ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΔΗΜΟΚΡΑΤΗ ΒΟΥΛΕΥΤΗ ΝΙΚΟΥ Ι. ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΣΤΑΣΗ ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ

Έχω προ πολλού ταχθεί υπέρ της σύστασης εξεταστικής  επιτροπής για την διερεύνηση του πως φτάσαμε στην κρίση  χρέους και στα μνημόνια.

Αυτή η εξεταστική επιτροπή άλλωστε, θυμίζω ότι υπήρξε και προεκλογική δέσμευση της  Νέας Δημοκρατίας και προσωπικά, του σημερινού Πρωθυπουργού,  Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος ευκαίρως ακαίρως  διεκήρυττε:

“Εγώ μία εξεταστική θα κάνω για το πως φθάσαμε στο Μνημόνιο”

Αντί αυτής όμως, ο μετεκλογικός  Αντώνης Σαμαράς, ανεξήγητα αρνείται.

Οι πολίτες  βλέπουν, τον “μεταλλαγμένο” μετεκλογικό  Αντώνη Σαμαρά, σε ρόλο πολιτικού “πλυντηρίου” του ΠΑΣΟΚ και του “διδύμου της συμφοράς” Παπανδρέου-Παπακωνσταντίνου

Του “διδύμου” που δυσφήμησε και διέσυρε τη χώρα, παραποίησε τα δημοσιονομικά μεγέθη και τα στατιστικά στοιχεία της χώρας, εκτίναξε τις τιμές των spread των επιτοκίων δανεισμού του Ελληνικού Κράτους, προσέφερε εθελουσίως και κρυφίως την χώρα του ως θήραμα στις δαγκάνες του ΔΝΤ, έθεσε τη χώρα του εκτός των διεθνών αγορών χρήματος, έβαλε  την χώρα του στο γύψο του 1^ου Μνημονίου, κατέστρεψε την ελληνική οικονομία και οδήγησε εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες σε βίαια φτωχοποίηση, χιλιάδες απεγνωσμένους συνανθρώπους μας στην αυτοκτονία και έφερε τη χώρα στο κατώφλι της εξόδου από την Ευρωζώνη.

Γιατί άραγε  όλα αυτά;

Ποίες πολιτικές  ή άλλες δουλείες εξοφλεί ο  μετεκλογικός Αντώνης Σαμαράς και  αναιρεί τόσο προκλητικά και κυνικά τον προεκλογικό εαυτό του;

Τι έγιναν οι πύρινοι λόγοι του;

Μήπως εξ’  αρχής δεν τους πίστευε;

Μήπως κάτι άγνωστο  στους πολλούς συνέβη στην πορεία;

Γιατί απογοητεύει  τους Έλληνες πολίτες;

Γιατί προσβάλει  την ελληνική Δικαιοσύνη, που διατυπώνει υπόνοιες ποινικής ευθύνης των θλιβερών πρωταγωνιστών και εκείνος σιωπά και κρατά την υπόθεση στο συρτάρι;

Προσπάθησα  αλλά δεν πήρα ποτέ απάντηση, παρ΄ ότι  με όλους τους τρόπους το επεδίωξα.

Από τις αρχές  Αυγούστου έχω καταθέσει ερώτηση  προς τον ίδιο τον Πρωθυπουργό, μεταφέροντας και την οργή αλλά και την πεποίθησή  του κόσμου, ότι επιχειρείται «κουκούλωμα» και του ζητούσα από τότε να πληροφορήσει τον Ελληνικό λαό , για το «εάν η κυβέρνηση έχει μεταβάλει την άποψή της αναφορικά με την διερεύνηση ποινικών ευθυνών, μέσω της σύστασης εξεταστικής και προανακριτικής επιτροπής, για το πως φτάσαμε στην οικονομική υποδούλωση και για το ποιοι επωφελήθηκαν».

Δυστυχώς όμως, ο Πρωθυπουργός δεν απάντησε ποτέ στην ερώτηση, παρότι αυτό υπαγορεύει ο Κανονισμός της Βουλής.

Δυστυχώς  σήμερα επιβεβαιώνει τις τότε ανησυχίες  μου, ότι έχει μετακινηθεί από την θέση του ο κ. Σαμαράς, που ως επικεφαλής της παράταξης της Ν.Δ. εξέφραζε προεκλογικά.

