Χαιρετισμός στο συλλαλητήριο κατά της εγκατάστασης LNG και ομιλίες μαθητών Γυμνασίου Ν.Καρβάλης

Εκ μέρους της Οργανωτικής Επιτροπής κατά της εγκατάστασης πλωτού LNG στον κόλπο της Καβάλας σας καλωσορίζουμε σε αυτή τη μεγάλη  παλλαϊκή συγκέντρωση. Η σημερινή σας παρουσία αποτελεί μια  ακόμη νίκη της Καβάλας.  Είμαστε βέβαιοι ότι το μήνυμα ήδη εστάλη  σε κάθε αρμόδιο, και  κυρίως σε αυτούς που πιστεύουν ότι τα αντανακλαστικά της Καβάλας δεν λειτουργούν ικανοποιητικά μέσα στο καλοκαίρι!  Η κοινωνία της Καβάλας ενωμένη και  ισχυρή,  απέδειξε ότι δεν πιάνεται στον ύπνο από καμία fast track επένδυση που διαταράσσει την αναπτυξιακή της πορεία.

Οι καβαλιώτες έχουν την ευλογία του σεβασμιότατου μητροπολίτη,  κ. Προκοπίου  που συμπαραστέκεται και αυτή τη φορά στο δίκαιο αγώνα τους να παραμείνει καθαρό το προικισμένο περιβάλλον. Συμμετέχουν σε αυτήν την κινητοποίηση η Περιφερειακή Ενότητα Καβάλας, οι 4 Δήμοι του νομού με τις ομόφωνες αποφάσεις των δημοτικών συμβουλίων τους και βρίσκονται σήμερα μαζί μας οι δήμαρχοι που διοικούν, αυτοί που θα αναλάβουν από 1η Σεπτεμβρίου καθώς και το σύνολο των φορέων της πόλης. Κανείς δεν απουσιάζει από αυτό το προσκλητήριο.

Είναι όλοι οι Καρβαλιώτες εδώ,  μικροί μεγάλοι.  Οι ψαράδες, την ώρα που εμείς βρισκόμαστε σε τούτον το χώρο,  είναι στα καΐκια τους στο λιμάνι και βροντοφωνάζουν ότι κανένα LNG δεν θα στερήσει το  ψωμί από τα παιδιά τους, δεν θα τους θέσει σε υποχρεωτική αγρανάπαυση. Οι άνεργοι δεν έφαγαν την καραμέλα της δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας. Είναι εδώ μαζί μας και ήταν σε όλη την προετοιμασία του συλλαλητηρίου, ήταν οι αγγελιοφόροι του μηνύματος κατά του LNG. Οι επιστημονικοί σύλλογοι είναι εδώ, το ΤΕΙ μας είναι εδώ,  πολίτες κάθε κοινωνικής και επαγγελματικής διαστρωμάτωσης είναι εδώ, τα άτομα με αναπηρίες, που έκαναν την αναπηρία δύναμη και είναι στην πρώτη γραμμή των κοινωνικών αγώνων,  είναι εδώ.

ΟΛΗ Η ΚΑΒΑΛΑ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ ΚΑΙ Η ΔΕΠΑ ΘΑ ΥΠΟΧΡΕΩΘΕΙ ΝΑ ΑΚΟΥΣΕΙ ΤΗ ΔΥΝΑΤΗ ΦΩΝΗ ΤΗΣ!

Αυτό το παλλαϊκό συλλαλητήριο εκφράζει την κατηγορηματική και καθολική αντίθεση όλων των κατοίκων της Περιφερειακής Ενότητας Καβάλας στην σχεδιαζόμενη εγκατάσταση πλωτής μονάδας Υγροποιημένου Φυσικού Αερίου στον πανέμορφο αλλά κλειστό κόλπο της Καβάλας που αποτελεί κοινή θάλασσα για τους τέσσερις Δήμους. Όλοι οι συγκεντρωθέντες εκφράζουμε τη δίκαιη οργή και αγανάκτησή μας, διότι  αυτή η επένδυση προωθείται με διαδικασίες fast track χωρίς ενημέρωση της τοπικής κοινωνίας και των θεσμοθετημένων φορέων και χωρίς συναίνεση. Δηλώνουμε την αποφασιστικότητά μας να αγωνιστούμε για να διατηρήσουμε αμόλυντο και καθαρό το προικισμένο περιβάλλον στο οποίο ζούμε. Δεν είναι η πρώτη φορά που η τοπική κοινωνία αγνοείται. Το διαπιστώσαμε και με το δίκαιο αίτημά μας για την αλλαγή όδευσης του αγωγού ΤΑΠ. Γι αυτό δε διαπραγματευόμαστε τίποτα.

