Ανγκελα Μέρκελ και Β. Σόιμπλε έχουν αποφασίσει να ζητήσουν την έγκριση της ολομέλειας του γερμανικού κοινοβουλίου, όχι μόνο της αρμόδιας επιτροπής της βουλής όπως συνέβαινε μέχρι σήμερα, για την εκταμίευση της δόσης των 6 περίπου δισ ευρώ που συνδέεται με την ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης.
Και για να μπορέσουν να κερδίσουν αυτή την κοινοβουλευτική μάχη χρειάζονται την καθαρή δέσμευση του ΔΝΤ για συμμετοχή στο ελληνικό πρόγραμμα, αφού αλλιώς δεν πείθονται οι Γερμανοί βουλευτές ότι θα ασκηθεί η πίεση που θεωρούν αναγκαία στη χώρα μας προκειμένου να τηρούνται οι κανόνες της δημοσιονομικής πειθαρχίας.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο, σύμφωνα με εκτιμήσεις παραγόντων της ελληνικής διπλωματίας, το Βερολίνο δεν βιάζεται για την ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης παρόλο που η ελληνική κυβέρνηση επείγεται προκειμένου να μη χαθεί η ευκαιρία του Μαρτίου για την ένταξη της χώρας μας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.
Ομως οι αγωνίες της καγκελαρίου και του υπουργού Οικονομικών της Γερμανίας συνδέονται αυτή την περίοδο κυρίως με την καμπάνια του κόμματός τους για τις εκλογές του προσεχούς Σεπτεμβρίου.
Ετσι, φαίνεται πως δεν θα έχουν κανένα πρόβλημα να συρθεί η διαπραγμάτευση μέχρι το καλοκαίρι και τότε να γίνει μια συμφωνία-πακέτο για όλα όσα συνδέονται με το ελληνικό ζήτημα.
Είναι μάλλον αυτή η βάση πάνω στην οποία κινήθηκε η γερμανική εφημερίδα Handelsblatt για να γράψει ότι οι διαφωνίες μεταξύ Σόιμπλε και ΔΝΤ παραμένουν, ενώ η όποια λύση φαντάζει ακόμη μακρινή με το Eurogroup της 26ης Ιανουαρίου να παραμένει ορόσημο για τις εξελίξεις, αφού στη συνέχεια ακολουθούν εκλογές σε Ολλανδία, Γαλλία και Γερμανία. «Η λύση πρέπει να βρεθεί νωρίτερα. Η Αθήνα μπορεί να τα βγάλει πέρα στα οικονομικά μέχρι τον Ιούνιο, εκτιμούν οι πιστωτές. (…) Κάτι τέτοιο θα οδηγούσε σε επανάληψη του Ιουνίου του 2015», κατέληξε το δημοσίευμα, επικαλούμενο μέλος της γερμανικής κυβέρνησης.
Καυτός Ιανουάριος
Στις αρχές της νέας χρονιάς θα υπάρξουν σαφείς ενδείξεις για την πορεία των πραγμάτων, αφού θα δημοσιοποιηθεί (πιθανότατα στις 14 Ιανουαρίου) η έκθεση βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους από το ΔΝΤ που θα αποφασίσει με βάση αυτές τις εκτιμήσεις του τη σχέση του με το ελληνικό πρόγραμμα.
Οι θέσεις του ΔΝΤ έχουν γίνει ήδη γνωστές από τον Π. Τόμσεν, ζητούν μέτρα 4-5 δισ ευρώ (μειώσεις μισθών, συντάξεων και του αφορολόγητου, απολύσεις στο Δημόσιο) για την περίοδο μετά το 2018 ως αντίβαρο στα υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα που επιβάλλει το Βερολίνο.
Τα μέτρα αυτά δεν γίνονται δεκτά από την κυβέρνηση και επομένως όλα εξαρτώνται από το αν θα υιοθετηθούν από τους ευρωπαϊκούς θεσμούς και τελικά από τον Β. Σόιμπλε που μέχρι στιγμής έχει τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο στα Eurogroup όπου παίρνονται οι αποφάσεις.
Στο Μέγαρο Μαξίμου αισιοδοξούν σταθερά ότι σε επίπεδο ευρωζώνης θα επικρατήσει η λογική με βάση την οποία είναι αδιανότητο ένα ελληνικό ατύχημα όταν η ΕΕ βρίσκεται σε τόσο βαθιά κρίση.
Ωστόσο, μέχρι στιγμής ο Γερμανός ΥΠΟΙΚ Β. Σόιμπλε δεν έχει δείξει διάθεση αντιμετώπισης της ελληνικής υπόθεσης με όρους μεγάλης πολιτικής και υψηλής στρατηγικής αλλά μάλλον με γραφειοκρατική αντίληψη, αν όχι με διάθεση βεντέτας.
Μια παράμετρος εκτός διαπραγμάτευσης που μπορεί να επηρεάσει καθοριστικά τη συνεννόηση κυβέρνησης-πιστωτών είναι οι διαβουλεύσεις κορυφής για το κυπριακό 9-12 Ιανουαρίου στη Γενεύη.
Στην περίπτωση που διαφανεί συμφωνία ή περίγραμμα συμφωνίας εκ των πραγμάτων θα αλλάζει ριζικά ο τρόπος που βλέπει το Βερολίνο τη χώρα μας και η Α. Μέρκελ θα ξαναπάρει από τον Β. Σόιμπλε τα ηνία προτάσσοντας τη γεωοικονομία της λογιστικής.
Στην αντίθετη περίπτωση, η στάση του ευρωπαϊκού παράγοντα θα επηρεαστεί από το αποτέλεσμα του blame game (παιχνίδι καταλογισμού ευθυνών).
Με αυτή την έννοια, τα κλειδιά των πολιτικών εξελίξεων εδώ δεν κρατά μόνο ο Β. Σόιμπλε αλλά και ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.
.jpg)
.jpg)
