Ενεργοί και συνεργοί

Του Θανάση Νικολαΐδη
ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ σπατάλης και αδιαφορίας. Ο λαός «ο μικρός ο μέγας» με το…  βιβλιάριο στο  χέρι και το Κράτος αλλήθωρο. Για την  ψήφο του οι «κυβερνώντες», για την ευκολία  τους οι «κυβερνώμενοι» κι όλοι μαζί με…  πάθος κατά των ταμείων. Άδειασαν, χρεοκόπησαν και τώρα τρέχουμε. Με το ΔΝΤ στο κεφάλι μας και με νοοτροπία που μόνο η ανάγκη και ο χρόνος (διάρκεια) θα μπορούσε ν’ αλλάξει.
ΔΕΝ μας… χρειάζονταν  επικουρικές δυνάμεις για να ακροβατεί  η οικονομία μας  στο χείλος του  γκρεμού. Πέρα απ’ τις ελλειμματικές ΔΕΚΟ με τους ηγεμονικούς μισθούς διευθυντάδων και τα μπόνους, τις πλασματικές υπερωρίες «εργαζομένων» και τις λαθροχειρίες περί τις προμήθειες, είχαμε το «εθνοκτόνο» τρίγωνο γιατρός-φάρμακο-ασθενής. Μια χοάνη απορρόφησης του δημοσίου χρήματος, με ρυθμούς που τους δυνάμωναν οι αδηφάγοι των τριών παραπάνω συνιστωσών. Το ιατρικό φακελάκι, η φαρμακευτική (υπερ)συνταγογράφηση και η… άνεση του
καταναλωτή με την ανεμελιά του.
ΑΔΕΙΑΖΑΝ  τα ταμεία κι όλοι χορεύαμε ευτυχισμένοι. Συντονισμένοι μη περισσέψει δεκάρα, προσηλωμένοι στον ίδιο στόχο. Χτύπησε «κόκκινο» και το «σύστημα» που ταρακουνήθηκε προβάλλει τις αντιστάσεις του. Όπως μπορεί, όσο δύναται, ακόμα και με τα δόντια. Με κινητοποιήσεις που τις βάφτισαν «αγώνα». Ο μεγαλογατρός με τη ματιά ηδονική στο γεμάτο σαλόνι και τη γραμματέα του να αναλαμβάνει τα περεταίρω της… φοροδιαφυγής του. Ο φαρμακοποιός σκυμμένος στο βιβλιάριο να κολλάει χαρτάκια ανοιγοκλείνοντας  ευκίνητα συρτάρια και το 23% να του ρίχνει στο τσεπάκι το μεροκάματο ανειδίκευτου εργάτη με τον «σεφτέ» της ημέρας. Αυτά «εν τάξει» και χωρίς τα κρούσματα συναδέλφων και σημερινών… συναγωνιστών τους, που ποτέ δεν τους κατήγγειλαν οι ίδιοι, δεν τους τιμώρησε το σινάφι τους.
ΚΑΙ τι απόμεινε; Ο πολίτης-καταναλωτής. Ο ασθενής-πελάτης. Ο συνεργός! Λες κι ήταν άσχετος με την πίτα που μοιράστηκε (άνισα), ξένο σώμα και άσχετος, σαν να μην είδε το έγκλημα και σηκώνει αδιάφορα τους ώμους. Κι όσο τα (άδεια) ταμεία θα χάσκουν μπροστά μας, όσο το σύστημα θα αντιστέκεται και οι νοοτροπίες θα παραμένουν, τόσο θα «κακιώνουμε» το ΔΝΤ. Με τους «κουτόφραγκους» (εκεί να μη χάνεται και μια ασπιρίνη) κι εδώ να μας ελέγχουν αυστηρά. Με τον κ. Πάγκαλο να κερδίζει πόντους με τη γνωστή του φράση-τη λιγότερο χυδαία-πως όλοι μαζί τα φάγαμε.
μίζουμε.