Το 2010 θα μπορούσε να χαρακτηριστεί - και όχι άδικα - «έτος της Ευρώπης» και δη «έτος της ευρωπαϊκής κρίσης χρέους». Τη χρονιά που σε λίγο φτάνει στο τέλος της στιγμάτισαν οι έντονες ανησυχίες για την τιθάσευση των υπέρογκων ελλειμμάτων των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, για τη σωτηρία του ευρώ, ακόμη και για την τύχη της Ευρωζώνης.
Αρκετοί είναι εκείνοι - ως επί το πλείστον επενδυτές και αναλυτές - που εδώ και πολύ καιρό - διατείνονται ότι η Ευρωζώνη διέρχεται την εντονότερη κρίση στην ιστορία της, αντιμετωπίζοντας ανυπέρβλητα προβλήματα τα οποία τελικά θα την οδηγήσουν στη διάλυσή της. Την ίδια ώρα, στον αντίποδα, ο ένας μετά τον άλλο οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι δεν σταματούν να διαλαλούν ότι το ευρώ είναι ισχυρό και σταθερό νόμισμα, εκφράζοντας τη
βεβαιότητα ότι η Ευρωζώνη θα τα καταφέρει.
Τι εκτιμά από την πλευρά της η IHS Global Insight; «Η πιθανότητα μια χώρα να εγκαταλείψει το ευρώ εντός του 2011 περιορίζεται μόλις στο 7% και στο 20% στα επόμενα πέντε χρόνια, καθώς οι Ευρωπαίοι ηγέτες θα κάνουν χρήση όσων μέσων διαθέτουν προκειμένου να αποφύγουν την κατάρρευση της Ευρωζώνης», επισημαίνεται σε σχετική έκθεση του οίκου. «Το 2015 η πιθανότητα μια χώρα να βγει από την Ευρωζώνη ανέρχεται μόλις στο 5%» σημειώνουν οι Howard Archer and Timo Klein, οικονομολόγοι της HIS.
Όπως χαρακτηριστικά τονίζεται στην έκθεση, η Ευρωζώνη των 16 θα παραμείνει ανέπαφη, καθώς η θέληση των Ευρωπαίων να διατηρήσουν τη «συμμαχία» τους ενδέχεται να έχει υποτιμηθεί.
«Μια διάλυση της Ευρωζώνης θα οδηγούσε σε τεράστια οικονομικής και πολιτικής φύσεως προβλήματα και θα έπληττε ανεπανόρθωτα την κοινή αγορά. Προκειμένου να αποφευχθεί ένα τέτοιο ενδεχόμενο, η Ευρώπη θα επιδοθεί σε μια άνευ προηγουμένου προσπάθεια για να παραμείνει ενωμένη» σημειώνεται επίσης.
Η HIS εκτιμά ότι ο παράγοντας εκείνος που θα μπορούσε να οδηγήσει σε διάλυση την Ευρωζώνη θα ήταν το ξέσπασμα μιας πολιτικής και κοινωνικής αναταραχής και η απόρριψη τελικά των συμφωνιών με την ΕΕ και το ΔΝΤ.
Στο δυσμενέστερο σενάριο, ο οίκος εκτιμά ότι Ελλάδα και Ιρλανδία είναι οι δύο χώρες που αντιμετωπίζουν τους μεγαλύτερους κινδύνους, ενώ ακολουθεί η Πορτογαλία. Η Ισπανία αποτελεί τον κρίσιμο συνδετικό κρίκο και εάν τα ισπανικά spreads αυξηθούν σε πρωτόγνωρα επίπεδα, τέτοια ώστε να μην είναι σε θέση να αντιμετωπιστούν τότε οι αγορές θα στρέφονταν σε Βέλγιο και Ιταλία, σπρώχνοντας την Ευρωζώνη στη διάλυση.
βεβαιότητα ότι η Ευρωζώνη θα τα καταφέρει.
Τι εκτιμά από την πλευρά της η IHS Global Insight; «Η πιθανότητα μια χώρα να εγκαταλείψει το ευρώ εντός του 2011 περιορίζεται μόλις στο 7% και στο 20% στα επόμενα πέντε χρόνια, καθώς οι Ευρωπαίοι ηγέτες θα κάνουν χρήση όσων μέσων διαθέτουν προκειμένου να αποφύγουν την κατάρρευση της Ευρωζώνης», επισημαίνεται σε σχετική έκθεση του οίκου. «Το 2015 η πιθανότητα μια χώρα να βγει από την Ευρωζώνη ανέρχεται μόλις στο 5%» σημειώνουν οι Howard Archer and Timo Klein, οικονομολόγοι της HIS.
Όπως χαρακτηριστικά τονίζεται στην έκθεση, η Ευρωζώνη των 16 θα παραμείνει ανέπαφη, καθώς η θέληση των Ευρωπαίων να διατηρήσουν τη «συμμαχία» τους ενδέχεται να έχει υποτιμηθεί.
«Μια διάλυση της Ευρωζώνης θα οδηγούσε σε τεράστια οικονομικής και πολιτικής φύσεως προβλήματα και θα έπληττε ανεπανόρθωτα την κοινή αγορά. Προκειμένου να αποφευχθεί ένα τέτοιο ενδεχόμενο, η Ευρώπη θα επιδοθεί σε μια άνευ προηγουμένου προσπάθεια για να παραμείνει ενωμένη» σημειώνεται επίσης.
Η HIS εκτιμά ότι ο παράγοντας εκείνος που θα μπορούσε να οδηγήσει σε διάλυση την Ευρωζώνη θα ήταν το ξέσπασμα μιας πολιτικής και κοινωνικής αναταραχής και η απόρριψη τελικά των συμφωνιών με την ΕΕ και το ΔΝΤ.
Στο δυσμενέστερο σενάριο, ο οίκος εκτιμά ότι Ελλάδα και Ιρλανδία είναι οι δύο χώρες που αντιμετωπίζουν τους μεγαλύτερους κινδύνους, ενώ ακολουθεί η Πορτογαλία. Η Ισπανία αποτελεί τον κρίσιμο συνδετικό κρίκο και εάν τα ισπανικά spreads αυξηθούν σε πρωτόγνωρα επίπεδα, τέτοια ώστε να μην είναι σε θέση να αντιμετωπιστούν τότε οι αγορές θα στρέφονταν σε Βέλγιο και Ιταλία, σπρώχνοντας την Ευρωζώνη στη διάλυση.
Μαρίνα Φούντα
0 Σχόλια
Αποφύγετε τις ύβρεις για να μην αναγκαζόμαστε να διαγράφουμε.Είμαστε υπέρ της ελεύθερης έκφρασης και του διαλόγου