Σήμερα είναι  πλέον ξεκάθαρο, ότι ο ίδιος  υπαναχωρεί της θέσης που εξέφραζε, αλλά και ότι πλέον δεν εκφράζει την λαϊκή πλειοψηφία που τον  στήριξε, στηρίζοντας με την ψήφο του τις προεκλογικές του εξαγγελίες».

Προσωπικά ποτέ δεν λιποψύχησα.

Με αμείωτη  ένταση στο πρόσφατο παρελθόν, προσπάθησα να συμβάλλω με κάθε δυνατό τρόπο στην αποκάλυψη της αλήθειας, φθάνοντας  μάλιστα και στον Εισαγγελέα, για  να καταθέσω για την «ελληνική χρεοκοπία» και για όλα όσα γνώριζα, γύρω από το κερδοσκοπικό παιχνίδι με τα CDS΄ την εμπλοκή του αδελφού του Γιώργου Παπανδρέου.

Επίσης από  τις 5-9-2011 έστειλα επιστολή στον Πρωθυπουργό  και μια βδομάδα αργότερα, για  το ίδιο θέμα απέστειλα επιστολή και στους πολιτικούς Αρχηγούς κ. κ. Αλέξη Τσίπρα και Πάνο Καμμένο.

Πέραν και πάνω απ’ όλα αυτά, πιστεύω πως η  σύσταση αυτής της επιτροπής  αποτελεί επιθυμία του συνόλου του  ελληνικού λαού, ο οποίος θέλει  – και δικαιούται – να μάθει  όλα τα γεγονότα που οδήγησαν την χώρα μας σε αυτή την μεγάλη περιπέτεια, από την οποία, όπως όλα δείχνουν, θα απαιτηθούν αρκετά χρόνια για να βγει.

Ο λαός πρέπει να μάθει την αλήθεια, να πληροφορηθεί για τους πρωταγωνιστές και τις  πράξεις τους και κυρίως, να δει  να αποδίδονται πολιτικές ή άλλου είδους ευθύνες, εκεί που ενδεχομένως υπάρχουν.

Κατόπιν τούτων, νιώθω την ανάγκη να δηλώσω, ότι εκτός από την ψήφο μου είμαι έτοιμος να προσφέρω με κάθε τρόπο την έμπρακτη στήριξη μου και εκτός Βουλής σε κάθε κίνηση από όπου και αν προέρχεται που αποβλέπει να λάμψει η αλήθεια να αποδοθούν ευθύνες όπου υπάρχουν, γιατί επιτέλους πρέπει ο καθένας μας με την ψήφο και την στάση του να τους απαντήσει ότι “μαζί δεν τα φάγαμε”.

Δίδω όχι απλά τη δική μου ψήφο στην ανάγκη σύστασης της εξεταστικής που θα επιχειρήσει να φωτίσει τις θολές πτυχές μιας ιστορίας που οδήγησε την χώρα και τον λαό σε οικονομικό και κοινωνικό μαρασμό, αλλά θα προσφέρω και την έμπρακτη στήριξή μου, και εκτός Βουλής.

Θα στηρίξω  με την ενεργό συμμετοχή μου κάθε σχετική πρωτοβουλία, όπως άλλωστε ήδη έχω κάνει, καταθέτοντας στην Δικαιοσύνη ως μάρτυρας για το σκάνδαλο των CDS, όπως αποκάλυψε στην ολομέλεια με συγκλονιστικά στοιχεία ο Πρόεδρος των ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ κ. Πάνος Καμμένος.

Στη Βουλή δεν  είμαστε για να παριστάνουμε τους παρηγορητές, ούτε τους μοιρολάτρες παρατηρητές των εξελίξεων.

Είμαστε πολιτικοί, που κουβαλάμε στους ώμους  μας τις ευθύνες ενός λαού και  μίας χώρας, στις πιο δύσκολες στιγμές  της ιστορίας, τουλάχιστον των  τελευταίων 70 ετών.

Έχουμε την  ευθύνη λοιπόν, όχι απλά να υπερασπιστούμε τον λαό και να δείξουμε τον δρόμο προς την ελπίδα και την έξοδο από την κρίση, αλλά και να του μιλήσουμε με ειλικρίνεια για το παρελθόν.

Η Ελλάδα υπέστη εν καιρώ ειρήνης μια πανωλεθρία, που αντίστοιχή της μπορεί να υπάρξει, μόνο μετά από πόλεμο!

