«Το μη χείρον…»

Του ΘΑΝΑΣΗ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗ
ΒΟΥΛΙΑΞΑΜΕ στη διαφθορά και σηκώσαμε το βλέμμα για την  Κύπρο και τη στάση του λαού της. Έχει τα πάθη και την ιστορία  του, έχει και τους πολιτικούς της. Θα’  ναι αλλιώτικοι απ’ τους άλλους, σκεφθήκαμε, μέχρι που έσκασε η βόμβα. Για χαριστικά δάνεια πολιτικών, κρυμμένων πίσω από συγγενείς, φίλους και ευνοούμενους. Δεν είναι «μητροπολιτική» η αμαρτία τους-είναι περιφερειακή-αλλά οδηγεί σε συμπεράσματα. Παντού τα πάντα και μόνο οι ρυθμοί και τα νούμερα παίζουν από χώρα σε χώρα.
ΤΑ ’χει ο κόσμος. Ο καπιταλισμός, ως «ιδεολογία» και πρακτική. Πώς  γελάς τον διπλανό σου, φτάνει να γράψει το κοντέρ σου σε κέρδη, «κέρδη»  και…καπατσοσύνη. Με τις «υπεράκτιες» να κρύβουν τα μυστικά τους, και  τη διαφθορά συμπιεσμένη σε αόρατο ασκό που δεν σκάει (μη βρωμίσει ο τόπος).
ΚΑΙ, βέβαια, στον καπιταλισμό, είσαι  ελεύθερος να «εκφραστείς». Να πεις και να γράψεις ό,τι γουστάρεις, μόνο…πρόσεχε μη θίξεις το «αφεντικό» και μπεις  στη μαύρη λίστα. Θα’ σαι…προγραμμένος και δεν θα το ξέρεις. «Μελλοθάνατος» και δεν θα το υποψιάζεσαι. Θα σε φάνε λάχανο χωρίς να δεις αίμα κι ούτε θ’ ακούσεις «πιστολιά». Και, βέβαια, αν πεις να ψάξεις για την αλήθεια, κόπος μάταιος. Θα τη βρεις-αν τη βρεις-κάτω από χιλιάδες ψέματα, ασφυκτιώσα και απρόσιτη.
ΚΙ ύστερα ρίξαμε τη ματιά προς…Ανατολάς. Στους σύγχρονους «απελευθερωμένους που αφομοιώθηκαν (με τη Δύση), μέσα σε μια νύχτα. Στους παλιούς μπροστάρηδες και…ιδεολόγους του κομουνισμού που βγήκαν ματσωμένοι απ’ την αλλαγή, γυρίζοντας την πλάτη σε τ. προλετάριους. Είναι συνέχεια της Δύσης, χωρίς διαφοροποίηση και εναλλαγές που θα κάνουν τη διαφορά.
ΓΙΑ αυτό και θυμηθήκαμε. Κάποιοι με σκεπτικισμό κι άλλοι…νοσταλγικά. Τα χρόνια της «Μεγάλης Πορείας» του  Μάο. Τις μάζες που δούλευαν ακούραστα  «κτίζοντας τον σοσιαλισμό» και ειρωνευόμενες αντικαπιταλιστικά, ωστόσο, αφύλαχτες απ’ την διεισδυτική προπαγάνδα των Δυτικών (διάβαζε Αμερικανών).
ΕΙΔΕΣ ποτέ σου την  αλήθεια στα καθεστώτα των  κεντρικών αποφάσεων και των  ΠΡΟ-ΚΑΤ ειδήσεων στις χώρες του (αν)υπαρκτού σοσιαλισμού; Μήπως μιλούσες ψιθυριστά στον διπλανό και καθόλου στον μακρινό σου; Λες να σε παρακολουθούσαν αόρατα μάτια ποιον θα καλημερίσεις; Κι αν (κατ)είχες την αλήθεια κρατώντας την στα χέρια σου να σπαρταράει, κινούσες παραπέρα να τη δουν και άλλοι, να νιώσουν ‘λεύτεροι και ενημερωμένοι, σοσιαλιστές με τα όλα τους, κομουνιστές με την (ολίγη) ελευθερία τους; Και τη διαφθορά; Πού να τη βρεις και να τη συναντήσεις, να ομολογήσεις τα απαγορευμένα;
ΟΛΑ σχετικά σ’ αυτόν  τον κόσμο και «το μη χείρον κλπ.». Άλλωστε, στον μονόδρομο τι να διαλέξεις;