Στρατάκης, Κωνσταντινίδης (Με τόλμη και αρετή)

Του ΘΑΝΑΣΗ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗ
ΤΑ κανάλια της τηλεθέασης και ενίοτε της ντροπής. Ιδιώτευση  πάνω στην ψυχαγωγία, τη μόρφωση και  τη διασκέδασή μας. Φτώχυναν αυτοί (αφεντικά της ιδιωτικής μας τηλοψίας), μας  φτώχυνε η κρίση και είναι το «γυαλί» διέξοδος. Φθηνή, φτηνή, ενίοτε για φτύσιμο.
ΚΙ αν βγεις απ’ τον κλοιό  της πληροφοριακής τους σκοπιμότητας, πέφτεις σε κίναιδους αραδιασμένους  και σε «θεές» με το’ να μάτι στο  μόνιτορ. Μη δεν προσέξαμε τον  μηρό τους έντεχνα στη φόρα, το μακιγιάζ ως το λαιμό και τα ελληνικά τους. Τους βλέπεις χωρίς λόγο, τους ακούς χωρίς αιτία, σου τρυπούν τ΄ αυτιά με βρισιές και βωμολοχίες αθυρόστομων κι αυτό είναι τηλεόραση. Ωστόσο, μην τους αδικούμε τσουβαλιάζοντας. Μας σερβίρουν και αξιόλογες εκπομπές, αλλά…μεταμεσονυχτίως, αλλά και των ευρωπαίων τα τηλεοπτικά δεδομένα βρίσκονται στο ίδιο χάλι. Άρα, είναι τα χρόνια μας εποχή παγκόσμιας παρακμής, που σχετίζεται με τον καπιταλισμό. Γι αυτό και η θεώρησή μας θα’ ναι σχετική. Σε κλίμακα αξιολόγησης ντόπιων καναλιών και με το χέρι στην καρδιά.
ΤΟΥΣ ακούσαμε και θυμηθήκαμε πως  υπάρχουν κι άλλα θέματα, δημοσιογράφοι  αλλιώτικοι και συζητητές με ήθος. Και με ιστορική γνώση μέσα από  βιώματα. Με τη δύναμη να αντισταθούν  στο ψέμα με όπλο την αλήθεια, που  θέλει «τόλμη και αρετή». Μιχάλης Στρατάκης και Λευτέρης Κωνσταντινίδης. Ένας δίδυμο τηλεοπτικής απόλαυσης στο EURO της ψεσινής συζήτησης, που μας πήγε στα παλιά.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ με γνώση  και επιβλητική φωνή ο πρώτος, δημοκράτης κρητικός που θα’ πρεπε από  χρόνια να τον ακούμε σε πόστα Πρετεντέρηδων (αν οι megaλες σκοπιμότητες δεν πρόβλεπαν και ηγεμονικούς μισθούς), τ. βουλευτής του ΠΑΣΟΚ ο δεύτερος. Ένας Λευτέρης Κωνσταντινίδης που μας μάγεψε για μιαν ακόμα φορά. Με την τέχνη του να αφηγείται και με αλήθειες που πρωτοακούσαμε. Για ανθρώπους του «Ανδρεϊκού» ΠΑΣΟΚ και το περιβάλλον του, για τον πανούργο και αινιγματικό Σημίτη και για τους Πάγκαλους των μυστικών δείπνων, πριν καταβροχθίσουν πόστα και εξουσία. Για τα συνέδρια του ΠΑΣΟΚ σε κλίμα σημιτικό και την επιμονή του κ. Σημίτη για πολυάνθρωπες συνάξεις για να’ ναι «δημοκρατικές», πανταχού παρόντα τον ίδιο ανάμεσα σε χειροκροτητές και το όνομά του να φιγουράρει πολλαπλώς σε ψηφοδέλτια.
Ο Μ. Στρατάκης ξέρει  να ακούει χωρίς να βγάζει μιλιά  σεβόμενος τον συνομιλητή του και ο Λ. Κωνσταντινίδης ξέρει να απλώνει αλήθειες, με τον απλούστερο τρόπο. Ξέρουν και οι δυο τους να καθηλώνουν τον τηλεθεατή, καιρός κι εμείς να θυμηθούμε, ακούγοντας αλήθειες. Όσο για τα (μεγαλο)κάναλα, άδικα περιμένεις για ιστορικές αλήθειες ανάμεσα σε ΠΡΟ-ΚΑΤ και στημένους.