KΠ. Τι εννοούσες Βούλα με το «για την Ελλάδα ρε γαμώτο», 24 χρόνια πριν. Για πια Ελλάδα μιλούσες τότε; Θα το έλεγες και σήμερα;
ΒΠ. Γι’ αυτήν Ελλάδα και για κάποιους Έλληνες που σε πείσμα όλων, μπορούν και ονειρεύονται, αλλά δεν μένουν μόνο στο όνειρο, έχουν μάθει να εργάζονται, αλλά και να συνεργάζονται για να φέρουν αποτέλεσμα. Αυτούς τους Έλληνες εννοώ και είναι αρκετοί αυτοί.
ΚΠ. Είμαστε καλοί στην συνεργασία σαν λαός;
ΒΠ. Δεν είμαστε καλοί στην συνεργασία, γι αυτό το είπα. Ακόμη και τώρα οι δημοσιογράφοι μου ζητάνε τις καραμέλες για να μαλακώσει ο λαιμός τους, μιας και άκουγα τον Θεοδωρακόπουλο και τον Αντωνιάδη να ωρύονται από χαρά και έκπληξη. Αυτό που προβλήθηκε , ναι μεν ήταν αποτέλεσμα ενός ανθρώπου, αλλά από πίσω κρυβόταν πολύ καλή συνεργασία κι άλλων ανθρώπων.
Ξέρεις μόλις επέστρεψα από την Αυστραλία. Ήμουν στο Περθ και την Μελβούρνη που είναι η 3η σε μέγεθος Ελληνική πόλη, μετά Αθήνα και Θες/νίκη. Και φυσικό όπως λένε και οι ίδιοι το μεγαλύτερο Ελληνικό νησί.
Πως είναι δυνατόν οι Έλληνες εκεί, οι απόδημοι, να μπορούν με όποια δυστοκία της συνεργασίας, η ανάγκη να τους υποχρεώνει να συνεργάζονται με επιτυχία, να μπαίνουν στα Κοινοβούλια, να έχουν τόσες δυνατές παροικίες, να κάνουν σχολεία από παιδάκια όλων των φυλών που μαθαίνουν όμως και Ελληνικά. Πως εκεί το κατορθώνουν αυτό;
Γιατί εκεί υπάρχουν κανόνες και τηρούνται, δεν υπάρχει ανομία, υπάρχει ισονομία, που δυστυχώς εδώ στην Ελλάδα δεν έχουμε πετύχει. Βλέποντας και την κεντρική πολιτική σκηνή το αποτέλεσμα είναι λυπηρό, ειδικά σήμερα με ισοπέδωση αξιών, προτύπων.
Όπου 200.000 και παραπάνω νέοι, τα εξαιρετικά μας μυαλά, δεν τους αντέχει η Ελλάδα, που τους έχει όμως προικίσει και τους διώχνει, γιατί δεν μπορεί να τους απορροφήσει.
Ξέρεις μόλις επέστρεψα από την Αυστραλία. Ήμουν στο Περθ και την Μελβούρνη που είναι η 3η σε μέγεθος Ελληνική πόλη, μετά Αθήνα και Θες/νίκη. Και φυσικό όπως λένε και οι ίδιοι το μεγαλύτερο Ελληνικό νησί.
Πως είναι δυνατόν οι Έλληνες εκεί, οι απόδημοι, να μπορούν με όποια δυστοκία της συνεργασίας, η ανάγκη να τους υποχρεώνει να συνεργάζονται με επιτυχία, να μπαίνουν στα Κοινοβούλια, να έχουν τόσες δυνατές παροικίες, να κάνουν σχολεία από παιδάκια όλων των φυλών που μαθαίνουν όμως και Ελληνικά. Πως εκεί το κατορθώνουν αυτό;
Γιατί εκεί υπάρχουν κανόνες και τηρούνται, δεν υπάρχει ανομία, υπάρχει ισονομία, που δυστυχώς εδώ στην Ελλάδα δεν έχουμε πετύχει. Βλέποντας και την κεντρική πολιτική σκηνή το αποτέλεσμα είναι λυπηρό, ειδικά σήμερα με ισοπέδωση αξιών, προτύπων.
Όπου 200.000 και παραπάνω νέοι, τα εξαιρετικά μας μυαλά, δεν τους αντέχει η Ελλάδα, που τους έχει όμως προικίσει και τους διώχνει, γιατί δεν μπορεί να τους απορροφήσει.
