Είναι αμφότεροι εξαιρετικά ισχυρές προσωπικότητες. Προέρχονται από την Κεντροδεξιά και τη… Μεσόγειο, έχουν αναμνήσεις από το ιστορικό μεγαλείο των χωρών τους, και θα ήθελαν να τις δουν να κυριαρχούν και πάλι, κάτω από τη δική τους ηγετική καθοδήγηση.
Ένα τέτοιο πλαίσιο διέπει τις σχέσεις του Νικολά Σαρκοζί με τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι, επηρεάζοντας καθοριστικά τις εξελίξεις στην Ενωμένη Ευρώπη. Πολύ πρόσφατα, οι δυο ηγέτες συγκρούστηκαν για το θέμα της διαχείρισης των μεταναστών που φτάνουν στη Γηραιά Ήπειρο, από τη Βόρεια Αφρική. Ο Σαρκοζί έκλεισε τα σύνορα, ο Μπερλουσκόνι άρχισε να μοιράζει αφειδώς… κάρτες ελεύθερης διακίνησης σε όλη την Ευρώπη. Με τον Γάλλο Πρόεδρο να επιχειρεί νέα ρελάνς, και
να αναστέλλει την εφαρμογή της Συνθήκης Σέγκεν, να ζητεί επί της ουσίας την αλλαγή της, και να ταξιδεύει στη Ρώμη, προκειμένου να ανανεώσει τους «όρκους αγάπης» με τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι.
Τα «παιχνίδια εξουσίας» των δυο ηγετών όμως, συνεχίζονται και σε ένα άλλο επίπεδο: Αυτό της οικονομίας, μέσω της σύμπλευσης για τη διαδοχή του Ζαν-Κλοντ Τρισέ στη θέση του προέδρου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Με τον Γάλλο τραπεζίτη να βλέπει τη θητεία του να βαίνει ταχύτατα προς την ολοκλήρωσή της, και τον «σκληρό» Άξελ Βέμπερ, της Μπούντεσμπανκ, να έχει προ πολλού βγει από την κούρσα, ο Νικολά Σαρκοζί επιχειρεί ακόμη ένα υπερβατικό, πολιτικό άνοιγμα προς τον «Καβαλιέρε», προτείνοντας τον Μάριο Ντράγκι, τον κεντρικό τραπεζίτη της Ιταλίας.
Μια συμμαχία που δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι εξυπηρετεί τα συμφέροντα της Γερμανίας, με αποτέλεσμα το Βερολίνο να βρίσκεται στο μεταίχμιο του επαναπροσδιορισμού των προτεραιοτήτων του.
0 Σχόλια
Αποφύγετε τις ύβρεις για να μην αναγκαζόμαστε να διαγράφουμε.Είμαστε υπέρ της ελεύθερης έκφρασης και του διαλόγου