Συνάντηση του Νίκου Νικολόπουλου με τον Μητροπολίτη Φθιώτιδος

«Ανάγκη πνευματική, κίνηση καρδιακή και πατριωτικό καθήκον με έφερε στο επισκοπικό Μέγαρο πρικειμένου να συναντήσω την Σεβασμιότητα σας και παρουσιάσω τις απόψεις μου στο κρίσιμο θέμα των σχέσεων Κράτους και Εκκλησίας». Με αυτά τα λόγια απευθύνθηκε στον Μητροπολίτη Φθιώτιδας, κ.κ. Νικόλαο ο συντονιστής του Χριστιανοδημοκρατικού Κινήματος Νίκος Νικολόπουλος, συναντώμενος με τον Σεβασμιώτατο, στο επισκοπικό μέγαρο της Λαμίας, το Σάββατο 23 Φεβρουαρίου.

Κατά την εγκάρδια συνάντησή του με τον κ.κ. Νικόλαο, ο τ. Υφυπουργός Εργασίας Νίκος Νικολόπουλος αντάλλαξε απόψεις επί πολλών θεμάτων και κατέθεσε τις σκέψεις και τις προτάσεις των Ελλήνων Χριστιανοδημοκρατών για τις σχέσεις του κράτους με την Εκκλησία. Αμέσως μετά τη συνάντηση, δήλωσε σε δημοσιογράφους:

 «Το πολυσχιδές πνευματικό και κοινωνικό έργο της Μητρόπολης Φθιώτιδος είναι παγκοίνως γνωστό και αποτελεί ένα έργο προσφοράς στην διακονία του λαού του Θεού με καθημερινό αγώνα, με ομολογιακό πάθος και ασκητικό φρόνημα. Ο Σεβασμιώατος Μητροπολίτης, είναι ο στρογικός πατέρας και θερμότατος υπερασπιστής του λαού και των πεινώντων τροφέας, μα προπαντός της νεολαίας φίλος.

Η Ορθοδοξία, για όλους τους Έλληνες  Χριστιανοδημοκράτες, είναι μία  από τις πιο ισχυρές και  ακλόνητες βάσεις, αλλά και πυξίδες του Ελληνισμού. Είναι το μέτρο της αντίληψής μας για τις αλλαγές που έχει ανάγκη η πατρίδα και το μέτρο της ευαισθησίας μας, πρωτίστως και κυρίως για τον άνθρωπο, ειδικά δε στις μέρες μας, τον πάσχοντα, φτωχό και αβοήθητο Έλληνα.

Εμπειρία αιώνων μεταφέρει σε όλους  μας, τους ισχυρούς και ακατάλυτους  δεσμούς μεταξύ του Ελληνισμού και  της Ορθοδοξίας, μέσα από την οποία  φωτίζει το μονοπάτι των σχέσεων  Εκκλησίας και Κράτους, το οποίο πολλοί επιχειρούν να συσκοτίσουν στις μέρες μας, αλλά εις μάτην. Πιστεύω ότι το θεμέλιο της Ελληνορθοδοξίας, είναι θεμέλιο συμπαγές, αρραγές και ακλόνητο.

Είναι το θεμέλιο, της γνήσιας και  εθνικής μας παράδοσης και παράλληλα, το θεμέλιο που διασφαλίζει την έξοδο από την εσωστρέφεια και την απομόνωση, το ικανό να διαλεχθεί με το σύγχρονο κόσμο που βιώνει την τραγωδία της οικονομικής κρίσης και της επιστημονικής ανέλιξης.

Είναι το θεμέλιο που προσβλέπει στην κοινωνία της συναλληλίας, της  αγάπης και της ενότητας με τους Ορθόδοξους, της απαλλαγής με τους ετερόδοξους και με όλο τον σύγχρονο κόσμο, στο πνεύμα μιας αληθινής κοινωνίας.

Με αυτή την βάση είναι πολύ φυσιολογική  η δυναμική αντιπαράθεση στις επιπόλαιες κρατικές μεταρρυθμίσεις, που βάλλουν ανιστόρητα απέναντι σε κάθε τι παραδοσιακό, διαχρονικά καταξιωμένο και αυθεντικά Ελληνικό.

Γράφει ο Π.Κανελλόπουλος: «Χωρίς το πνεύμα της Ελλάδος, δεν θα μπορούσε να διαμορφωθεί ο κόσμος, όπως τον ξέρουμε, ας πούμε ο Δυτικός κόσμος. Αλλά και χωρίς τον Χριστιανισμό το Ελληνικό πνεύμα θα είχε ταφεί κάτω από τα ερείπια του Ρωμαικού Κράτους».

Την αλήθεια μπορείς να την λες, ακόμη και αν σου κόψουν την  γλώσσα. Δεν μπορούμε λοιπόν να ξεχωρίσουμε  τον Ελληνισμό από την Ορθοδοξία και την Εκκλησία. Ναι, φυσικά η χώρα μας είναι προσανατολισμένη κυρίως προς την Δύση, αλλά δεν θέλουμε και να δύσει ο πολιτισμός μας….»