Περαστικά...

Βιομηχανική ανάπτυξη και ισοτιμίες.

Η βιομηχανία υφίσταται για να παράγει και να ικανοποιεί τις παραγγελίες της ζήτησης. Χωρίς τέτοιες, τα εργοστάσια απλά χρεώνονται και τελικά κλείνουν. Ο πλέον ευδιάκριτος παράγοντας πουεπηρεάζει τη βιομηχανική ζήτηση είναι οι ισοτιμίες των νομισμάτων. Όσο πιο πολύ υποτιμά κανείς το νόμισμα του τόσο δελεαστικότερη γίνεται η βιομηχανία του και συμφέρουσα η ανάπτυξηαυτής.

Κάποιοι μπορεί να υποστηρίξουν πως είναι κοινωνικά άδικη αυτή η τακτική γιατί, λέει, υποβαθμίζει την αγοραστική ισχύ των καταναλωτών. Ξεχνάνε όμως να αναφέρουν πως χωρίς ανάπτυξη σύντομα τιγκάρεις στους άνεργους μη καταναλωτές. Αυτοί έχουν τη τάση να θέλουν να καίνε μπουρδέλα και η δημοκρατία μας στηρίζεται σε αυτά. Not good που λένε και οι φίλοι μας οι αμερικάνοι.

Οι τελευταίοι εφαρμόζουν αυτή την βασική αρχή τόνωσης της ανταγωνιστικότητας 10 χρόνια τώρα. Για του λόγου το αληθές
μπορείτε να συγκρίνετε τις ισοτιμίες δολαρίου-ευρώ όταν ξεκίνησε το πείραμα του τελευταίου. Ένα πείραμα το οποίο θα μπορούσε να πει κανείς πως απέτυχε αν ήταν ειλικρινές εξ'αρχής.

Βιομηχανικός εκφυλισμός και οικονομική κατάκτηση

Παρατηρώντας τις εξελίξεις δημιουργείται έντονα ή αίσθηση πως τελείται ένα μεθοδικό σχέδιο οικονομικής κατάκτησης. Η κλειδωμένη ισοτιμία μας παρότρυνε να παροπλιστούμε βιομηχανικά, και να γίνουμε παθητικοί καταναλωτές σε μια "ένωση" πελατειακών σχέσεων. Τα προιόντα μας στην καλύτερη θα είχαν την ίδια τιμή αλλά δεν θα ήταν made in germany. Δύσκολο να είσαι ανταγωνιστικός υπό αυτές τις συνθήκες.

Αυτή η διαρρύθμιση, όπως καταλαβαίνετε, ποτέ δεν μας συνέφερε πραγματικά αλλά μας πνίξανε στα δανεικά, γλυκαθήκαμε και ναρκωθήκαμε. Το αποτέλεσμα? Φάγαμε την ευρωπαική ολοκλήρωση στα μουτράκια. Εκφυλιστήκαμε βιομηχανικά όπως έκφυλίζεται ο άνθρωπος που αμελεί την άσκηση. Στη συνέχεια, η διάβρωση αυτή μετάλλαξε την ηθική μας. Εθιστήκαμε στο εύκολο χρήμα και γίναμε εύκολοι σαν άνθρωποι γενικά. Χάσαμε την αξιοπρέπεια μας και όπως ήταν αναμενόμενο αποδεχθήκαμε τη θέση μας. Τα γραφικά γκαρσόνια των Ευρωπαίων.

Τελευταία ακούγεται εντονα πως μπορεί να χρειαστεί να δώσουμε γη και ύδωρ "για το καλό και την ασφάλεια μας". Το μπορεί συχνά είναι ο πρόλογος του θα. Αλλά και γιατί όχι μωρέ? τι αξία έχει άλλωστε το κέντρο τριών ηπείρων μπροστά σε όλα αυτά τα υπέροχα πολύχρωμα χαρτάκια που μας προσφέρουν τόσο απλόχερα. Ούτε καν χάντρες δεν χρειάστηκαν στην περίπτωση μας. Πρέπει να είμαστε οι πιο χαζοί ιθαγενείς της ιστορίας. Περαστικά μας λοιπόν αλλά και περαστικά τους γιατί ξεχάσανε πως δεν κάνει να στριμώνεις τους Έλληνες στην γωνία. Η ιστορία είναι σαφής :

Fear the greeks.

Άσχημη κατάληξη θα έχουν όλα αυτά... Την αισχάτη

http://www.ramnousia.com