Λέμε χωρίς Κανέναν ενδοιασμό , μετά την ενημέρωση που είχαμε από την επιστημονική κοινότητα, ότι είναι  τουλάχιστον ριψοκίνδυνο μια τέτοια μονάδα να χωροθετείται σε «απόσταση αναπνοής» από τη Ν. Καρβάλη, πολύ κοντά στο εμπορικό λιμάνι της Καβάλας και σε μια περιοχή όπου είναι ήδη εγκατεστημένες άλλες τρεις μονάδες υψηλής επικινδυνότητας (η βιομηχανία Λιπασμάτων, τα Πετρέλαια και οι αποθήκες καυσίμων)! Αυτός ο συνωστισμός πολλαπλασιάζει την πιθανότητα ενός μεγάλου βιομηχανικού ατυχήματος, με ανυπολόγιστες συνέπειες για την Καβάλα και το περιβάλλον της. Η σχεδιαζόμενη μονάδα LNG, τα οφέλη της οποίας άλλοι θα καρπωθούν, είναι βέβαιο ότι θα ανοίξει τον δρόμο και για άλλες παρόμοιες εγκαταστάσεις, αλλάζοντας δραματικά το περιβάλλον, τη φυσιογνωμία και τις αναπτυξιακές προοπτικές της περιοχής μας. Θα αποτελεί μια νέα πηγή ρύπανσης και επικινδυνότητας, θα ακυρώσει παραγωγικές δραστηριότητες που στηρίζουν την τοπική οικονομία, όπως η παράκτια αλιεία που εκτοπίζεται σχεδόν ολοκληρωτικά από τον κόλπο της Καβάλας, η πρωτογενής παραγωγή, οι ιχθυοκαλλιέργειες, οι μυδοκαλλιέργειες, και θα πλήξει σοβαρά την τουριστική προοπτική σε Καβάλα και Θάσο.

Λέμε λοιπόν,  και το λέμε κατηγορηματικά ότι αποφάσεις για τον τόπο μας παίρνουμε εμείς. Καμία ΔΕΠΑ, κανένας υπουργός που αγνοεί ότι η θάλασσα της Καβάλας δεν είναι η Νεκρά θάλασσα!  Που αγνοεί ότι η Καβάλα είναι ψαρομάνα, ότι η Καβάλα είναι σημείο αναφοράς χιλιάδων τουριστών, ότι η Καβάλα  έχει φυσική αποθήκη αερίου που μένει εγκλωβισμένη στα γρανάζια της γραφειοκρατίας ή άλλων συμφερόντων!  

Χρέος μας είναι σήμερα να σκεφτούμε και να πράξουμε με γνώμονα το μέλλον των παιδιών μας. Σε αυτά θα παραδώσουμε αυτή τη γη και πρέπει να τους εξασφαλίσουμε τη δυνατότητα να ζήσουν και να μεγαλώσουν με ασφάλεια και αξιοπρέπεια.

Στη συνέχεια θα διαβαστεί το μήνυμα του σεβασμιότατου Μητροπολίτη Φιλίππων, Νεαπόλεως και Θάσου, μετά από ομόφωνη απόφαση της οργανωτικής επιτροπής, η οποία έκρινε ότι με αυτό τον τρόπο τιμάει και αναγνωρίζει τη συμβολή της εκκλησίας στους μεγάλους περιβαλλοντικούς αγώνες που δώσαμε στη περιοχή μας.

Θέλουμε ιδιαίτερα να ευχαριστήσουμε τη διοίκηση του Δήμου Καβάλας, η οποία ανταποκρίθηκε σε όλες τις οικονομικές απαιτήσεις του σημερινού συλλαλητηρίου.

Ονομάζομαι Ζωή-Μαρία Παπαδοπούλου και είμαι μαθήτρια της Β’ τάξης του Γυμνασίου της Νέας Kαρβάλης.

Αν μιλούσα εκ μέρους της γενιάς της προηγούμενης και της προ-προηγούμενης ακόμα, αν μιλούσα εκ μέρους εκείνων των γιαγιάδων και των παππούδων μας, που ήρθαν στη γη της Νέας Καρβάλης πρόσφυγες, με όλα τους τα υπάρχοντα σε μια βαλίτσα, μα τον αγάπησαν αυτόν τον τόπο και τον καλλιέργησαν και τον πότισαν με τον ιδρώτα τους και χτίσανε εδώ νέα σπίτια και νέες ζωές, και χτίσανε σπουδαίους πολιτισμούς, θα έλεγα πως είναι χρέος μας εδώ να μείνουμε και να παλέψουμε. Δεν θα γίνουμε περιβαλλοντικοί μετανάστες. Η Νέα Καρβάλη θα γίνει ξανά ένας τόπος που οι άνθρωποι θα ζουν, θα εργάζονται και θα δημιουργούν σε ένα υγιές και καθαρό περιβάλλον.

