Το ΠΑΣΟΚ δεν θα μπορεί, η ΝΔ δεν θέλει, κι έτσι η συγκυβέρνηση γίνεται ελκυστική...

Tην ερχόμενη Τρίτη θα γίνει συνάντηση των “αρχηγών” των πολιτικών κομμάτων. (Η λέξη βέβαια “αρχηγός” είναι τουλάχιστον όνειδος προκειμένου περί “δημοκρατίας”, αλλά αυτό είναι μια άλλη συζήτηση).

Θεωρητικά θα βρεθούν για να συζητήσουν για τις εξελίξεις σχετικά με την οικονομική κατάσταση και την ευρωπαϊκή σύνοδο κορυφής στις 25 Μαρτίου. Στην ουσία, η μια πλευρά, το ΠαΣοΚ, θα ρίξει στο τραπέζι το δέλεαρ της συμμετοχής στην εξουσία, προς την άλλη πλευρά, τη ΝΔ. Κανονικό προξενιό.

Το ΠαΣοΚ σε λίγο...δεν θα μπορεί να κυβερνήσει. Η λαϊκή αντίδραση μεγαλώνει μέρα με τη μέρα, τα μέτρα δεν βγαίνουν και δεν οδηγάνε πουθενά, αντίθετα έχουνε στραγγίσει την αγορά και έχουν ρίξει 2 με 3 εκατομμύρια συνέλληνες στην απαξίωση, την κατάθλιψη και την οργή. Και σε λίγο, αν συνεχίσει η έλλειψη μετρητών από την πιάτσα, στην πείνα. Η έκρηξη φαίνεται κοντά. Και μπορεί να είναι και ανεξέλεγκτη, ανάλογα και με την απελπισία.

Η ΝΔ δεν θέλει να κυβερνήσει. Το είπε, το ξαναείπε, το καταλάβαμε. Δεν είναι μόνο ότι το ΠαΣοΚ εξυπηρετεί σαφώς καλύτερα τα συμφέροντα της ολιγαρχίας του πλούτου, που και τα δύο κόμματα εξυπηρετούν, και άρα πρέπει να συνεχίσει να κυβερνά. Είναι και ότι το σύστημα προσπαθεί να κρατήσει κάποιες από τις δυνάμεις του “άφθαρτες”, ώστε όταν θα ρθει η ώρα να διαλέξει ο λαός στις εκλογές, να έχει ως εναλλακτική να προτείνει την “αντι-μνημονιακή” ΝΔ που θα “τιμήσει την υπογραφή του κράτους”.

Υπάρχει βέβαια και η εναλλακτική λύση της “κυβέρνησης εθνικής σωτηρίας”, αν τα πράματα παραστραβώσουν και ο λαός δεν συγκρατιέται με τίποτε (πάντα υπάρχει εννοείται και η λύση του στρατιωτικού νόμου ή κάποιου συνταγματάρχη που δεν κρατιέται να μας σώσει και να εκπληρώσει έτσι και το εφηβικό του όνειρο “να κυβερνήσει την Ελλάδα”, που τόχει και το ονειρεύεται “από τη σχολή”) . Έχουν ήδη κάτι επιλογές από σερ και διάφορους άλλους μυστήριους γέροντες που μαγειρεύουν αυτή την περίοδο, ώστε να τους προικίσουν και με λαϊκό έρεισμα.

Αλλά όσο περνάει ο καιρός και η οικονομική κατάσταση στομώνει και ο λαός στυλώνει τα ποδάρια, τόσο πιο ελκυστική γίνεται, για τις ηγεσίες των κομμάτων, μια άλλη λύση: της συγκυβέρνησης ΠαΣοΚ-ΝΔ. Αν δώσει φυσικά και την έγκρισή της η εγχώρια οικονομική ολιγαρχία που είναι και ο πραγματικός ιδιοκτήτης της γλυκυτάτης μας πατρίδας, από συστάσεως ελληνικού κράτους. Και πιο πριν.
Αυτή η λύση της συγκυβέρνησης είναι η πιο ελκυστική για όλους.

Για το ΠαΣοΚ, διότι θα συνεχίσει να είναι στην εξουσία. Πράγμα ζωτικό για τα μεγαλοστελέχη του ΠαΣοΚ, που άλλα έχουν πάρει πρωτάθλημα στη διαφθορά, άλλα δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς κόκκινα χαλιά, χαιρετούρες, παχυλές αμοιβές και κυβερνητικές πτήσεις και γενικώς όλοι τους θα προτιμούσαν να μείνουν ακόμη μια βδομάδα στα γραφεία τους κι ας τσακιζόταν ο τόπος στον γκρεμό. Τη μάνα τους μπορούν να την αποχωριστούν. Την εξουσία όχι.