ΚΠ. «Εάν τον φτάναμε θα είχαμε πληρώσει και τον ήλιο» είπες κάποια στιγμή.
ΒΠ. Όχι πληρώσει, θα τον είχαμε πουλήσει και προφανώς θα είχαν κερδοσκοπήσει λίγοι. Αλλά ευτυχώς δεν τελειώνει ο ήλιος και είναι τόσο σημαντικό αυτό το κακοτράχαλο κομμάτι, που λέγεται Ελλάδα στην άκρη της Ν.Ανατολικής Ευρώπης, που είναι τόσο σημαντικό, που όλοι το κοιτούν και δεν λέω ότι μας κατατρέχουν, λένε «αυτοί είναι άχρηστοι δεν μπορούν να το αξιοποιήσουν». Εξωτερική πολιτική, είμαστε ήξεις, αφήξεις. Μια μας φταίει το ένα, μια το άλλο. Δεν κοιτάμε το κακό μας το ριζικό. Που παίρνουμε μια απόφαση και υλοποιούμε το ακριβώς ανάποδο. Δεν μας παίρνει κανείς στα σοβαρά. Χρόνια τώρα.
Το κέρδος εκείνης της στιγμής, της «για την Ελλάδα ρε γαμώτο» ήταν ότι ο μικρός Δαβίδ, η Ελλαδίτσα νίκησε το Γολιάθ και αρκετές μικρές χώρες, ένοιωσαν μια ανάταση ότι όλες μπορούν να τα καταφέρουν.
Το κέρδος εκείνης της στιγμής, της «για την Ελλάδα ρε γαμώτο» ήταν ότι ο μικρός Δαβίδ, η Ελλαδίτσα νίκησε το Γολιάθ και αρκετές μικρές χώρες, ένοιωσαν μια ανάταση ότι όλες μπορούν να τα καταφέρουν.
ΚΠ. Άλλαξες τα δεδομένα του Ελληνικού αθλητισμού, από το 1992 και μετά. Έχεις πει ωραίες ατάκες. «Για 1 λεπτό αγώνα χρειάζονται 300 εργατοώρες προπόνησης». Είναι σημαία νομίζω αυτό, για τους ανθρώπους του αθλητισμού, τους αθλητές και τους προπονητές.
ΒΠ. Έτσι είναι. Αυτό το λεπτό είναι πάρα πολύ ακριβό. Ο τρόπος ο οποίος ένας αθλητής γίνεται πρωταθλητής και μετά γίνεται παγκόσμια αναγνωρίσιμος αθλητής, λόγω των διακρίσεων, έχει πολύ συγκεκριμένη διαδρομή. 365 μέρες στο χρόνο ο αθλητής είναι στη δουλειά. 365 μέρες το χρόνο εάν δεν αγαπήσεις την δουλειά σου, εάν δεν το θεωρήσεις ότι είναι δικό σου στοίχημα δεν έχεις τύχη.
Εμείς εργαζόμαστε σ’ αυτόν τον τόπο, θεωρώντας ότι είναι τόπος κάποιου άλλου «δεν θα το κάνω εγώ, θα το κάνει ο διπλανός». Είναι κράτος μας, δεν είναι κράτος αλλουνού. Το βίωσα αυτό τον καιρό στην Αυστραλία. Είναι πόλη μου, είναι κράτος μου. Δεν περιμένω από τον άλλο να σκύψει να μαζέψει την μαστίχα που θα κωλύσει στο παπούτσι αυτού που έρχεται από πίσω μας.
Εμείς εργαζόμαστε σ’ αυτόν τον τόπο, θεωρώντας ότι είναι τόπος κάποιου άλλου «δεν θα το κάνω εγώ, θα το κάνει ο διπλανός». Είναι κράτος μας, δεν είναι κράτος αλλουνού. Το βίωσα αυτό τον καιρό στην Αυστραλία. Είναι πόλη μου, είναι κράτος μου. Δεν περιμένω από τον άλλο να σκύψει να μαζέψει την μαστίχα που θα κωλύσει στο παπούτσι αυτού που έρχεται από πίσω μας.
