Κεντροαριστερά και ψυχανάλυση

Στον ελληνικό πολιτικό κόσμο, ο ψυχισμός των γνωστών πολιτικών επωνύμων, καλά κρατεί! Πως θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί μία ριζική αλλαγή του πολιτικού προσωπικού;

Βαρβιτσιώτης φεύγει, Βαρβιτσιώτης έρχεται! Μητσοτάκης επίτιμος, όλο το σόι μέσα! Κεφαλογιάννης φεύγει, Κεφαλογιάννη έρχεται! Κωνσταντόπουλος φεύγει, Κωνσταντοπούλου έρχεται! Παπανδρέου φεύγει, Παπανδρέου έρχεται! Καραμανλής φεύγει, ανιψιός Καραμανλής έρχεται! Αλευράς φεύγει, ανιψιός Αλευράς έρχεται! Παπακωνσταντίνου φεύγει, ανιψιός Παπακωνσταντίνου έρχεται! Γεννηματάς φεύγει, Γεννηματά έρχεται!

Σαν μία αρχική λύση προτείνω να φύγουν, να παραιτηθούν όλοι οι παραπάνω. Δεχόμαστε το επώνυμο να σου «καθορίζει» την προσωπική ζωή, αλλά δε δεχόμαστε να καθορίζει τη ζωή του Έθνους. Το μικρόβιο της πολιτικής τους (όσων έφυγαν, όσων ήρθαν) αποδείχθηκε κατώτερο των περιστάσεων. Είναι η βουλευτική έδρα χωράφι του πατέρα τους, ή του θείου τους και το κληρονομούν ελέω θεού; Γιατί κωφεύουν άραγε και δε φεύγουν; Γιατί δεν αποδέχονται το: «κάποτε καπεταναίοι, σήμερα μούτσοι». Μήπως χρήζουν ψυχανάλυσης;

Η στρατηγική της ΡΙ.Κ.Σ.ΣΥ. πάνω σε αυτό; Η ΡΙ.Κ.Σ.ΣΥ. υποστηρίζει μία καθολική αλλαγή του πολιτικού προσωπικού και όχι μόνο των γνωστών επωνύμων. Οι πολίτες πρέπει να κάνουν by pass τους πολιτικούς, και δίνεται η αναλογία 30% παλιοί πολιτικοί – 70% νέοι πολιτικοί (ή ακόμη και να αναθεωρηθεί αυτό σε 15% – 85%). Έτσι oι παλιοί πολιτικοί να έχουν άφθονο χρόνο για ψυχανάλυση και εξομολόγηση. Πρέπει η Κεντροαριστερά να παλέψει ώστε τα γνωστά και βεβαρυμένα πολιτικά επώνυμα να αποσυρθούν.

Οι Έλληνες πολιτικοί (όσοι ακόμη έχουν κάποιο κύρος, τρικομματική κυβέρνηση και άλλοι) βλέπουν ότι τα μέτρα – σε ποιο βαθμό είναι αναγκαία; – των Μνημονίων I, II, III, δεν οδηγούν πουθενά – δεν τα διαπραγματεύτηκαν σκληρά – και επιπλέον ακόμη τα υποστηρίζουν δημόσια (σε ιδιωτικές συζητήσεις λένε ότι τα μέτρα μεγαλώνουν την ύφεση και την κρίση). Aυτό είναι ένα παράδοξο εφάμιλλο του ψυχισμού των γνωστών πολιτικών επωνύμων. Παντού στην Ελλάδα σήμερα, ΣΗΜΕΡΑ, υπάρχει ανεργία + φτώχεια, και η πολιτική της Κεντροαριστεράς (αν θέλει να είναι ελπιδοφόρα) πρέπει να εστιάσει σε αυτό. H Κεντροαριστερά πρέπει να παλέψει για την ανάπτυξη. Για την ανάπτυξη χρειαζόμαστε: μείωση της διαφθοράς, μείωση της γραφειοκρατίας, σταθερό φορολογικό σύστημα με χαμηλή φορολογία... (Xαμηλή φορολογία ιδιαίτερα στην σίτιση, όπως στην Κύπρο και αλλού).

