Η …πιάτσα!

Του Ευάγγελου Σταυριανάκη. 

Η ισχύς που δίνει  ο ορυκτός πλούτος σε μια χώρα είναι βασική για την καθορίσει ως παίχτη στην σκακιέρα της παγκοσμίας πλουτοκρατίας. Όπως όταν ένας φτωχός άνθρωπος βρεθεί απότομα με πολλά χρήματα, αρχίζουν οι γύρω του να τον πλησιάζουν και να προσπαθούν να τον πείσουν με θεμιτά και αθέμιτα μέτρα και προσπάθειες να επενδύσει στις προτάσεις τους , έτσι και μια χώρα όταν βρεθεί να κατέχει

ένα μεγάλο πλούτο, όλοι γύρω της προσπαθούν να την πλησιάσουν για να κερδίσουν και αυτοί.

Μα, όπως προανέφερα τα μέσα που χρησιμοποιούνται άλλες φορές είναι θεμιτά μέσω διακρατικών συμφωνιών και άλλοτε αθέμιτα μέσω της στρατιωτικής ισχύος.

Η στρατιωτική ισχύς δεν είναι αθέμιτη αλλά μπορεί να   λειτουργήσει ως αθέμιτο μέσο για να καταστρατηγήσει τυχόν συμφωνίες που δεν κρατούν ισορροπίες μεταξύ των κρατών. Η μελέτη της ιστορίας από όποια σκοπιά και αν γίνει , είτε οικονομική είτε πολιτική είτε με άλλα κριτήρια πρέπει να είναι ο βασικός πυλώνας πάνω στον οποίο θα στηριχθεί οποιαδήποτε συμφωνία.

Η ισχύς ενός κράτους έχει πολλές παραλλαγές που όμως δεν είναι ανεξάρτητες μεταξύ τους. Η οικονομική ισχύς , η πολιτισμική ισχύς, η πολιτική ισχύς είναι παραπάνω από την στρατιωτική ισχύ. Είναι ηλίου φαεινότερο ότι για να πάμε στο βήμα χρήσης στρατιωτικής ισχύος πρέπει να περάσουμε από τα προηγούμενα βήματα , όχι όμως και όλα και όχι πάντα με την ίδια σειρά.

Όπως στην πιάτσα λέμε αυτός ο άνθρωπος έχει πρόσωπο έτσι και σε μια παγκόσμια πιάτσα, νικάνε αυτοί που έχουν πρόσωπο. Για να αποκτήσεις το λεγόμενο πρόσωπο χρειάζεται χρόνια στην πιάτσα με συνεχή προσπάθεια να πείσεις τους   συνεργάτες και μη , να σου έχουν εμπιστοσύνη για να μπορείς να ικανοποιείς τα δικά τους αλλά κυρίως τα δικά σου συμφέροντα που άλλοτε συγκλίνουν και άλλοτε αποκλίνουν από των άλλων.

Η λεγόμενη παγκόσμια πιάτσα έχει ανθρώπους που παίζουν με τους κανόνες του σκακιού και ανθρώπους που φτιάχνουν δικούς τους κανόνες , τις περισσότερες φορές ανορθόδοξους και απάνθρωπους ( βλέπε γενοκτονίες , απελάσεις, πογκρόμ κλπ.). Το κυρίαρχο ζήτημα για μια χώρα είναι να ανήκει στους πρώτους που ανέφερα αλλά το ισάξιο σημασίας ζήτημα είναι να έχει πρόσωπο, αυτό που προανέφερα.  Για να έχει μια χώρα πρόσωπο πρέπει  να έχει σταθερή ακμάζουσα πολιτική πάνω στα διεθνή αλλά και εσωτερικά της θέματα.  Τα του οίκους της είναι εσωτερικά ζητήματα αλλά είναι ένα δείγμα για τα εξωτερικά και διεθνή. Οι φίλοι που βοηθάνε ο ένας των άλλον σε αυτήν την παγκόσμια πιάτσα, μπορεί να βρεθούν αντίπαλοι  σε μια άλλη κατάσταση. Τότε έρχεται το θέμα  πολιτισμική ισχύς που ισιώνει τυχόν αποκλίσεις και βοηθά να επανέλθει ισορροπία, η πολιτισμικής ισχύς είναι από τις βασικότερες ισχύεις. Πάνω σε αυτήν στηρίζονται οι λύσεις στις τυχόν οικονομικές διαφορές. Όπως μια γειτονία έχει παιδιά που από μικρά παίζουν μαζί και όταν μεγαλώσουν μπορεί να βρεθούν αντιμέτωπα στον στίβο  της ζωής, αυτό που θα τους κρατήσει σε ισορροπία είναι η γειτονία, η παλαιά γειτονιά. Στην παγκόσμια πιάτσα αυτό λέγεται πολιτισμός και κουλτούρα. Αυτό τελικά είναι που ενώνει.

Τέλος η στρατιωτικής ισχύς είναι απλά ένα μέσο, τα υπόλοιπα που προανέφερα είναι στόχοι και καταστάσεις. Όπως η πιάτσα δεν θέλει να βρωμίσει από μπαμπέσηδες, έτσι και η παγκόσμια πιάτσα το ίδιο δεν θέλει. Κάποιοι προσπαθούν να πείσουν ότι τα πράματα πρέπει να αλλάξουν, να γίνουν όλοι μια γειτονιά. Μα κάθε γειτονιά και κάθε δρόμος έχει το δικό του ιστορικό. Όπως η φύση εκδικείται αν της ταράξεις  την ισορροπία, έτσι θα γίνει και στην παγκόσμια πιάτσα.  Μόνο που αυτοί που ηγούνται δεν είναι φύση αλλά κομμάτια της. Οι ισορροπίες αλλάζουν αυτό που μένει όμως είναι η ουσία, η μια και άφθαρτη ουσία, ο άνθρωπος και ο πολιτισμός οι λεγόμενοι εξελισσόμενοι κανόνες που και αυτοί διατηρούν την άφθαρτη ουσία του δυνατού αποτελέσματος. Χτίζουμε , δεν γκρεμίζουμε αλλά γκρεμίζουμε για να χτίσουμε. Κάποιοι έξω από την πιάτσα θέλουν ερείπια.

http://freepen.gr/?p=6832