Το σημερινό μάθημα ήταν μια χορηγία...

Της Τζένης Κ.

Ότι έχουμε μπει σε μια φάση της οικονομικοπολιτικής μας ιστορίας εντελώς πρωτόγνωρη, δεν μπορεί να το αρνηθεί κανείς. Κι ότι η φάση αυτή αποτελεί γόνιμο χωράφι, για να ευδοκιμήσουν, αφενός κοινωνικά θαύματα κι αφετέρου…  μεταλλάξεις προβλέψιμων κι απρόβλεπτων παρενεργειών, το θεωρούμε δεδομένο και το αναμένουμε. Στην κατηγορία των κοινωνικών θαυμάτων ανήκουν π.χ. οι αυθεντικές πρωτοβουλίες πολιτών που, αγνοώντας την ασυμμετρία συνθηκών και δυνατοτήτων, παίρνουν τις τύχες τους στα χέρια τους. Δεν είναι ότι άκουσαν τίποτα σαλπίσματα και βάλθηκαν να κάνουν ντου και να ξεθεμελιώσουν το Σύστημα. Απλώς, δεν επιθυμούν να γίνουν σε δεύτερο, τρίτο και πολλαπλό επίπεδο, λεία των πάσης φύσεως κερδοσκόπων και καιροσκόπων. Αν μπορεί να έχει πρακτική απεικόνιση αυτή η πολυσυζητημένη Επανάσταση του Αυτονόητου, τότε μιλάμε για μια γνήσια εκδοχή της… Να αναφέρουμε χαρακτηριστικά τη δράση μιας ομάδας από Αργυροπουλίτες και Ελληνικιώτες που αποφάσισαν

να προτείνουν την ίδρυση ενός καταναλωτικού συνεταιρισμού ο οποίος θα διέπεται από τις αρχές του αλληλέγγυου και εναλλακτικού εμπορίου. Συνεργαζόμενοι με τη δημοτική τους αρχή, κάτοικοι της Αργυρούπολης και του Ελληνικού φιλοδοξούν να παρακάμψουν τους χονδρεμπόρους και να δημιουργήσουν ένα δίαυλο επικοινωνίας με επιλεγμένους, αξιόπιστους Έλληνες παραγωγούς. Έτσι αναμένουν να έχουν πρόσβαση σε φτηνά και ποιοτικά προϊόντα. Κι επειδή η σχετική νομοθεσία προβλέπει την ύπαρξη 100 τουλάχιστον ιδρυτικών μελών για τη δημιουργία ενός καταναλωτικού συνεταιρισμού, οι ενδιαφερόμενοι βρίσκονται τώρα στη φάση της συλλογής υπογραφών, τόσο διά ζώσης, όσο και μέσω ίντερνετ…

Μικρά κοινωνικά και οικονομικά θαύματα επίσης αποτελούν και τα απανταχού κοινωνικά παντοπωλεία ή τα πανελλαδικά δίκτυα ανταλλαγής αγαθών και υπηρεσιών χωρίς χρήματα…

Στην αντίπερα όχθη, οργανώνεται αντίστοιχα και η κάστα των μικρών και μεγάλων αρπακτικών… Αφουγκράζονται τα νέα δεδομένα και εφορμούν θέτοντας τους όρους τους. Δεν μπορεί παρά να σας εντυπωσιάσει κι εσάς η περίπτωση ενός επιχειρηματία Απίθανου Απιθανόπουλου που έχοντας πληροφορηθεί ότι οι νέες σχολικές Επιτροπές είναι ιδιαιτέρως οικονομικά δυσκοίλιες, με αποτέλεσμα να μένουν άλυτα πολλά από τα καθημερινά προβλήματα των σχολείων του Πειραιά, εμφανίστηκε δόξη και τιμή και πρότεινε …να τα σπονσοράρει. Απέστειλε λοιπόν στα σχολικά συμβούλια ένα Ιδιωτικό Συμφωνητικό Δωρεάν Παροχών και Υπηρεσιών στο πλαίσιο του οποίου πρότεινε…: Να αναλάβει τις πάσης φύσεως εσωτερικές και εξωτερικές επισκευές, την παροχή υλικών πρώτης ανάγκης, καθώς και τη διοργάνωση εκδρομών, σεμιναρίων, δενδροφυτεύσεων, κλπ. Σε αντάλλαγμα ο ευφάνταστος επιχειρηματίας ζητάει τη δέσμευση των μαθητών ως πελατών για 7 χρόνια… Τη διαφημιστική προβολή του στους χώρους των σχολείων (π.χ. στον πίνακα ανακοινώσεων) και τη δυνατότητα διενέργειας «Ντου» στο εσωτερικό τους για έλεγχο (ότι δεν έχουν αποκαθηλωθεί οι διαφημιστικές ταμπέλες κι ότι η συνεργασία τιμάται δεόντως)…

Ιδού λοιπόν η λύση αγαπητή Αννούλα… Μην τα κλείσεις και μην τα συγχωνεύσεις τα σχολεία… Θα αναλάβουν να κουβαλήσουνε στους καλομαθημένους τους ώμους, τα πάσης φύσεως βάρη τους, οι σπόνσορες… Το πολύ- πολύ να χρειαστεί να μοιράσουν μερικά φυλλάδιά τους οι μαθητές στις γωνίες ή να φορέσουν μπλουζάκια με το λογότυπο του ευεργέτη τους στην πλάτη. Μάλλον όχι! Καλύτερα να γίνονται οι φίρμες τατουάζ στο κούτελο. Κάτι ανάλογο -σε πιο μεγαλεπήβολη κλίμακα- δεν είναι το ποθούμενο και για τα Πανεπιστήμια;

Στης ανάγκης τα θρανία και στη φτώχιας το σχολειό… ας γίνει και καμιά ευγενής χορηγία…

 

http://www.topontiki.gr