«To mea culpa δεν είναι πλέον αρκετό» τονίζει μεταξύ άλλων, και επισημαίνει ότι η στρατηγική που έχει εφαρμοστεί στην Ελλάδα, είναι ακατανόητη. «Οι Έλληνες υπόκεινται σε τεράστια λιτότητα και όσοι έχουν τη δυνατότητα, εγκαταλείπουν τη χώρα. Κάθε μέρα που περνάει, η πιθανότητα επιστροφής των χρημάτων στους Ευρωπαίους πιστωτές, μειώνεται ολοένα και περισσότερο» αναφέρει.
Ο Μόντι, στο ίδιο πλαίσιο, προειδοποιεί ότι η Ελλάδα χρειάζεται ένα «θαύμα» για να αποπληρώσει τα δάνεια που έχει λάβει. «Θα πρέπει να διαγραφεί το χρέος και να εγκαταλειφθεί η πολιτική της λιτότητας, προκειμένου η χώρα να έχει τη δυνατότητα να αναπτυχθεί εκ νέου και να προσελκύσει νέες επενδύσεις» εξηγεί αναλυτικά.
Όσον αφορά την εμπλοκή του ΔΝΤ, εκτιμά ότι το Ταμείο δεν θα έπρεπε εξ αρχής να συμμετάσχει στα προγράμματα βοήθειας και σημειώνει ότι επαναλαμβάνει «τα ίδια και τα ίδια λάθη, αποφεύγοντας να αλλάξει πορεία».
«Μέχρι τα τέλη Μαρτίου του 2010, με τις ανησυχίες σχετικά με την ικανότητα της ελληνικής κυβέρνησης να πληρώσει τα χρέη της να προκαλούν αναταραχή στις αγορές, οι ηγέτες της Ευρώπης ήθελαν το ΔΝΤ να μείνει μακριά. Οι Ευρωπαίοι φοβήθηκαν ότι η οικονομική βοήθεια του ταμείου σε ένα δικό τους μέλος θα σήμαινε ευρύτερη αδυναμία της νομισματικής ένωσης. Όπως ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ το έθεσε περίφημα: ¨Αν Καλιφόρνια είχε ένα πρόβλημα αναχρηματοδότησης, οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν θα πήγαιναν στο ΔΝΤ¨» σημειώνει και προσθέτει παρακάτω:
«Ο παραλογισμός έφτασε στο αποκορύφωμα του στα μέσα του 2015, όταν το ΔΝΤ δημοσιοποίησε μια έκθεση που ανέφερε ξεκάθαρα ότι για την τελευταία δέσμη μέτρων λιτότητας, η Ελλάδα θα χρειαζόταν ένα θαύμα για να εξοφλήσει τα χρέη της. Εκείνη την εποχή, μια έρευνα του ΔΝΤ έδειξε ότι η πλέον ενδεδειγμένη λύση θα ήταν η ελάφρυνση του χρέους και η παύση της δημοσιονομικής λιτότητας. Αυτό θα επέτρεπε στη χώρα ένα περιθώριο να επιστρέψει στην ανάπτυξη και, ενδεχομένως, να προσελκύσει και νέες επενδύσεις».
Στο ίδιο ύφος, συνεχίζει τονίζοντας: «Το ΔΝΤ έχει έκτοτε προσπαθήσει να κινηθεί προς τη σωστή κατεύθυνση, επανειλημμένα καλώντας τους Ευρωπαίους να κουρέψουν σημαντικά το χρέος. Οι Γερμανοί, όμως, αρνήθηκαν οποιαδήποτε ουσιαστική ελάφρυνση. Αντ ‘αυτού, ακολουθήθηκε μια στρατηγική ελάφρυνσης χρέους επειδή η γερμανική κυβέρνηση πιστεύει ότι οι Γερμανοί πολίτες δεν είναι σε θέση να κάνουν υπολογισμούς».
Και καταλήγει λέγοντας: «Η αγωνία δεν θα τελειώσει, εκτός αν το ΔΝΤ αναλάβει την πρωτοβουλία. Μια απλή αναγνώριση των λαθών του δεν αρκεί, η πραγματική λογοδοσία απαιτεί το ΔΝΤ να αποδεχτεί τις απώλειες ως προς την χρηματοδότηση της Ελλάδας και να φύγει. Αν το ΔΝΤ εξακολουθεί να συμμετέχει, θα έχει χάσει οριστικά την αξιοπιστία του».
.jpg)
.jpg)