Τέλος, θέλω να μιλήσω εκ μέρους της δικής μου γενιάς, που τώρα κάνει τα πρώτα της βήματα στην κοινωνική ζωή και τώρα αρχίζει να μπουσουλάει στους μεγάλους αγώνες που έχουμε να δώσουμε, αν θέλουμε να ζήσουμε με αξιοπρέπεια. Εμείς τα παιδιά της Νέας Καρβάλης γεννηθήκαμε σε έναν τόπο όμορφο και φιλόξενο, σε έναν τόπο όμως που υποφέρει από τους κακούς σχεδιασμούς της πολιτείας, σε έναν τόπο που κάποιοι συνεχίζουν να τον βλέπουν ως «σκουπιδότοπο» για κάθε ρυπογόνα και επικίνδυνη εγκατάσταση. Οι γονείς μας, μας διηγήθηκαν πώς με αγώνες κατάφεραν να αποτρέψουν την εγκατάσταση πετροχημικών και διαλυτηρίου πλοίων. Πριν μερικά χρόνια τους είδαμε να αγωνίζονται για να αποτρέψουν την εγκατάσταση δεξαμενών καυσίμων και μετά – λίγο μεγαλύτεροι πια και εμείς – κατεβήκαμε μαζί τους στο μεγαλειώδες συλλαλητήριο κατά του εργοστασίου λιθάνθρακα,  δίπλα στα σπίτια μας. Και ακούμε κάποιους να ρωτάνε: «Μα μπορούμε να λέμε σε όλα όχι»; Η απάντηση είναι απλή: Θα πούμε όσα «ΟΧΙ» χρειαστούν και όσα «ΝΑΙ» χρειαστούν για να φτιάξουμε έναν κόσμο, όπως εμείς τον ονειρευόμαστε. Έναν κόσμο όπου θα μεγαλώνουμε με ασφάλεια, όπου θα μπορούμε να δουλεύουμε και να ζούμε με αξιοπρέπεια, όπου η ανάπτυξη δεν θα είναι συνώνυμο της καταστροφής.

Εμείς τα παιδιά της Ν. Καρβάλης, το μέλλον του τόπου, όπως συχνά μας χαρακτηρίζετε, σας καλούμε να μας παραδώσετε τον τόπο μας,  καλύτερο από αυτόν που εσείς παραλάβετε.

Θέλουμε να χτίσουμε τη ζωή μας, το  μέλλον μας σε αυτήν την ευλογημένη γη.

Θέλουμε να είμαστε εμείς οι συνεχιστές της παράδοσης, του πολιτισμού μας.

Μη τους αφήσετε να λεηλατήσουν τα όνειρα μας , τις ζωές μας …

Θα είστε συνένοχοι κι εσείς αν δεν τα καταφέρετε να αλλάξετε τα σχέδιά τους.

Και τα παιδιά είναι σκληρά και δεν συγχωρούν. Εσείς το λέτε κι αυτό!

Εκ μέρους της γενιάς μας λοιπόν, θέλουμε να σας πούμε γονείς, δάσκαλοι, φίλοι μας και συμπολίτες, ο σπόρος που ρίξατε με τους αγώνες σας ενάντια στο διαλυτήριο πλοίων, στις δεξαμενές καυσίμων, στον λιθάνθρακα, έπιασε. Η αλυσίδα της αντίστασης δεν θα σπάσει. Εμείς θα πάρουμε την σκυτάλη και τούτο μόνο σας υποσχόμαστε:

«ΧΙΛΙΕΣ ΦΟΡΕΣ, ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ»!

Ονομάζομαι Χρυσοβαλάντης Κυριακού και είμαι μαθητής της Β’ τάξης του Γυμνασίου της Νέας Kαρβάλης.

