Με ατελείς συμψηφισμούς, ανυπόστατες συγκρίσεις και άλματα λογικής ο Παύλος Τσίμας παλεύει να πείσει το κοινό του ΣΚΑΪ πως για τα χρεοκοπημένα ΜΜΕ και εν προκειμένω για το ΔΟΛ, η Πολιτεία πρέπει να παρέμβει για να σωθούν τα πτωχευμένα δημοσιογραφικά μαγαζιά.
Ο Παύλος Τσίμας εργαζόταν για 26 χρόνια στα ΝΕΑ και όπως λέει και ο ίδιος: «Δεν μπορώ να αντιμετωπίσω το ζήτημα σαν δένδρο ως τρίτος». Αφού λοιπόν αναγνωρίζει την όποια οικονομική κακοδιαχείριση μπορεί να έγινε, όπως επίσης και το έλλειμμα εμπιστοσύνης από το αναγνωστικό κοινό, υπονοώντας προφανώς τα κατά καιρούς ψευδή δημοσιεύματα, ανάγει το ζήτημα ως παγκόσμιο φαινόμενο. «Η κρίση στον Τύπο δεν είναι ελληνικό φαινόμενο, είναι σ' όλο τον κόσμο» παραθέτει, προσθέτοντας πως σ' όλο τον κόσμο οι εφημερίδες χάνουν αναγνώστες και διαφημιστικά έσοδα, ειδικά αν στη χώρα επικρατεί οικονομική κρίση.
Κάπου εδώ εμφανίζεται και ο τίτλος ή καλύτερα το επονομαζόμενο «σούπερ»: «Στρατηγική χειραγώγησης των ΜΜΕ από την κυβέρνηση Τσίπρα».
Και προχωρά στη σύγκριση της δικής μας περίπτωσης με την Ιταλία. «Η κυβέρνηση (σ.σ. της Ιταλίας) πήρε τρία κύματα μέτρων για να ενισχύσει τον Τύπο και να αποτρέψει το κλείσιμο εφημερίδων» ανέφερε και συνέχισε λέγοντας πως επειδή το να κλείνει ένα μέσο ενημέρωσης είναι πολύ σοβαρό πολιτιστικό και πολιτικό θέμα, στην Ιταλία «επιδοτούνται οι ιταλικές εφημερίδες από το κράτος και έχουν και φοροαπαλλαγές».
Και έτσι ξεκινούν οι ατελείς συμψηφισμοί. Η κ. Κοσιώνη αν και έχει κάνει λόγο για κακοδιαχείριση στην «πάσα» της στον κ. Τσίμα, σχολιάζει ότι «εδώ φοβούνται οι τράπεζες να δανειοδοτήσουν επιχειρήσεις μίντια», με τον έτερο στο πάνελ να παίρνει εκ νέου τη σκυτάλη: «Εδώ, κατασκευάστηκε ένα αφήγημα. Οι εφημερίδες που την περίοδο της κρίσης έπαιρναν δάνεια και μερικές φορές τα δάνεια ήταν προβληματικά, αλλά εν πάση περιπτώσει αφού τα διαφημιστικά έσοδα συρρικνώνονται και οι αναγνώστες μειώνονται, κάπως πρέπει να βοηθήσουμε τις εφημερίδες».
Ως εκ τούτου, ο Τσίμας επισημαίνει πως «αν δεν θέλουμε να κλείσουν οι εφημερίδες, πρέπει να τις βοηθήσουμε. Αν δεν θέλουμε να τους δίνουμε τραπεζικά δάνεια, ας έκανε κάτι η πολιτεία. Δεν έκανε...», φτάνοντας στο συμπέρασμα πως η κυβέρνηση λειτουργεί με όρους βεντέτας εναντίον των μίντια.
Το σκεπτικό των Τσίμα, Κοσιώνη και ευρύτερα του ΣΚΑΪ αποδομείται πολύ εύκολα, κυρίως εξαιτίας των επιχειρημάτων που έχουν ακουστεί πάμπολλες φορές από δημοσιογράφους του ίδιου του σταθμού:
Πρώτον, η χειραγώγηση των ΜΜΕ προκύπτει από την παρέμβαση που κάνει κάποιος στο περιεχόμενο της ειδησεογραφίας και όχι αν θα μπορεί ένας πτωχευμένος οργανισμός να εξασφαλίσει κι άλλα «θαλασσοδάνεια». Επιπλέον, ποια η διαφορά μίας εταιρίας που δραστηριοποιείται στο χώρο των μίντια από οποιαδήποτε άλλη που αδυνατεί να εξασφαλίσει τραπεζική αρωγή; Στην ελεύθερη αγορά, που τόσες φορές έχουν επικαλεστεί στο Φάληρο, όλοι έχουν τα ίδια σημεία εκκίνησης και την ίδια αντιμετώπιση. Άρα, μοιάζει τραγελαφικό οι υποστηρικτές της αυτορύθμισης της αγοράς και οι φανατικοί πολέμιοι του κρατισμού να ζητούν κρατικές επιδοτήσεις, όταν οι οικονομικές ατασθαλίες των εκδοτών οδηγούν σε λουκέτα.
Δεύτερον, ο κ. Τσίμας μπορεί να προσπερνά με φράσεις τύπου εν πάση περιπτώσει τους δανεισμούς «αέρα - πατέρα», αλλά μέχρι και το τελευταίο ευρώ αυτών των «θαλασσοδανείων» έχει πληρωθεί από τον ελληνικό λαό κατά τις ανακεφαλαιοποιήσεις των τραπεζών.
Τρίτον, η σύγκριση της Ελλάδας με την Ιταλία και ειδικότερα τα μέτρα που πήρε η γείτονα χώρα για τον Τύπο, σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να ταυτιστούν με την ελληνική περίπτωση. Απ΄ όσο γνωρίζουμε στην Ιταλία δεν έχει επιβληθεί κανένα πρόγραμμα προσαρμογής και εν πάση περιπτώσει -όπως αρέσκεται να λέει ο κ. Τσίμας- είναι τουλάχιστον ειρωνικό ένα κανάλι που κριτικάρει τις παροχές σε συνταξιούχους και νησιώτες, τώρα να ζητά κρατικές επιχορηγήσεις για δημοσιογραφικούς ομίλους. Επίσης, στην Ιταλία επικρατεί το φαινόμενο «μπερλουσκονισμός», δηλαδή ο μιντιακός συγκεντρωτισμός του πρώην πρωθυπουργού που ισχυροποιούσε την πολιτική του θέση μέσω της αθρόας επεκτασιμότητας στο χώρο των Μέσων. Αυτό, εκτός από χειραγώγηση της κοινής γνώμης, μάλλον σημαίνει ότι τα Μέσα του Μπερλουσκόνι ήταν δέκτες των μέτρων ελάφρυνσης που ευαγγελίζεται.
Τέταρτον, εφόσον η κ. Κοσιώνη τονίζει την ανάγκη για πλουραλισμό ειδήσεων και απόψεων, γιατί ποτέ δεν αναφέρθηκαν στο δελτίο που παρουσιάζει οι δικαστικές περιπέτειες του κ. Ψυχάρη για τα ξεχασμένα πόθεν έσχες. Ή, έστω, η κυνική ομολογία του υιού Ψυχάρη στην Εξεταστική Επιτροπή για το δάνειο με ενέχυρο τον «αέρα» της υπογραφής του;
Δείτε το μανιφέστο του Τσίμα υπέρ των εκδοτών:
.jpg)
.jpg)
){kind=link}