ΚΠ. Βούλα εάν γυρνούσες τον χρόνο πίσω, με την σημερινή Ελλάδα. Θα ξανάκανες την ίδια διαδρομή, τις ίδιες θυσίες, την ίδια προσπάθεια;
ΒΠ. Βέβαια. Μπορεί να βελτίωνα κάποια λάθη που αποδείχθηκαν ότι ήταν στο μετά. Τώρα όμως μιλάει η εμπειρία που τότε δεν την είχα. Άρα τότε ήταν σωστή η λήψη της όποιας απόφασης, γιατί έβλεπα σε κάτι διαφορετικό. Εάν είχα την εμπειρία και την ματιά που έχω τώρα, σίγουρα κάποια πράγματα θα ήταν διαφορετικά, πιο αποτελεσματικά.
Θα μου πείτε «τι μας λες ρε Βούλα, κέρδισες χρυσό μετάλλιο, εκεί στη μέση του πουθενά, η πρώτη Ελληνίδα». Σωστά, αλλά θα μπορούσαν να είχαν γίνει και περισσότερα.
Θα μου πείτε «τι μας λες ρε Βούλα, κέρδισες χρυσό μετάλλιο, εκεί στη μέση του πουθενά, η πρώτη Ελληνίδα». Σωστά, αλλά θα μπορούσαν να είχαν γίνει και περισσότερα.
ΚΠ. Πόσο σημαντική είναι η παρουσία του προπονητή. Μπορεί από μόνος του ο αθλητής να τα καταφέρει; Πρέπει να είναι έντονη προσωπικότητα ο προπονητής.
ΒΠ. Πολύ σημαντική. Δύσκολα μπορεί μόνος του ο αθλητής. Ο προπονητής πρέπει πρωτίστως να αγαπά τον αθλητή του. Σ’ αυτόν να βλέπει τα προσόντα του και να μειώνει τις αγωνίες του, αυτού του ανθρώπου που είναι λογικό να αμφισβητεί ο ίδιος τον εαυτό του, αρκετές φορές «είμαι καλός ή δεν είμαι». Ο προπονητής μπορεί να είναι πιο αντικειμενικός, να είναι το άλλο μάτι, που βλέπει από έξω αυτά που δεν βλέπει ο αθλητής.
Ο αθλητής φυσικά έχει αυτό το ψυχικό σθένος, που ο προπονητής δεν μπορεί να το δει και δεν ξέρει αν θα λυγίσειι ή όχι. Είναι πολύ σημαντικό ο προπονητής να έχει τη γνώση για το πώς θα διορθώσει τα λάθη του αθλητή και πως θα οργανώσει το όλο περιβάλλον, έτσι ώστε απερίσπαστα ο αθλητής να είναι ταγμένος για πολύ συγκεκριμένο στόχο, κάθε φορά.
Ο αθλητής φυσικά έχει αυτό το ψυχικό σθένος, που ο προπονητής δεν μπορεί να το δει και δεν ξέρει αν θα λυγίσειι ή όχι. Είναι πολύ σημαντικό ο προπονητής να έχει τη γνώση για το πώς θα διορθώσει τα λάθη του αθλητή και πως θα οργανώσει το όλο περιβάλλον, έτσι ώστε απερίσπαστα ο αθλητής να είναι ταγμένος για πολύ συγκεκριμένο στόχο, κάθε φορά.
ΚΠ. Είσαι καθηγήτρια Φυσικής Αγωγής η ίδια. Θα μπορούσαμε να σε δούμε κάποια στιγμή προπονήτρια;
ΒΠ. Εάν ήταν να με δείτε προπονήτρια, θα με είχατε δει ήδη. Τώρα δεν μπορεί να γίνει αυτό. Εξάλλου ο προπονητής πρέπει να θέλει το κάτι παραπάνω, που εγώ δεν το έχω. Μπορεί να έχω τη γνώση, την εμπειρία, την ματιά, αλλά δεν έχω αυτό το μεγάλο αγαθό που πρέπει να έχει ο προπονητής. Να μπορεί να κάτσει στην κερκίδα. Εγώ δεν μπορώ να κάτσω στην κερκίδα, δεν το αντέχω.
Γι αυτό λέω ότι ένας μεγάλος αθλητής δεν είναι αυτονόητο ότι θα γίνει και μεγάλος προπονητής. Πρέπει να έχει κι άλλα προσόντα, που σε μένα δεν τα βρίσκω.