Για τη ΝΔ είναι ελκυστική λύση για τους ίδιους λόγους πάνω κάτω. Επιπλέον η απομάκρυνση από την εξουσία είναι αφόρητη για ορισμένους, σε προχωρημένο στάδιο της ασθένειας. Και έστω κι αυτός ο χρόνος που πέρασαν μακριά της, έχει γι’ αυτούς δυσβάσταχτο ψυχικό κόστος. Ακόμη η προοπτική της συμμετοχής στην εξουσία, είναι ελκυστική και ως πολιτική τακτική, διότι θα συσπειρώσει τα στελέχια που τώρα λοξοκοιτάνε προς άλλους πολιτικούς σχηματισμούς και θα παγιώσει την δύναμη του αρχηγού εσωκομματικά. Όταν ένας αρχηγός έχει να μοιράσει κυβερνητικές καρέκλες, τότε είναι στην πιο κορυφαία του στιγμή από άποψη εξουσίας στους από κάτω του. Κολοφώνας.

Η συγκυβέρνηση όμως ενέχει και έναν κίνδυνο για το καθεστώς, πολύ σοβαρό. Να απαξιωθούν εντελώς και πέρα για πέρα, και τα δύο κόμματα συγκυβερνώντας. Ακόμη και στα μάτια εκείνων που απόμειναν (πόσοι είναι, το κέρατό μου) να πιστεύουν πως το σύστημα μπορεί να βρει την λύση στο σημερινό χάλι, με τα παλιά του εργαλεία. Είναι σοβαρός κίνδυνος και μπορεί έτσι το καθεστώς να χάσει ένα μέρος από τις εναλλακτικές του.

Εννοείται πως εμείς, ο λαός, δεν έχουμε να περιμένουμε κάτι καλό από μια τέτοια συγκυβέρνηση. Δεν θα γίνει για το καλό μας. Αλλά για να αποσπάσει την λαϊκή συναίνεση, να μειώσει την οργή και να κερδίσει χρόνο, συνεχίζοντας την εφαρμογή των Μνημονίων. Στα οποία μνημόνια ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ κόμματα συμφωνούν. Και μην ακούτε. Δείτε μόνο ποιους φορολογούν μονίμως και τα δύο κόμματα και κυρίως, ποιους όχι. Και ποιους στηρίζουν οικονομικά ακόμη και τώρα.

Η επαφή με την εξουσία δεν διαφθείρει μόνο τον άνθρωπο. Τον αρρωσταίνει κιόλας. Τον μεταβάλλει ψυχικά με έναν αμετάκλητο τρόπο. Το ίδιο και η προσδοκία της εξουσίας.
Έτσι, ενώ ζούμε σε έναν ορυμαγδό, σε μια μεγάλη καταστροφή που το ίδιο το πολιτικό σύστημα μας οδήγησε, δεν ακούγεται ούτε μία κουβέντα από τις κομματικές ηγεσίες για αναμόρφωση του πολιτεύματος. Για εκδημοκρατισμό. Για επιστροφή της εξουσίας ή μέρους της στον φυσικό της ιδιοκτήτη: τον λαό.

Η παρούσα ολιγαρχία της πολιτικής και η κρυμμένη πίσω της ολιγαρχία του πλούτου, εμφανίζουν το οικονομικό πρόβλημα σαν να ήταν ένα τεχνικό πρόβλημα. Ενώ βέβαια εκείνοι ξέρουν καλά και εμείς ο λαός έχουμε αρχίσει και αντιλαμβανόμαστε πια, πως η παρούσα κρίση είναι αποτέλεσμα της ολιγαρχικής φύσης του κοινοβουλευτισμού. Και της αποκλειστικής εξυπηρέτησης από μέρους του μόνο της ολιγαρχικής πλουτοκρατίας.

Ο κοινοβουλευτισμός οδεύει προς τον πλήρη εξευτελισμό του, στα μάτια ακόμη και του πιο αδαούς πολιτικά πολίτη. Και ίσως νάναι αυτό και ένα κέρδος για μας, τον λαό, από αυτή την κρίση στην οποία η απληστία και η εξουσιομανία τους μας οδήγησε.

από το Θραξ Αναρμόδιος

Διαβάστε περισσότερα εδώ: http://apneagr.blogspot.com/2011/03/blog-post_1972.html#ixzz1FqJNzz3H