Στο καναβάτσο η κυβέρνηση...

Η πολιτική πρωτοβουλία αρχίζει να περνά σε μια συμμαχία κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων, με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, που επιδιώκει να βγάλει τη χώρα από τον μεσαίωνα του Μνημονίου και να οργανώσει την παραγωγική ανασυγκρότηση και τη δημοκρατική αναγέννηση.


Σε πύρρεια εξελίσσεται η...
κοινοβουλευτική νίκη της κυβέρνησης να επιβάλει την εκποίηση της ΔΕΗ. Παρότι φρόντισε να κλείσει την Ολομέλεια και να στήσει τις συνθέσεις των θερινών τμημάτων, μεγάλωσε η κοινωνική αντίθεση, με αποτέλεσμα οι απεργοί να αποκτούν ευρύτερη στήριξη και να τροφοδοτείται πολιτική κινητικότητα με αιχμή την πρόταση Τσίπρα για τη διενέργεια δημοψηφίσματος.

Με αφετηρία τα αποτελέσματα των εκλογών, που κατέγραψαν δυναμική ήττας για τα κυβερνώντα κόμματα, ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος αδυνατούν να διαχειριστούν την υπόθεση της εκποίησης της ΔΕΗ. Οι εκπρόσωποί τους στα κανάλια δεν παρουσιάζουν κανένα σοβαρό επιχείρημα. Γι' αυτό ο Σαμαράς επέλεξε, από τις Βρυξέλλες, να καταφύγει σε επίθεση εναντίον των "φανατικών λαϊκιστών" και όσων εμποδίζουν την "πρόοδο, που περνά και μέσα από τις αποκρατικοποιήσεις".

Πρόκειται για τετριμμένα ιδεολογικά σχήματα, για απροκάλυπτα νεοφιλελεύθερα δόγματα, που οδήγησαν στην παγκόσμια οικονομική κρίση και αρχίζουν να αναθεωρούνται ήδη σε άλλες χώρες του ανεπτυγμένου καπιταλισμού. Ειδικότερα στην Ελλάδα αυτή η ρητορική, κατά την περίοδο της "ισχυρής Ελλάδας", αποτέλεσε τον πέπλο κάτω από τον οποίο η πολιτική και η οικονομική ελίτ βούλιαζαν στη διαπλοκή και τη διαφθορά και μας έφτασαν στα σημερινά χάλια.

Οι πολίτες αντιλαμβάνονται ότι κανένα μοντέλο ανάπτυξης δεν μπορεί να υπάρξει προς όφελος της χώρας, αν η κινητήρια δύναμη, η ενέργεια, είναι στα χέρια ιδιωτικών ολιγοπωλίων.

Η συνειδητοποίηση αυτής της απειλής προκαλεί κύκλους διευρυνόμενης κοινωνικής συμπαράστασης προς τους απεργούς της ΔΕΗ. Το στερεότυπο της "σκληρής συντεχνίας" αντιστοιχεί στην προ Μνημονίου εποχή.

Αυτή η κοινωνική απήχηση του αγώνα για τη ΔΕΗ προσλαμβάνει άμεση πολιτική δραστικότητα. Η κοινή στάση των κομμάτων της αντιπολίτευσης, ανεξαρτήτως των ιδιαίτερων σκεπτικών, ενεργοποιεί τη θετική δυναμική της κοινωνίας. Η ενότητα δρα ως καταλύτης για την πολιτική απομόνωση της κυβέρνησης, η οποία, λόγω αμηχανίας αλλά και ροπής προς κοινοβουλευτικά πραξικοπήματα, θα βουλιάξει ακόμη περισσότερο στη λαϊκή ανυποληψία και, ίσως πολύ σύντομα, σε αναγκαστικές κινήσεις που την αποσταθεροποιούν πολιτικά.

Κάθε μάχη έχει τη δική της σημασία και αυτονομία. Αλλά το αίτημα για δημοψήφισμα, εξ αντικειμένου, προβάλλει στον ορίζοντα γοργών πολιτικών εξελίξεων, καθώς αποτελεί πρόκριμα σχετικά με την αδυναμία της κυβερνητικής πλειοψηφίας να συγκροτήσει γύρω της προεδρική πλειοψηφία και να παρακάμψει τις εκλογές.

Μετά τη ΔΕΗ έρχονται οι "κάβοι" της εκποίησης των ακτών και της μείωσης των συντάξεων. Η κυβέρνηση στριμώχνεται πολιτικά στο καναβάτσο. Χωρίς κοινωνική ανοχή, χωρίς πολιτικές εφεδρείες και χωρίς δυνατότητα προσδιορισμού του πολιτικού χρόνου, καθώς οι πιστωτές δεν δείχνουν αποφασισμένοι να δώσουν κάποιο αξιόλογο πολιτικό μπόνους για το χρέος. Η πολιτική πρωτοβουλία αρχίζει να περνά σε μια συμμαχία κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων, με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, που επιδιώκει να βγάλει τη χώρα από τον μεσαίωνα του Μνημονίου και να οργανώσει την παραγωγική ανασυγκρότηση και τη δημοκρατική αναγέννηση.

avgi.gr