F.T : Η προσδοκία για ένα “μεγάλο παζάρι” αναβλήθηκε για την επόμενη Σύνοδο Κορυφής

της  Νατάσα Καντζάβελου
Η μοναδική συνεισφορά των ηγετών της Ευρώπης ήταν το "Σύμφωνο του Ευρώ" που αντικατέστησε το "Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας", σχολιάζει η Financial Times. Η προσδοκία για ένα "μεγάλο παζάρι" αναβλήθηκε για την επόμενη Σύνοδο Κορυφής, τον Ιούνιο. Είναι γεγονός ότι κάποια σημεία συμφωνήθηκαν πριν την έκβαση της Συνόδου, όπως το Σύμφωνο του Ευρώ, το οποίο όμως δεν συμβάλλει στην αντιμετώπιση της κρίσης χρέους στην Ευρώπη, ωστόσο είναι σημαντικό γιατί τα έθνη της ευρωζώνης - και κυρίως τα έξι μη μέλη-κράτη της Ανατολικής Ευρώπης θα δεσμευτούν με μεταρρυθμίσεις με στόχο τη μακροπρόθεσμη δημοσιονομική εξυγίανση και την ανταγωνιστικότητα.
Επιπλέον, η συμφωνία για τον μόνιμο Μηχανισμό αναδιάρθρωσης του χρέους, αποτελεί μια καλή ιδέα, που όμως θα τεθεί σε ισχύ το 2013 και, πάλι, δεν βοηθά στην επίλυση των σημερινών
προβλημάτων. Αντίθετα, μπορεί να φέρει χειρότερα αποτελέσματα καθώς επιτρέπει ρητά κούρεμα στα κρατικά χρέη σε υψηλές αποδόσεις προβληματικών ομολόγων.
Η εφημερίδα σχολιάζει ότι ακόμα και η ενίσχυση του Ευρωοαικού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας έπεσε στο κενό για χάρη πολιτικούς λόγους. Οι εκλογές στη Γερμανία και στη Φινλανδία ανέλαβαν την απόφαση για αύξηση της δανειοδοτικής ικανότητας του Ταμείου, τον Ιούνιο.Αλλά το μεγαλύτερο μειονέκτημα στο μεγάλο παζάρι που δεν επετεύχθει ήταν η έλλειψη προσοχή στο πιο ύπουλο ζήτημα, στο τραπεζικό σύστημα, "όπου η δυσωδία των ζωντανών νεκρών μολύνει τις προοπτικές των υγιών θεσμών".
Οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεν έδειξαν πρόθεση να κατανοήσουν ότι τα κράτη και οι οικονομίες - όχι οι ανώτεροι ομολογιούχοι- πρέπει να διατηρούνται ασφαλείς από τράπεζες που ταλαντεύονται και όχι να δημιουργούν πολιτική συναίνεση για το πώς θα επιτευχθεί αυτό. Αντ 'αυτού εξαναγκάζουν την περιφέρεια σε οικονομική στήριξη και τις τράπεζες αναθέτουν τις αποταμιεύσεις τους. Για να κάνουν "ό, τι χρειάζεται», οι πολιτικοί της Ευρώπης θα πρέπει να συζητήσουμε πανευρωπαϊκές πολιτικές για να αφήσουν τις τράπεζες αποτύχουν με ασφάλεια και απαιτώντας ζημίες από τους πιστωτές και όχι από τους φορολογούμενους.
Αυτό όμως δεν μπορούν να το κάνουν όσο είναι προσκωλημένοι στην "ιερότητα του πιστωτή". Τουλάχιστον, θα μπορούσαν να πουν οι ρυθμιστές που προετοιμάζουν τα τεστ αντοχής των τραπεζών να μην δειλιάσουν να κρατηθούν μακριά από πολιτικά ευαίσθητα σενάρια, όπως μία κρατική χρεοκωπία. Αυτά θα έδινε πραγματική αξία στο μεγάλο παζάρι από τα ασήμαντα "μαγειρέματα" που συνεχίζουμε να παίρνουμε.
http://www.newscode.gr