Με όρους πολιτικούς, ο φυσικός σύμμαχος της Κεντροαριστεράς δεν μπορεί παρά να είναι η ΔHMAP, το ΠAΣOK και ο ΣYPIZA... Ακούγονται τρομερά πράγματα, ότι δηλαδή φυσικοί σύμμαχοι της Κεντροαριστεράς, μπορεί να είναι διάφορα νεοφιλελεύθερα group και οι εκπρόσωποί τους. Και όταν λέμε «είμαι κεντροαριστερός» να σημαίνει κάποια πράγματα, και όχι «ύποπτες συμμαχίες» με τον έναν ή τον άλλον. Ειδάλλως ο χώρος δεν μπορεί να λέγεται Κεντροαριστερά, παρά να λέγεται Κεντροαριστερoδεξιά! Διαφωνείτε;

Στην Κεντροαριστερά υπάρχουν επίσης πολλοί, «χωρίς να έχουν την κατάλληλη πολιτική κουλτούρα», μου ανέφερε ένα βράδυ στο γνωστό καφέ ο κ. Γιάννης Κρίκος, διευθυντής του IΣTAME. Eπίσης στην Κεντροαριστερά, υπάρχουν πολλοί που, είτε δεν έχουν τα βιώματα, είτε είναι «οι βολεμένοι του συστήματος» και θέλουν ένα χώρο για να αναδειχθούν. Υπάρχουν επίσης πολλοί στην Κεντροαριστερά και γενικότερα, που δεν είναι αρκετά δυνατοί ή ίσως δεν θέλουν να ξεμπερδεύουν με τα γνωστά πολιτικά επώνυμα. Μήπως όλοι αυτοί χρήζουν ψυχανάλυσης; Ο κ. Γιώργος Σιακαντάρης σε ένα από τα τελευταία κείμενά του 14/02, – σωστό για την ιστορία συνεισφοράς του Πασόκ – θέλει ακόμη ρόλο για το Σημίτη! Κάποιοι δε μπορούν να κατανοήσουν ότι για να έχει ρεύμα μια μέρα η – ενωμένη – Κεντροαριστερά με ένα σοβαρό πρόγραμμα σοσιαλδημοκρατίας, πρέπει να επιβάλει κάποια ζητηματα. Ο λαός θα καταλάβει και θα ακολουθήσει την Κεντροαριστερά, αν αυτή επιβάλλει κάποια πράγματα: Aνάπτυξη, Aπόσυρση των γνωστών και βεβαρυμένων πολιτικών επωνύμων, Απόδοση ευθυνών σε αποδεδειγμένα ενόχους! Όπου υπάρχει έγκλημα, υπάρχει σίγουρα και εγκληματίας. Ο λαός δεν τον είδε να τιμωρείται και λαχταράει για αυτό, τότε μόνο θα ακολουθήσει, μόνο αν δει, τότε θα μας πιστέψει κιόλας.

Ίσως θα πρέπει να αρχίσουμε και από κάποια ερωτήματα: Tι είναι αριστερά; Tι είναι κέντρο; Τι σημαίνει πολίτης στην πολιτική; Τι σημαίνει να μπεις στην πολιτική για να κάνεις κάτι, και όχι να γίνεις κάτι; Ο λαός θα βοηθήσει την Κεντροαριστερά μόνο αν δει κάποια πράγματα που προαναφέρθηκαν. H Κεντροαριστερά με αρχές και σκληρή δουλειά, πρέπει να βοηθήσει, ώστε, ο λαός να αρχίσει να βλέπει μία σταδιακή μείωση της ανεργίας + φτώχειας.

O Δημήτρης Ελέας είναι συγγραφέας, πολιτικός ακτιβιστής και μέλος της ΡΙ.Κ.Σ.ΣΥ.