Κατ’ ανάγκη θα μπορούσα να γίνω. Εάν μου έλεγε ο γιός μου. Είπα δεν θα ξαναπεράσω εμπόδια και δεν πέρασα ποτέ. Θέλω να είμαι συνεπής σ’ αυτά που λέω. Πέρασα μόνο για τον γιο μου, όταν κάπου στα 12 μου ζήτησε να πάμε στάδιο να του δείξω, Ήθελε να δει ο ίδιος την μαμά του, ζωντανά, τον υποτιθέμενο θρύλο να περνά εμπόδια. Αυτό ήταν.
Γι αυτό λέω ότι ένας μεγάλος αθλητής δεν είναι αυτονόητο ότι θα γίνει και μεγάλος προπονητής. Πρέπει να έχει κι άλλα προσόντα, που σε μένα δεν τα βρίσκω.
Κατ’ ανάγκη θα μπορούσα να γίνω. Εάν μου έλεγε ο γιός μου. Είπα δεν θα ξαναπεράσω εμπόδια και δεν πέρασα ποτέ. Θέλω να είμαι συνεπής σ’ αυτά που λέω. Πέρασα μόνο για τον γιο μου, όταν κάπου στα 12 μου ζήτησε να πάμε στάδιο να του δείξω, Ήθελε να δει ο ίδιος την μαμά του, ζωντανά, τον υποτιθέμενο θρύλο να περνά εμπόδια. Αυτό ήταν.
ΚΠ. Κάνει αθλητισμό ο γιός σου;
ΒΠ. Συνεχίζει να κάνει. Έκανε ένα πέρασμα από όλα τα αθλήματα. Είχε ένα πολύ ψηλό-βαρύ πήχη που δεν μπορούσε σαν παιδί να το αντέξει, ειδικά όταν βρέθηκε στον κλασσικό αθλητισμό. Πιστεύω ότι θα μπορούσε να γίνει ένα πολύ εξαιρετικός ακοντιστής. Αλλά όταν άκουγε από μικρός το «θα γίνεις σαν την μαμά σου» ήταν λογικό να τον γονατίσει η σύγκριση.
Κάπου στην Δ-Ε Δημοτικού επέλεξε το σπορ που υπηρετεί ακόμη και σήμερα, είναι τερματοφύλακας σε ομάδα της περιοχής. Είναι μαθητής της Γ’Λυκείου.
Κάπου στην Δ-Ε Δημοτικού επέλεξε το σπορ που υπηρετεί ακόμη και σήμερα, είναι τερματοφύλακας σε ομάδα της περιοχής. Είναι μαθητής της Γ’Λυκείου.
ΚΠ. Βούλα παρακολουθείς αθλητισμό, τους Έλληνες πρωταθλητές του στίβου;
ΒΠ. Πιστεύω ότι αυτή τη στιγμή έχουμε δυνατότητες πολύ καλές και πάλι. Παρότι σαν χώρα δεν είμαστε στα καλύτερα μας, σαν αθλητές είμαστε σε πολύ καλό επίπεδο και πιστεύω σε πολύ καλή εκπροσώπηση στους Ολυμπιακούς αγώνες.
ΚΠ. Για τη νέα γενιά, υπάρχουν κάποιες συμβουλές, για τη σχέση τους με τον κλασσικό αθλητισμό, αλλά και γενικά με τον αθλητισμό.
ΒΠ.24 χρόνια δεν κλείσθηκα ποτέ στο σπίτι. Εκπαιδευτικός έχω σπουδάσει. Στα δικά μου βιώματα, τότε λίγοι μπορούσαν να μας δώσουν συμβουλές, γιατί ουσιαστικά μόλις είχε ανοίξει ο δρόμος. Υπήρξε η Άννα Βερούλη, η Σοφία Σακοράφα, οι οποίες μας είπαν 2-3 πράγματα σαν παλιότερες. Εγώ βίωσα ακόμη μεγαλύτερες εμπειρίες, τα οποία όλα αυτά τα μοιράζομαι ακόμη και τώρα, ως Αντιπεριφερειάρχης θες/νίκης, όταν μου δίνεται η ευκαιρία.
Μιλώ σε νέους ανθρώπους για το πώς πρέπει, να διεκδικήσουν τα όνειρα τους στην πραγματικότητα. Το κάνω με τόσο αγάπη στους νέους ανθρώπους, που θα ήθελα και μένα στα 15 μου, όταν μου είπαν ότι ήμουνα ατάλαντη για τον κλασσικό αθλητισμό, να κόψω την γλώσσα κάθε μεγάλου, ασυνείδητου, προπονητή, δασκάλου που όμως δεν είναι δάσκαλος, να ποδηγετεί την διάθεση ενός νέου ανθρώπου να ανοίξει τα φτερά του. Για μένα αυτό είναι απαγορευτικό και ποινικά διώξιμο.
