Άρθρο Ντόρας Μπακογιάννη στο ΒΗΜΑ της Κυριακής

Εναν χρόνο μετά την προσφυγή στη βοήθεια της Ευρωπαϊκής Ενωσης, της ΕΚΤ και του ΔΝΤ το πολιτικό προσωπικό επιμένει να μη λέει την αλήθεια στον λαό. Τη μία στιγμή καλλιεργεί ψεύτικες προσδοκίες για εύκολες λύσεις χωρίς νέες θυσίες και την άλλη κινδυνολογεί ακραία κραδαίνοντας ηρωικά «βέτο». Το χειρότερο είναι ότι κυβέρνηση, αξιωματική αντιπολίτευση, Αριστερά συζητούν και αντιδικούν και ψάχνουν τον μαγικό τρόπο με τον οποίο θα απαλλαγούμε εμείς από την υποχρέωση μείωσης του δημοσίου χρέους και των ελλειμμάτων της χώρας μας και θα τη φορτώσουμε στην ευρωζώνη και στη Σύνοδο Κορυφής.

Η ατζέντα της συζήτησης κρύβει αμείλικτες, αληθινές προτεραιότητες. Το κύριο πρόβλημα της οικονομίας είναι ότι τα ελλείμματα δεν έχουν ακόμη μειωθεί. Εφέτος,
στην καλύτερη περίπτωση, θα έχουμε στο τέλος της χρονιάς περίπου 20 δισ. ευρώ έλλειμμα. Αυτό σημαίνει ότι ακόμη και εφέτος τους τόκους και τα χρεολύσια των δανείων τα πληρώνουμε με λεφτά των δανειστών. Αν δεν είχαμε αυτά τα χρήματα, θα είχαμε προ πολλού χρεοκοπήσει.

Αντί η κυβέρνηση να αγωνιστεί να μειώσει τα ελλείμματα, όχι πλέον με οριζόντιες περικοπές επί δικαίους και αδίκους, αλλά σε συγκεκριμένους τομείς με μείωση του κράτους, παλινωδεί. Κάνει μισές δουλειές στις διαρθρωτικές αλλαγές, που θα επιτάχυναν την ανάκαμψη μόλις καταφέρναμε να περικόψουμε τα ελλείμματα. Την ίδια ώρα, με την υπερφορολόγηση του ιδιωτικού τομέα και με την αδυναμία της να περικόψει τη φοροδιαφυγή, στραγγαλίζει και εξουθενώνει το υγιές κομμάτι της οικονομίας, το μόνο που μπορεί να μας βγάλει από την κρίση. Οσο για τους φοροφυγάδες, αντί να αλλάξει εκ θεμελίων τον ίδιο τον φοροεισπρακτικό μηχανισμό στον οποίο υπάρχουν εκτεταμένα φαινόμενα διαφθοράς, κάνει όλο και πιο αυστηρές και αυθαίρετες τις διατάξεις. Ετσι οι μόνοι που θα διευκολυνθούν είναι οι επαγγελματίες εκβιαστές, που συνεχίζουν να υπάρχουν στον φοροεισπρακτικό μηχανισμό.

Η Νέα Δημοκρατία από την πλευρά της κάνει ότι δεν καταλαβαίνει την πραγματικότητα. Πιστή στο λαϊκιστικό δόγμα «χωρίς νέα μέτρα» επενδύει στην κοινωνική αντίδραση και υποστηρίζει ότι η ΕΕ μπορεί να τα δώσει όλα: δύο ειδών ευρωομόλογα (για τη χρηματοδότηση επενδύσεων και για την εξυπηρέτηση του χρέους), την επιμήκυνση, τη μείωση του επιτοκίου, την επαναγορά του χρέους και, επιπλέον, αλλαγή των όρων του μνημονίου! Και όλα αυτά χωρίς να υπάρξουν άλλα μέτρα! Η διαπίστωση είναι τραγική: Το πολιτικό σύστημα λειτουργεί με τον ίδιο τρόπο που λειτουργούσε πριν από την κρίση. Δεν αντέχει το πολιτικό κόστος. Δημαγωγεί, αναβάλλει και καταβαραθρώνει τη χώρα.

Η αλήθεια είναι ότι η Ευρώπη, με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο, θα μας βοηθήσει. Τόσο όμως από την πλευρά της κυβέρνησης όσο και από την πλευρά της αξιωματικής αντιπολίτευσης το όλο ζήτημα αντιμετωπίζεται με πρωτοφανή ανευθυνότητα. Δημιουργείται η αίσθηση ότι από τη διαπραγμάτευση στη Σύνοδο Κορυφής μόνο να πάρουμε έχουμε. Λέμε τι θέλουμε από τους άλλους, τι θα τους ζητήσουμε, αλλά δεν γίνεται καμία κουβέντα για τις υποχρεώσεις και τις δεσμεύσεις που πρέπει να αναλάβουμε. Δεν λέμε τίποτε γιατί δεν ακούγονται ευχάριστα αυτά που πρέπει να κάνουμε εμείς οι ίδιοι για να μειώσουμε τα ελλείμματα, το χρέος και να αποφύγουμε τη χρεοκοπία. Αυτά που συζητούνται όταν οι πόρτες των γραφείων και τα μικρόφωνα των ΜΜΕ είναι κλειστά.

Ηρθε λοιπόν η ώρα όσοι συμφωνούν με τους διεκδικούμενους στόχους να αναλάβουν προς τον ελληνικό λαό και το βάρος της ευθύνης που τους αναλογεί προκειμένου να εφαρμοστούν οι πολιτικές που απαιτούνται για να πετύχουμε τον εθνικό στόχο εξόδου από την κρίση. Η διγλωσσία, ανάλογα με το ακροατήριο στο οποίο απευθύνεται κανείς, δεν μπορεί να συνεχιστεί. Γι΄ αυτό και πρότεινα να υπάρξει πλέον αυξημένη πλειοψηφία των 180 βουλευτών για τις νομοθετικές πρωτοβουλίες που θα περάσουν από τη Βουλή των Ελλήνων από εδώ και στο εξής. Αυτές που θα αφορούν τις πολιτικές αυτές, τις μεσοπρόθεσμες πολιτικές δημοσιονομικής στρατηγικής, και θα έχουν ορίζοντα τουλάχιστον το 2015. Για όσες δεσμεύσεις υπερβαίνουν σε κάθε περίπτωση τη λαϊκή εντολή και τη θητεία αυτής της κυβέρνησης και αυτής της Βουλής.

Γι΄ αυτό ακριβώς επιβάλλεται να εγκριθούν από το Κοινοβούλιο με την αυξημένη πλειοψηφία των 180 βουλευτών. Για να είναι, λοιπόν, πιο αξιόπιστοι οι κκ. Παπανδρέου και Σαμαράς, ας συμπληρώσουν στα όσα λένε ότι ζητεί η Ελλάδα από την επικείμενη Σύνοδο Κορυφής αυτά που προτίθεται να κάνει η ίδια η χώρα, να κάνουν οι ίδιοι, και ας τα στηρίξουν με την ψήφο τους στη Βουλή.