θέματα της εξεταστικής στους συμφοιτητές τους σε ΑΕΙ και ΤΕΙ προς άγραν ψήφων, δυστρόπησαν το Σαββατοκύριακο κλεισμένοι σε ανήλιαγη αίθουσα της τρε μπανάλ λεωφόρου Λαυρίου κατά Παιανία μεριά, υποχρεωμένοι να ακούνε τον αυγουλομάτη αρχηγό να απαγγέλλει άγνωστο κείμενο, χωρίς προηγουμένως να τους έχει εφοδιάσει με τις απαιτούμενες σημειώσεις.
ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΕΦΤΑΝΕ το ότι ο Κούλης βάλθηκε ντε και καλά να διαλύσει και να επανιδρύσει την οργάνωση, ξεβολεύοντας πολλούς απ' τις θεσούλες τους, άρχισε να τους αραδιάζει κι από πάνω ακατανόητους στίχους του Κίπλινγκ. Μαύρα μεσάνυχτα έχουν τα καϊνάρια της ΔΑΠ από ποίηση. Το μόνο που θυμούνται σχετικώς είναι τα τραγούδια του Φοίβου και της Πάολας, με τα οποία ξεβιδώνονται στα διαβόητα πάρτι τους.
ΤΡΙΑ ΠΤΥΧΙΑ ΣΕ ΕΠΤΑ ΧΡΟΝΙΑ πήρε ο πρόεδρος σε κορυφαία πανεπιστήμια του πλανήτη κι είπε να κάνει φιγούρα, μόστρα και λεζάντα με τις γνώσεις που αποκόμισε. Ο Παπαμιμίκος και ο Σπανάκης σήκωσαν τα χέρια ψηλά και υπέβαλαν τις παραιτήσεις τους. Ονόματα να σου πετύχουν! Σαν ξεπουπουλιασμένο κουτορνίθι παραγεμιστό ακούγονται. Πιο πονηροί ο Σταφίδας και ο Κουκουνάρης, γκουγκλάρισαν το πόνημα και νόμισαν εμβρόντητοι πως ο δικός τους έγινε κομμουνιστής σαν τον Κατρούγκαλο. Επεσαν βλέπεις πάνω στην παρωδία τού «Αν» από τον Βάρναλη, που κολλάει γάντι με τις πομπές τους:
ΑΝ ΗΜΠΟΡΕΙΣ ΤΗΝ ΠΑΛΑΒΗ να κάνεις, όταν οι άλλοι/ σου κάνουνε το γνωστικό κι όλοι σε λένε φταίχτη·/ αν δεν πιστέβεις τίποτα κι άλλοι δε σε πιστέβουν·/ αν σχωρνάς όλα τα δικά σου, τίποτα των άλλων·/ κι αν το κακό, που πας να κάνεις, δεν το αναβάλλεις/ κι αν σ’ όσα ψέματα σου λεν με πιότερ’ απανταίνεις·/ κι αν να μισείς εφραίνεσαι κι όσους δε σε μισούνε/ κι αν πάντα τον πολύξερο και τον καλόνε κάνεις.
ΑΝ ΠΕΡΠΑΤΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΙΛΙΑ κι ονείρατα δεν κάνεις/ κι αν να στοχάζεσαι μπορείς μονάχα το ιντερέσο·/ το νικημένο αν παρατάς και πάντα διπλαρώνεις/ το νικητή, μα και τους δυο ξετσίπωτα προδίνεις·/ αν ό,τι γράφεις κι ό,τι λες, το ξαναλέν κι οι άλλοι/ γι’ αληθινό – να παγιδέβουν τον κουτό κοσμάκη·/ αν λόγια κι έργα σου καπνόν ο δυνατός αέρας/ τα διαβολοσκορπά και συ ξαναμολάς καινούριον.
ΑΝ ΟΣΑ ΚΕΡΔΙΣΕΣ μπορείς να τα πληθαίνεις πάντα/ και την πατρίδα σου κορώνα γράμματα να παίζεις·/ κι αν να πλερώνεις την πεντάρα, που χρωστάς, αρνιέσαι/ και μόνο να πληρώνεσαι σωστό και δίκιο το ’χεις·/ αν η καρδιά, τα νέβρα σου κι ο νους σου εν αμαρτίαις/ γεράσανε κι όμως εσύ τα στύβεις ν’ αποδίδουν·/ αν στέκεις πάντα δίβουλος και πάντα σου σκυμένος/ κι όταν φωνάζουν οι άλλοι «εμπρός!» εσύ φωνάζεις «πίσω!»
ΑΝ ΣΤΗΝ ΠΛΕΜΠΑΓΙΑ να μιλάει αρνιέται η αρετή σου/ κι όταν ζυγώνεις δυνατούς, στα δυο λυγάς στη μέση·/ κι αν μήτε φίλους μήτ’ εχθρούς ποτέ σου λογαριάζεις/ και κάνεις πως τους αγαπάς, αλλά ποτέ κανέναν·/ αν δεν αφήνεις εφκαιρία κάπου να κακοβάνεις/ και μόνο, αν κάνεις το κακό, η ψυχή σου γαληνέβει,/ δικιά σου θα ’ναι τούτ’ η Γης μ’ όλα τα κάλλη που ’χει/ κι έξοχος θα ’σαι Κύριος, αλλ’ Ανθρωπος δε θα ’σαι!..
Δημήτρης Νανούρης
.jpg)