Πριν ανεβώ σ’ αυτό το βήμα αναρωτήθηκα τι θα ήθελα να πω σε όλους αυτούς που αποφασίζουν για εμάς, χωρίς εμάς. Τι μήνυμα θα έπρεπε να στείλουμε σήμερα, με αυτή τη μεγάλη κινητοποίηση, σε αυτούς που σχεδίασαν και προωθούν μια τεράστια, ρυπογόνα και επικίνδυνη εγκατάσταση στην καρδιά του κόλπου της Καβάλας, τόσο κοντά στα σπίτια μας, τόσο κοντά στο σχολείο μας, τόσο κοντά σε υγροτόπους και λιμνοθάλασσες μεγάλης περιβαλλοντικής αξίας, τόσο κοντά στις ομορφιές της Καβάλας, από τις πιο όμορφες πόλεις της πατρίδας μας . Τι θα ήθελα να πω σε αυτούς που μετράνε τον κόσμο με τα κέρδη των ισχυρών, που απαξιώνουν τις ζωές μας, που ονομάζουν «ανάπτυξη» την λεηλασία και την καταστροφή.

Αν μιλούσα εκ μέρους των πολιτικών φορέων, που βρίσκονται σήμερα εδώ και συνέβαλαν στην διοργάνωση αυτού του συλλαλητηρίου, θα έλεγα ότι στις Δημοκρατίες αποφασίζουν οι κοινωνίες. Ότι κανείς δεν μπορεί να σχεδιάζει το μέλλον μας πίσω από κλειστές πόρτες, ότι δεν εκχωρούμε σε κανέναν το δικαίωμα να αποφασίζει για εμάς, χωρίς εμάς.

Αν μιλούσα εκ μέρους της επιστημονικής κοινότητας, που εξ’ αρχής έδωσε σε αυτόν τον αγώνα ισχυρά και ατράνταχτα επιχειρήματα ενάντια στην εγκατάσταση της μονάδας υγροποιημένου φυσικού αερίου, θα έλεγα ότι ο αγώνας μας είναι και δίκαιος, αλλά και διαποτισμένος με γνώση και επιστημονική αλήθεια.

Αν μιλούσα εκ μέρους των ψαράδων, που αυτή τη στιγμή τους βλέπω απέναντι μου να υψώνουν στα καϊκια τους την σημαία της αντίστασης και του αγώνα, θα έλεγα «φτάνει, πια»! Σταματήστε να υποβαθμίζετε τη θάλασσα που μας τρέφει,  σταματήστε να εκτοπίζετε τους ανθρώπους του μόχθου, που στηρίζουν εδώ και χρόνια την αρμονική συνύπαρξη φύσης και ανθρώπου και την αληθινή τοπική οικονομία, την οικονομία των πολλών.

Αν μιλούσα εκ μέρους των ανέργων, θα έλεγα ότι αν αυτό είναι το μέλλον που φτιάχνετε για εμάς, σας το γυρίζουμε πίσω. Αν με άλλοθι την ανεργία και την εξαθλίωση, επιχειρήσετε να ρημάξετε ό,τι έχει απομείνει όρθιο και να τσαλαπατήσετε κι αυτήν ακόμη την αξιοπρέπεια μας, θα μας βρείτε απέναντι σας.

Αν μιλούσα εκ μέρους των δασκάλων μου, που και αυτοί σήμερα είναι εδώ, στο μεγάλο σχολείο του αγώνα και της συλλογικής δράσης, θα ‘λεγα τούτο μόνο που μας δίδαξε ο μεγάλος μας δάσκαλος,  Νίκος Καζαντζάκης: «Χρέος μου είναι να σώσω τη γης, αν δεν σωθεί, εγώ θα φταίω».

Αν μιλούσα εκ μέρους των Θασίων, που από το παράθυρο του σπιτιού μου στην Καρβάλη διακρίνω απέναντι ακόμη και τα σπίτια τους, που μας χωρίζει – ω!, μα τι λέω - μας ενώνει μια θάλασσα, θα ‘λεγα πως είναι μοίρα μας κοινή και χρέος μας μεγάλο για αυτήν την θάλασσα να αγωνιστούμε. Να προστατεύσουμε την ποικιλότητα της, κάθε μορφή ζωής που κρύβει μέσα της – από τα λιβάδια Ποσειδωνίας μέχρι τους σπάνιους υγροβιότοπους που σχηματίζει στις εκβολές του ο ποταμός Νέστος – γιατί αν κάτι χαθεί σε αυτήν την αλυσίδα ζωής και ομορφιάς, ο κόλπος της Καβάλας δεν θα είναι ποτέ ίδιος.

Τι να πρωτοαναφέρω γι’ αυτόν τον ευλογημένο τόπο, για τις προοπτικές τουριστικής ανάπτυξης, για το πιο όμορφο μπαλκόνι των Βαλκανίων στο Αιγαίο;