Όταν πας με ένα λάθος να διορθώσεις ένα προηγούμενο λάθος, τότε τα πράγματα γίνονται χειρότερα. Πολύ χειρότερα. Βασικός, πάγιος και απαραβίαστος ο κανόνας. Δίχως καν εξαιρέσεις. Κανόνας τον οποίο φαίνεται πως...
περιφρονεί η Ν.Δ. Ή αγνοεί την καθολικότητα της ισχύος του. Όπως και ακόμη πολλούς κανόνες της πολιτικής επιστήμης, εξάλλου. Αλλά και της τρέχουσας, της εμπειρικής πολιτικής πρακτικής. Και γι' αυτό την πατάει κάθε τόσο. Αλλά, εντάξει, μικρή είναι ακόμη, πού θα πάει, θα μάθει...
Την πάτησε λοιπόν η Ν.Δ. του Κυριάκου Μητσοτάκη για άλλη μια φορά. Την πρώτη με την άρνηση ψήφου στο βοήθημα των χαμηλοσυνταξιούχων και τώρα με την κατάφαση στο πάγωμα της αύξησης του ΦΠΑ στα νησιά τα πληττόμενα περισσότερο από την προσφυγική κρίση. Εισέπραξε, βλέπετε, την εκτεταμένη δυσαρέσκεια από την πρώτη της επιλογή. Όπως και τα πολιτικά συμπεράσματα που την ακολούθησαν. Ως ενεργούμενο των επιλογών του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Και είπε να «διορθώσει» το ατόπημα (και τις εντυπώσεις) διά της συναίνεσης επί του «νησιωτικού» ΦΠΑ. Με επιχειρηματολογία δε από προβληματική έως σαθρή κι από ελλειμματικής σοβαρότητας έως εντελώς της πλάκας. Μια και η προσπάθεια τεκμηρίωσης της κατάφασης απλώς αποδομεί πανηγυρικά εκείνη της άρνησης ψήφου στην πρώτη περίπτωση. Δεδομένου ότι τα δύο θέματα πάνε «πακέτο» έτσι κι αλλιώς. Εντασσόμενα στην ίδια κι απαράλλαχτη λογική κατεύθυνση των πραγμάτων. Ή το κυβερνητικό πακέτο των «παροχών» δόθηκε κατά παράβαση των συμφωνιών, και ως εκ τούτου ενοχλεί βασίμως τους δανειστές, είτε όχι.
Να ισχύουν και τα δύο ταυτοχρόνως δεν υπάρχει περίπτωση. Άσε που, με τη δεύτερη, την καταφατική επιλογή της η Ν.Δ. προκάλεσε ακόμη μεγαλύτερη (και απολύτως δικαιολογημένη) οργή στους χαμηλοσυνταξιούχους και στους -πολλούς- από κείνους εξαρτώμενους πολίτες, ακριβώς εξαιτίας της διάκρισης. Γιατί δηλαδή οι νησιώτες κι όχι εμείς; Γεγονός που το εισέπραξαν απευθείας οι βουλευτές της (προπάντων οι εξ επαρχίας), επισκεπτόμενοι, μέρες που είναι, τις εκλογικές τους Περιφέρειες...
Για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο του Πάικου Βασίλη, πατήστε εδώ
περιφρονεί η Ν.Δ. Ή αγνοεί την καθολικότητα της ισχύος του. Όπως και ακόμη πολλούς κανόνες της πολιτικής επιστήμης, εξάλλου. Αλλά και της τρέχουσας, της εμπειρικής πολιτικής πρακτικής. Και γι' αυτό την πατάει κάθε τόσο. Αλλά, εντάξει, μικρή είναι ακόμη, πού θα πάει, θα μάθει...
Την πάτησε λοιπόν η Ν.Δ. του Κυριάκου Μητσοτάκη για άλλη μια φορά. Την πρώτη με την άρνηση ψήφου στο βοήθημα των χαμηλοσυνταξιούχων και τώρα με την κατάφαση στο πάγωμα της αύξησης του ΦΠΑ στα νησιά τα πληττόμενα περισσότερο από την προσφυγική κρίση. Εισέπραξε, βλέπετε, την εκτεταμένη δυσαρέσκεια από την πρώτη της επιλογή. Όπως και τα πολιτικά συμπεράσματα που την ακολούθησαν. Ως ενεργούμενο των επιλογών του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Και είπε να «διορθώσει» το ατόπημα (και τις εντυπώσεις) διά της συναίνεσης επί του «νησιωτικού» ΦΠΑ. Με επιχειρηματολογία δε από προβληματική έως σαθρή κι από ελλειμματικής σοβαρότητας έως εντελώς της πλάκας. Μια και η προσπάθεια τεκμηρίωσης της κατάφασης απλώς αποδομεί πανηγυρικά εκείνη της άρνησης ψήφου στην πρώτη περίπτωση. Δεδομένου ότι τα δύο θέματα πάνε «πακέτο» έτσι κι αλλιώς. Εντασσόμενα στην ίδια κι απαράλλαχτη λογική κατεύθυνση των πραγμάτων. Ή το κυβερνητικό πακέτο των «παροχών» δόθηκε κατά παράβαση των συμφωνιών, και ως εκ τούτου ενοχλεί βασίμως τους δανειστές, είτε όχι.
Να ισχύουν και τα δύο ταυτοχρόνως δεν υπάρχει περίπτωση. Άσε που, με τη δεύτερη, την καταφατική επιλογή της η Ν.Δ. προκάλεσε ακόμη μεγαλύτερη (και απολύτως δικαιολογημένη) οργή στους χαμηλοσυνταξιούχους και στους -πολλούς- από κείνους εξαρτώμενους πολίτες, ακριβώς εξαιτίας της διάκρισης. Γιατί δηλαδή οι νησιώτες κι όχι εμείς; Γεγονός που το εισέπραξαν απευθείας οι βουλευτές της (προπάντων οι εξ επαρχίας), επισκεπτόμενοι, μέρες που είναι, τις εκλογικές τους Περιφέρειες...
Για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο του Πάικου Βασίλη, πατήστε εδώ