Αυτό υποδηλώνει η απώλεια κατά 25% τουλάχιστον  του ΑΕΠ της χώρας, η πλήρης αποδιοργάνωση της εγχώριας παραγωγικής, εμπορικής και κάθε άλλης δραστηριότητας, καθώς και η αποσύνθεση - έως  σημείου εξαΰλωσης - κάθε έννοιας  εργατικού δικαίου και κοινωνικής προστασίας.

Όλα αυτά δεν  έγιναν τυχαία ή γιατί… έτσι το ήθελε  η μοίρα.

Αν δεν φοβόμαστε  λοιπόν την αλήθεια, πρέπει να επιδιώξουμε  τη σύσταση της εξεταστικής επιτροπής  και μάλιστα, να της προσδώσουμε  εκείνες τις δυνατότητες και  εκείνα τα πλεονεκτήματα που θα την βοηθήσουν να φτάσει σε ουσιαστικό και απολύτως ειλικρινές αποτέλεσμα.

Πολύ περισσότερο  σήμερα δε, που η Βουλή έχει γίνει  αποδέκτης πλέον της επίσημης δικογραφίας των οικονομικών  εισαγγελέων για το συγκεκριμένο ζήτημα, μετά απότις κατά καιρούς αποκαλύψεις που έχουν προκαλέσει σάλο.

Περιττεύει  να αναφερθώ και εγώ σε όσα έχουν  δει το φως της δημοσιότητας για  τις επαφές του κ. Παπανδρέου με τον  Στρος Καν, πριν την προσφυγή της  Ελλάδας στον μηχανισμό στήριξης, ή για τις καταγγελίες του κ. Ρουμελιώτη και τα όσα έχουν αποκαλυφθεί για τα «πειραγμένα» στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ και τις ευθύνες του κ. Προβόπουλου για τα ελληνικά ομόλογα.

Άλλωστε είμαι  σίγουρος, ότι όλοι πλην ΠΑΣΟΚ, όσοι Βουλευτές θελήσουμε να ακούσουμε  τους προεκλογικούς μας λόγους, θα ακούσουμε με τη δική μας φωνή, όλο το πολιτικό κατηγορητήριο, που μας θύμισαν οι ρήτορες της αντιπολίτευσης.

Αυτά τα ξέρουμε  όλοι, τα ξέρει και ο λαός.

Και απλά, μεγεθύνουν και κάνουν ακόμα πιο πιεστική την υποχρέωσή μας, να διερευνήσουμε  τα περιστατικά και να αναδείξουμε την αλήθεια.

Γι’ αυτό επιτρέψτε  μου να κλείσω αυτή την τοποθέτησή μου λέγοντας, ως Βουλευτής, εκλεγμένος με τη Νέα Δημοκρατία και δεσμευμένος  απέναντι στους πολίτες να πράττω μετεκλογικά τα όσα προεκλογικά  υπερασπιζόμουν, εκφράζω την πλήρη στήριξή μου στο αίτημα της εξεταστικής, από όπου και αν προέρχεται.

Πιστεύω ότι  αυτό αποτελεί μία πρώτης τάξεως ευκαιρία, ώστε και ο πολιτικός κόσμος της  χώρας, να δείξει πως επιθυμεί άμεσα  το ξεκαθάρισμα μίας πολύ θολής υπόθεσης, αναλαμβάνοντας τις δικές του ευθύνες διαλεύκανσης.

Για τούτο και  αυτή η θετική ψήφος μου, απλά επιθυμεί να επισημάνει ότι σε καιρούς τόσο δύσκολους για τον λαό και  τόσο κρίσιμους για την πολιτική και τη Δημοκρατία, όλοι οφείλουμε  να αναδεικνύουμε τα όσα μας ενώνουν (υπηρετώντας την αλήθεια, την δικαιοσύνη και τα συμφέροντα του λαού) έναντι των ιδεολογικών ή άλλων διαφορών, που με θεμιτό και δημοκρατικό τρόπο μας χωρίζουν.

Αν, κοινή μας  συνισταμένη είναι το εθνικό συμφέρον, τότε όλοι μαζί μπορούμε να καταλήγουμε  στο ίδιο αποτέλεσμα, έστω και

αν ξεκινάμε από διαφορετική αφετηρία.

Και κάτι τελευταίο  θέλω να τονίσω πως πέρα και πάνω από κομματικές γραμμές, πρόσωπα  και καταστάσεις, ο καθένας από  τους 300 αυτής της Βουλής κουβαλάει  το βάρος της προσωπικής του ευθύνης  και δίνει, προσωπικά, απολογία στον λαό.

Καλή απολογία σε όλους μας, λοιπόν!