Της… τρομοκρατίας

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΔΕΝ μελέτησαν «βίους επαναστατών», δεν  κατανόησαν τον όρο. Μια ματιά στην ιστορία μας και  θα ανακάλυπταν τολμηρούς  αγωνιστές και  ήρωες πραγματικούς. Ένα ξεφύλλισμα της  παγκόσμιας ιστορίας και θα’ χαν  επισημάνει μορφές που  την κοσμούν.

ΜΑΖΕΨΑΝ οι… ζαρωμένοι  την ιδεολογική τους γύμνια, συνωμότησαν  αλλάζοντας απόψεις  κι έδωσαν όρκο…  ιερό. «Μια βόμβα  θα κάνει ορατή  την παλικαρά μας. Η λάμψη της  έκρηξης θα τρομάξει, το ωστικό της κύμα θα συνταράξει, ο  κρότος θα τους ξυπνήσει κι ίσως, τότε, (εξ)εγερθούν και κατέβουν στον…  αγώνα για να γίνουμε  πολλοί, ως αμέτρητοι. Για να διώξουμε τους αφέντες και βλέπουμε…».

ΕΙΝΑΙ δεν είναι αυτές  οι σκέψεις των  σύγχρονων τρομοκρατών, αυτά εικάζουμε απ’  τη δράση και τη…  δειλία τους. Γιατί, αγώνας θα πει απέναντι, ορατός και αρματωμένος. Αντίπαλος φανερός, γνήσιος και χειροπιαστός. Δεν επέλεξαν τον  δύσκολο δρόμο  για κακοτράχαλα  βουνά τα παλικάρια. Προτιμούν την  ύπουλη βόμβα, αφημένη  ανάμεσα σε

ανύποπτους αμάχους. Με τον αντίπαλο να τους (αντι)μάχεται ψηλαφώντας τον τόπο, το χρόνο της παρουσία τους και συχνά να τα βάζει με… ανεμόμυλους. Αυτό θέλει και ο τρομοκράτης. Να εξευτελίσει τον αντίπαλο, γελοιοποιώντας το Κράτος. Όταν, βέβαια, δεν θέλει να σκοτώσει.

ΕΤΣΙ  κι αλλιώς, οι τρομοκράτες (με μια διαβάθμιση της  δύναμης ισχύος τους που ξεκινάει από  στρακαστρούκες ), δεν μας προέκυψαν τυχαία. Γεννήθηκαν και λειτουργούν στο πνεύμα της τρομοκρατίας, παγκόσμια. Την εισήγαγαν, την προσάρμοσαν στις ντόπιες… ανάγκες και την ξαμόλησαν στην ελληνική καθημερινότητα. Και, βέβαια, η διεθνής τρομοκρατία (πριν γίνει και ελληνική) είχε τους εμπνευστές και την προέλευσή της. Και την ημερομηνία γέννησής της, που συμπίπτει με τον θάνατο του… κομμουνισμού. Όφειλαν οι αφέντες του κόσμου να τρομοκρατήσουν λαούς και το πέτυχαν. Να τους φέρουν στο δρόμο που τους χάραξαν, να τους τρομάξουν για να «προσκυνήσουν», πριν ζαρώσουν στην αγκαλιά του αφέντη. Ενός, μοναδικού και πανίσχυρου. «Αγόρασε όπλα-θα σε φάει ο διπλανός. Θέλεις ειρήνη; Προπαρασκευάσου για πόλεμο και ο πόλεμος προϋποθέτει όπλα και ελλειμματικούς προϋπολογισμούς για την αγορά τους». Τι άλλο (προ)απαιτεί το σχέδιο του σύγχρονου ιmperium; Συντήρηση της τρομοκρατίας διάδοση και επέκταση. Σε επίπεδο λαών, πόλεων και γειτονιάς. Άρα και στη «Λουίζης Ριανκούρ» της χαώδους Αθήνας, με το μηχανάκι αραγμένο έξω απ’ τα Δικαστήρια.