TTIP και ο «μεταμοντέρνος» καπιταλιστικός ολοκληρωτισμός

Τις στιγμές που η νεοφιλελεύθερη επίθεση διευρύνεται με την εφαρμογή των πρώτων προαπαιτουμένων από την «νέα» Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, και ενώ τα συστημικά ΜΜΕ συμπαρατάσσονται στην κυβερνητική προσπάθεια να αναδείξουν τα ήσσονα και να «πνίξουν» τα μείζονα, διεθνώς εκτυλίσσεται η τελευταία πράξη στην κατεύθυνση του μεταμοντέρνου καπιταλιστικού ολοκληρωτισμού: εντατικοποιείται η διεργασία κατάληξης στο περιεχόμενο της Διατλαντικής Εταιρική Σχέση Εμπορίου και Επενδύσεων (TTIP – Transatlantic Trade and Investment Partnership), καθώς, ενώ προηγήθηκαν μακρές, κρυφές, μη-ανακοινώσιμες συνομιλίες, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αποφάσισε πλέον να ανοίξει το σχετικό διάλογο στις ευρωπαϊκές κοινωνίες.

Η TTIP αποτελεί κεντρική επιλογή στο πλαίσιο της διεθνούς συστημικής πολιτικής: αφενός γιατί διαμορφώνει το ένα εκ των δύο κυρίαρχων οικονομικών μπλοκ – οι ΗΠΑ βλέπουν στην TTIP την απαραίτητη συμπλήρωση της Διειρηνικής Εταιρικής Σχέσης (TPP – Transpacific Partnership) απέναντι στη στρατηγική του «χερσαίου και του θαλάσσιου δρόμου του μεταξιού» του Πεκίνου και στην προοπτική της σινορωσικής οικονομικής (και όχι μόνο) συνεργασίας.

Αφετέρου, πατώντας στη γνωστή φιλολογία περί απελευθέρωσης των δυνάμεων των τέλεια ανταγωνιστικών αγορών (ενδεικτική είναι η επιχειρηματολογία που αναπτύσσει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στην ειδική ιστοσελίδα που έχει ανοίξει:http://ec.europa.eu/trade/policy/in-focus/ttip/), η κυοφορούμενη συμφωνία (όπως και η Διειρηνική) επιβάλει τις βασικές συνιστώσες του νεοφιλελεύθερου δόγματος:

·         την «απελευθέρωση» των σχέσεων εργασίας, δηλαδή την τελική κατάργηση της συλλογικής διαπραγμάτευσης και την ολική παράδοση της εργασίας στις ορέξεις της δυναστικής εργοδοσίας,

·         την κατάργηση των οποιονδήποτε περιβαλλοντικών, ποιοτικών και σχετικών με την υγεία και ασφάλεια του καταναλωτικού κοινού κανονιστικών ρυθμίσεων που υπάρχουν στο πλαίσιο του λεγόμενου ευρωπαϊκού κεκτημένου, ενδίδοντας στην κεφαλαιοκρατική ανηθικότητα,

·         την τελική παράδοση του κοινωνικού κράτους, όπου υπάρχει και για όσο υπάρχει, στην αισχροκέρδεια του υπερσυσσωρευμένου, στάσιμου κεφαλαίου,

·         την επιτάχυνση της συγκεντροποίησης και της κατάργησης της μικρής / μικρομεσαίας παραγωγικής δραστηριότητας,

·         την εκ νέου απελευθέρωση σε ένα νέο, διεθνές, διατλαντικό επίπεδο της ασυδοσίας του τραπεζικού κλάδου (δείχνοντας μια απίστευτη εμμονή σε πρακτικές που οδήγησαν ουσιαστικά στην τελευταία χρηματοπιστωτική κρίση),

·         τέλος, η ολοκλήρωση της κατάργησης ακόμη και αυτού του αστικού δημοκρατικού κεκτημένου, υποκαθιστόμενο από μια τεχνοκρατική νομιμοποίηση της ασυδοσίας των διεθνών ολιγοπωλίων. Συγκεκριμένα το διαμορφούμενο δικαστήριο θα έχει τη δυνατότητα να επιβάλλει στα «κυρίαρχα» κράτη τα υπερκείμενα δικαιώματα των πολυεθνικών και των διεθνών διακινητών του κεφαλαίου.

Την ίδια στιγμή η εξέλιξη της διεργασίας της TTIP αποτελεί βεβαίως πρόκληση για τις κοινωνίες και τη σύγχρονη ριζοσπαστική Αριστερά. Η Σοσιαλιστική Προοπτική θεωρεί χρέος της να ανοίξει τη σχετική συζήτηση, να βοηθήσει στην ολοκληρωμένη πληροφόρηση της ελληνικής κοινωνίας για αυτό το στρατηγικής σημασίας ζήτημα και πέρα, ή μάλλον καλύτερα σε συνδυασμό με την πάλη για την ανατροπή των εγχωρίων εκφραστών του νεοφιλελευθερισμού, να συμβάλλει στον κινηματικό συντονισμό αντίστασης στους συστημικούς ολοκληρωτισμούς που μας επιβάλλουν.

Βλέπε σχετική εισήγηση του Γρηγόρη Ζαρωτιάδη, αναπλ. Καθηγητή του Τμ. Οικονομικών Επιστημών και μέλους του Εκτελεστικού Γραφείου της Σοσιαλιστικής Προοπτικής στην εκδήλωση που διοργανώθηκε στο Στέκι του ΑΡΔΗΝ στη Θεσσαλονίκη με τίτλο «Ο Δούρειος Ίππος της Διατλαντικής Συμφωνίας Εμπορίου»:https://www.youtube.com/watch?v=edkU8DGz1Pw