Δεν ξέρεις που μπορεί να φτάσει ένας άνθρωπος, πως μπορεί να γυρίσει το μυαλό του. Πως θα μπορέσει μπει σε ένα πρόγραμμα καθημερινής ψυχικής κόπωσης προκειμένου να πετύχει. Τα παιδιά σήμερα έχουν πολύ καλή πληροφόρηση, έτσι ώστε να ξέρουν ποιος είπε, τι και τι έκανε ο καθένας. Πως ζει ο καθένας που πέτυχε κάτι, το ξέρουν καλά, μιας και έχουμε πολλούς πετυχημένους νέους ανθρώπους.
Εάν με ρωτούσαν για συγκεκριμένα πράγματα, θα τους έδινα την δική μου συμβουλή, όμως οι νέοι πιστεύω ότι έχουν πολύ καλή πληροφόρηση και είναι πολύ συνειδητοποιημένοι σ’ αυτό που κάνουν.
Μιλώ σε νέους ανθρώπους για το πώς πρέπει, να διεκδικήσουν τα όνειρα τους στην πραγματικότητα. Το κάνω με τόσο αγάπη στους νέους ανθρώπους, που θα ήθελα και μένα στα 15 μου, όταν μου είπαν ότι ήμουνα ατάλαντη για τον κλασσικό αθλητισμό, να κόψω την γλώσσα κάθε μεγάλου, ασυνείδητου, προπονητή, δασκάλου που όμως δεν είναι δάσκαλος, να ποδηγετεί την διάθεση ενός νέου ανθρώπου να ανοίξει τα φτερά του. Για μένα αυτό είναι απαγορευτικό και ποινικά διώξιμο.
Δεν ξέρεις που μπορεί να φτάσει ένας άνθρωπος, πως μπορεί να γυρίσει το μυαλό του. Πως θα μπορέσει μπει σε ένα πρόγραμμα καθημερινής ψυχικής κόπωσης προκειμένου να πετύχει. Τα παιδιά σήμερα έχουν πολύ καλή πληροφόρηση, έτσι ώστε να ξέρουν ποιος είπε, τι και τι έκανε ο καθένας. Πως ζει ο καθένας που πέτυχε κάτι, το ξέρουν καλά, μιας και έχουμε πολλούς πετυχημένους νέους ανθρώπους.
Εάν με ρωτούσαν για συγκεκριμένα πράγματα, θα τους έδινα την δική μου συμβουλή, όμως οι νέοι πιστεύω ότι έχουν πολύ καλή πληροφόρηση και είναι πολύ συνειδητοποιημένοι σ’ αυτό που κάνουν.
ΚΠ. Αθλήτρια, πρωταθλήτρια, Ολυμπιονίκης, απόφοιτη ΤΕΦΑΑ, μητέρα, πολιτικός. Επόμενοι στόχοι Βούλα;
ΒΠ. Κάτσε να μεγαλώσω και μετά θα δούμε.
ΚΠ. Μήπως επόμενος στόχος είναι η κεντρική πολιτική σκηνή, μιας και είδαμε και τον Πύρρο να το επιχειρεί;
ΒΠ. Είμαι λάτρης του συγκεκριμένου τόπου που ζω, στον τόπο που με φιλοξενεί για πάνω από 30 χρόνια. Η Θες/νίκη είναι ο τόπος που έχω μεγαλώσει και έχω γίνει, όλα όσα έχω γίνει μέχρι τώρα. Συγγενείς, φίλοι, τα πάντα βρίσκονται εδώ. Μου αρέσει η τοπική αυτοδιοίκηση και μακάρι να γίνει αυτοδιοίκηση και όχι ετεροδιοίκηση που είναι τώρα.
