Κινούργιους Χρόνους Έρθητι!

Κι Καμπιώτ’ κι Καρκατσλιώτ’, μαζί μι τς μουλντουβαναίοι π’ του Καντάρ κι τ’ Μαντρούδα, κι τς νουμάτ’ που τς Μπουγάδις κι τν Τσιούκα, κι παππαίοι κι μούτσκ’, ούλ καητηρούν τουν κινούργιου τουν χρόνου.
Αλλά θάματ’ κινούργιος χρόνους κόμα δεν μπίκη κι μπιλιάδις μας τσάκουσαν απ’ τα μπατζιάκια μια ώρα αρχήτηρα. Ούλ’ πλασ’ θαμάζιτι τι να φκιάσουμι εμ για να πυρώνουμιστι εμ να μας βγαίν’ ουτζιούζ’κα. Αμ δυό τζιαμπάζ’δις σι ένα σκνή χουρούν;
Κόμα δεν έφκαν απ’ τς ουντάδις κι απ’ τα χαγιάτια τα κνούπια κι νταβαναίοι, κι κηρός θα μας σοούκλαντήσ’ ντίμπιντιου κι κόμα όχ’. Απ’ του τφαν’ κι τα κριμουσάλια τα μπουμπρέκια μας θα γένουν θαν κακάτσ’ κι θα πιρπατούμι θαν τσακζμένου τσικρίκ’.
Για τούταν τ’ χρουνιά ούλ’ καητηρούσαμι να νάρθ’ καμιά κόμα καλύτηρ’ μέρα, αλλά χρόνους απ’ πέρασι ήταν κόμα λιγότ’κους απ’ τι κείνουν που πέρασι αρχήτηρα. Αλλά φέτου έφκιασι κυβέρνησ’ ένα μπαμπάτσ’κου καλό στου Σουφλί μας, τόσου καράρ’ απ’ θα τα ψφίζουμι κια τα τρία τα κόμματα μερ’ να τα μπιζιαρίσουμι. Έφηραν χιλ’ νουμάτ’ τζιαντ’ρμάδις για να μας φλάγουν κι να μην έρθουντι λαθρουμητανάστ’ κι μας καπτήσουν τα μπατζιάκια κι να μη μας κλέψουν τς λίρις απ’ φλάουμι, κι απ’ έδου κήθη θα κνήσουμι να γκιζιαρνούμι γκόλιαβ’ στου μιηντάν’ απ’ τ’ σιγουριά μας. Φέτου άμα μας σπουλάτσαν κάτα καλά κι μας έφηραν κι κείνα τα μπαμπάτσ’κα τα ηλικόπτηρα για να γλέπουν απού ψλα αντά πηράσ’ κάνας λαθρουμητανάστς απ’ τ’ Μάρτσα κι έρθ’ μες στον κάμπου για να τουν πάρουν μέτα στου κατόπ’. Σουφλιουταραίοι άμα διαμαρτυρήθ’καν γιατί τούτα τα ηλικόπτηρα έκαμναν ζάλαχου κι ζουρλαντίζουνταν τα γκατζιόλια κι μπουμπόλιαζαν τα μπάμπαλα τς κι μέτα δεν αγρικούσαν να ανέβουν τα άλλα για να ζηυγαρώσουν, κι έτσ’ απού τούταν κόμα τ’ χρουνιά θα τα σταματήσουν.
Απ’ τα προυπέρσ’ κόμα έλιγη κυβέρνησ’ απ’ θα μας έφκιανι κι μια γούρνα τρανή αντίκρα απ’ τα Μάρτσα για να μην πηρνούν λαθρουμητανάστ’ κι για να μην μπει ουχτρός στου θ’κο μας του μέρους άμα γεν’ πόλιμους. Αμ δε για! Σουφλιουταραίοι διαμαρτηρήθ’καν κι έσκουξαν για ναμην γεν’ τούτ’ γούρνα για να γιουμόζ’ κάμπους μι νηρό μάξους κι να μη λουγίζουντι τα χουράφια για μπαχτσιάδις, για να μην πληρώνουν χαράτσ’!
Απ’ τα πέρσ’ κόμα κι μπάμπις κι παππαίοι και ούλ’ μουλντουβαναίοι κουντουστέκουνταν κι ντισιουντίζουνταν τι θα φκιάσουν για να πυρώνουμιστι φέτου μες στου καταχείμουνου. Αμ τι κακουτχιά απ’ μας βρήκι. Τι α φκιάσουμι τώρα απ’ του πητρέλιου αρτσιόσθκη θαν τν αντρουκαλιά ψλα στ’ αρντ’τσια; Άμα κατσιουρντήσ’ κυβέρνησ’ τν τιμή τ’ θα κνήσουμε να καπτούμι πάλι τα γκιούμια κι τα μπακ’ρτζούδια κι θα κνήσουμι να βάνουμι πάλι πητρέλιου. Κι άμα αρτσιώσ’ τν τιμή τ’ κόμα ντιπ, θα πάμι όξου στου μπαλκάν’ κι στα γιαμάτσια κι θα κνήσουμι να ξλώνουμι κόμα κι τς βέργις απ’ τα καϊνια. Κι άμα δεν δωσ’ κι τρόικα παράδις, θα βγάνουμι τς μασίνις κι τς κάναγκιρισις τς πιρουστιές απ’ τα κιλάρια, κι θα κόφτουμι κόμα κι τς κόντσκις κι τα αρκ’ρντάκια για να τα κάψουμι κι να πυρώνουμιστι.
Φέτου μας έκουψαν μπόλκ’ παράδις αμα μπάριμ θα γιλιντίσουμι τν Προυτουχρουνιά εμ θαν σαρχόζδις εμ θαν τσιουρμπατζίδις, μερ’ να ξημηρώσ’. Θα κάτσουμι αντίκρα απ’ τ’ τζιάκα κ’σ κ’βράκ’, θα χουρατέψουμι τα μπέτ’κα μας, θα πούμι κι για τ λόου μας κι κάνα μασάλ’, θα χάψουμι κι κάνα τσιουτσιουμίκ’, κι απέκ’ παν κι’ αλ’. Θα αραδιαστούμι γύρου απ’ τουν σουφράν κι θα χάφτουμι κι θα πίνουμε, μερ’ να γεν’ κλιά μας θαν μπουρσούκ’ κι να κνήσουμι να μπουρκαλιώμιστι θαν ζιαπκαίοι. Θα να’ χουμι για να χάψουμι μια μζούρα λαχαρμιά, λιμπλιμπούδια ένα πνάκ’, ένα κλιδουπνάκ’ μι ηλιές, δυό αγιά μπρούσ’κου κρασί, κι μια ραμαθιά λουκανίκις. Για κουλατσιό θα να’ χουμι μια καλπαζάνα τουρσί, μπλιγούρ’ μι τα πιπιρούδια, κι μια μπακ’ρα μπάμπου. Κι για τς λουπάνδις θα φέρουμι κι σταφλαρμιά για κάνα καζάν’ κατσιαμάκ’. Κι άμα είνι κι κάνας μουλντουβάνς απ’ θα να’ ντους μητσμένους, θα τουν έχουμε ένα γκιούμ’ γκιρέν’ νηρό για να ξηπρηστεί γρκατσούντα τ’, κι να ξημηθήσ’ κι να γεν’ κάτα καλά!
Καλά μαξούλια! Καλά σπουρίδια!
Μη αγάπ’! Πάππους Ντιάφλης που τ’ Καμπιά κι Καλή Προυτουχρουνιά!