Παρελάσεις

Του Θανάση Νικολαΐδη 
Η ΔΕΞΙΑ των δεκαετιών  της πατριδοκαπηλίας. Δεν άφησαν εθνικό σύμβολο ανεκμετάλλευτο οι «εθνικόφρονες». Την ξεζούμισαν με τα ιερά της. Τα’  χαν χρεωθεί αποκλειστικά, ωφελιμιστικά, «αποδοτικά». Μ’ αυτά κι αυτά και με το «χειροκρότα ρε!» σε καιρούς που «τα’ σκιαζε η φοβέρα», έκαναν νεύμα στην απέναντι όχθη. «Πολλά τα κρίματά μου, σειρά σου, τώρα», λες και στην Ελλάδα μας έλειψε ο ίσιος δρόμος. Ήρθε η ώρα της (ενίοτε λεγομένης) αριστεράς. Η ρεβάνς και μια «εκδίκηση», που έσπρωξαν το εκκρεμές στο άλλο άκρο. Με την ασυδοσία της πράξης αντί της δημοκρατίας (των λόγων της) και με τους «αριστερούς» να καταλύουν ό,τι περίσσεψε από πατρίδα και σύμβολα (καλώς εννοουμένων), θεσμούς, ελληνικότητα και παραδόσεις.
ΠΕΡΝΑΜΕ καιρούς δύσκολους που γίναν΄ δυσκολότεροι απ’ τα «ιδανικά» μας. Σύγχρονα και μοντέρνα, παγκόσμια και ευρωπαϊκά. Κι αν το μάτι στέκει ορθάνοιχτο για την ύλη, μην περιμένεις και πολλές ιδέες στο κεφάλι. Το πρόσεξαν οι «φιλέλληνες» τριγύρω μας (και…τοκογλύφοι), μας είδαν να ξερογλειφόμαστε για το ευρώ ξεπερνώντας τους σε λύσσα κι έστησαν το παιχνίδι τους του αφελληνισμού μας, με ρέγουλα και σύστημα. Και τρέχουμε ξοπίσω τους για το (υλικό μας) χρέος, ξεχνώντας το δικό τους.
ΝΑ γίνουμε σαφέστεροι ως προς τους ξένους και σκληρότεροι για’ μας που ξανοιχτήκαμε στη λήθη και τη λησμονιά. Συμφέρει, άραγε, στους εταίρους μας και συνεταίρους να «θυμόμαστε»; Λες να συμφέρουν στους Γερμανούς οι μνήμες μας της Κατοχής και σκηνές της ναζιστικής θηριωδίας; Να τιμάμε τους νεκρούς με παρελάσεις;
-Τέλος οι παράτες  και ξεχάστε τα.
-Τέλος (σπεύδουμε να  συμπληρώσουμε, υπερθεματίζοντας  με «έργα» και χτυπώντας το  σαμάρι).
ΚΑΙ οι ΆγγλοΓάλλοι; «Ξεχάστε Μικρασία (και την προδοσία μας), κάψ’ τε για πλάκα και καμιά ελληνική σημαία-δεν είναι δα εκείνη του πολεμιστή για τον Σαγγάριο-πατσίστε με το χρέος σας το χρέος μας στους έλληνες και στον ελληνισμό».
ΚΑΙ οι Αμερικάνοι; Σβήστε τις μνήμες της Χούντας «μας», μετατρέψτε σε πάρκο το ΕΑΤ-ΕΣΑ (κι ας κρατούν το Νταχάου τους-για μουσείο- οι Γερμανοί και το Άουσβιτς στην Πολωνία).
ΘΕΛΟΥΝ, λοιπόν, να ξεχάσουμε  κι εμείς αυτό κάνουμε. Ξεχνάμε! Κι αν των ευρωπαίων οι παρελάσεις πραγματοποιούνται  για ήσσονος έως μηδενικής  παραδοσιακής μνήμης γεγονότα, η δικιά  μας ιστορία άλλα «κελεύει». Κι αν…ενοχλήθηκες με την παρέλαση της λεβεντιάς ανεχόμενος «παρελάσεις» μισόγυμνων κοριτσόπουλων στη «γέφυρα της ομορφιάς», αύριο περίμενε και παρελάσεις κίναιδων σε λεωφόρους και πλατείες. Είναι θέμα χρόνου και φοράς των πραγμάτων.