ΚΠ. Σε φωνάζει αύριο ένας πρωθυπουργός και σου λέει να σε κάνει υπουργό αθλητισμού. Έχεις κάποια πράγματα στο μυαλό σου, μία δυο κινήσεις, που θα μπορούσαν να αλλάξουν τα πράγματα στον αθλητισμό;
ΒΠ. Ο ρους της ιστορίας αλλάζει με συγκεκριμένα πράγματα και όχι μονόπλευρα μόνο στον αθλητισμό. Ο αθλητισμός είναι κομμάτι της ευρύτερης κοινωνίας στην οποία ζούμε. Εάν η γραφειοκρατία συνεχίζει να υφίσταται όπως λειτουργεί σήμερα, κανένας αθλητισμός δεν μπορεί να προχωρήσει και να καθαρίσει. Πρέπει πολύ καλά να καταλαβαίνετε τι εννοώ, ακόμη και για το ποδόσφαιρο. Είναι τόσο γάγγραινα η γραφειοκρατία που δημιουργεί την απόλυτη δολιοφθορά. Όταν λοιπόν για να κάνεις ένα πράγμα, πρέπει να το εγκρίνει ο υπάλληλος, ο επόμενος, ο υποδιευθυντής, ο διευθυντής. Να παρακαλέσεις τον επόμενο που θα το εγκρίνει για τη νομιμότητα, κουράστηκα μόνο που το λέω. Άρα πολλές φορές εγκαταλείπεις την προσπάθεια.
Παράδειγμα. Ελληνοαυστραλός που έχει επενδύσει 14 εκατ.ευρώ, φτιάχνοντας ξενοδοχείο στην Καστοριά, από το οποίο δεν περιμένει κέρδος, απλά αυτοσυντήρηση, για να στηρίξει την πατρίδα του. Γι αυτήν επένδυση λοιπόν του βγήκε ο πάτος από την γραφειοκρατία. Πως λοιπόν αυτός ο άνθρωπος να γυρίσει στην Αυστραλία και να πει και στους υπόλοιπους εύρωστους Έλληνες «παιδιά επενδύστε στην Ελλάδα, όταν η γραφειοκρατία είναι το πρώτο και τελευταίο πράγμα που σε διώχνει στην Ελλάδα».
Θέλουμε ανάπτυξη έτσι αφηρημένα, ακόμα και στον αθλητισμό, στην επιστήμη κ.α. Δεν πρέπει να πούνε κάποια στιγμή, ένα, δύο, τρία πράγματα, προκειμένου ο άλλος να κάνει την επένδυση και να έχει αποτέλεσμα.
Παράδειγμα. Ελληνοαυστραλός που έχει επενδύσει 14 εκατ.ευρώ, φτιάχνοντας ξενοδοχείο στην Καστοριά, από το οποίο δεν περιμένει κέρδος, απλά αυτοσυντήρηση, για να στηρίξει την πατρίδα του. Γι αυτήν επένδυση λοιπόν του βγήκε ο πάτος από την γραφειοκρατία. Πως λοιπόν αυτός ο άνθρωπος να γυρίσει στην Αυστραλία και να πει και στους υπόλοιπους εύρωστους Έλληνες «παιδιά επενδύστε στην Ελλάδα, όταν η γραφειοκρατία είναι το πρώτο και τελευταίο πράγμα που σε διώχνει στην Ελλάδα».
Θέλουμε ανάπτυξη έτσι αφηρημένα, ακόμα και στον αθλητισμό, στην επιστήμη κ.α. Δεν πρέπει να πούνε κάποια στιγμή, ένα, δύο, τρία πράγματα, προκειμένου ο άλλος να κάνει την επένδυση και να έχει αποτέλεσμα.
ΚΠ. Ποια είναι αυτή τη στιγμή της Βούλας με τον αθλητισμό;
ΒΠ. Ήμουν πρωταθλήτρια και είμαι εσαεί αθλήτρια. Είναι κάτι που το αγαπώ πολύ, όχι περιστασιακά. Σε όλους που πάνε στα γυμναστήρια και ειδικά τον Μάϊο που θέλουν να συμμαζέψουν τα παχάκια τους, τους λέω ότι ο αθλητισμός είναι παράταση νειάτων, καλής ποιότητας ζωής. Άρα πρέπει να το βάλουν στην καθημερινότητα τους, όπως τον πρωϊνό τους καφέ, τη διασκέδαση τους, στο ημερήσιο πρόγραμμα τους. Εγώ καθημερινά λοιπόν γυμνάζομαι.
ΚΠ. Ευχαριστούμε για την παρουσία σήμερα μαζί μας και ελπίζουμε να σε δούμε σύντομα και στην Αλεξ/πολη, στην οποία έχεις πολλούς φίλους και φυσικά και πολλούς Πόντιους.
ΒΠ. Πολλούς Έλληνες. Ευχαριστώ και εγώ.
.jpg)
){kind=link}