ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ: Η ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΘΑ ΕΡΘΕΙ ΑΝ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ ΤΑ ΕΛΛΕΙΜΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΟΥΜΕ ΟΡΙΣΤΙΚΑ ΤΟΝ ΚΙΝΔΥΝΟ ΤΗΣ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑΣ

Το πρόβλημα δεν  ήταν ποτέ το μνημόνιο. Το πρόβλημα ήταν και είναι το έλλειμμα και το χρέος. Το έλλειμμα των 36 δις το 2009 και το τεράστιο χρέος των 300 δις τον ίδιο χρόνο. Το πολιτικό σύστημα ποτέ δεν το παραδέχθηκε αυτό γιατί συνεισέφερε με κάθε τρόπο για τη δημιουργία του και προσπαθεί να κρύψει πίσω από το μνημόνιο και την Ευρώπη τις δικές του ευθύνες. Η κυβέρνηση την καθυστέρηση στη λήψη των μέτρων και το «υπάρχουν λεφτά», η αριστερά την πλειοδοσία της σε κάθε λογικό και παράλογο αίτημα
και η Νέα Δημοκρατία τις κυβερνητικές της ευθύνες και την ανυπαρξία εναλλακτικής οικονομικής πρότασης, αφότου εγκατέλειψε άδοξα τον μηδενισμό του ελλείμματος χωρίς θυσίες. Δυστυχώς παρά τις έκτακτες οικονομικές περιστάσεις το πολιτικό σύστημα στην μεγάλη του πλειοψηφία εξακολουθεί να μην λέει όλη την αλήθεια στον ελληνικό λαό.
Ποια είναι λοιπόν η αλήθεια για το μνημόνιο;
Η πραγματικότητα είναι ότι το μνημόνιο είχε τρεις στόχους. Το πρώτος ήταν με το τεράστιο δάνειο που πήραμε να αποτρέψουμε την άμεση και καταστροφική χρεοκοπία. Ο στόχος αυτός αυτονόητα κερδήθηκε. Γλυτώσαμε για την ώρα την χρεοκοπία, η οποία θα σήμαινε όχι απλή ύφεση και θυσίες, αλλά καταστροφική πτώση του επιπέδου ζωής στη χώρα.
Ο δεύτερος στόχος ήταν να αγοράσουμε χρόνο για να μειώσουμε  το έλλειμμα και να καταφέρουμε να μείνουμε στο Ευρώ. Ο στόχος αυτός, λόγω της πολιτικής της κυβέρνησης (υπερβολική έμφαση στη φορολογία, καθυστέρηση στη μείωση του κράτους και την περικοπή δημοσίων δαπανών, αδυναμία ριζικής αλλαγής του φοροεισπρακτικού μηχανισμού, ατολμία στην προώθηση διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων), προχώρησε μόνο εν μέρει . Το 2010 πέσαμε 4 δις έξω και έχουμε σοβαρές καθυστερήσεις και άτολμη εκτέλεση των διαρθρωτικών αλλαγών.
Ο τρίτος στόχος ήταν να βγούμε στις αγορές το 2012. Ο στόχος αυτός είναι με τα σημερινά δεδομένα ανέφικτος. Κατά ένα μέρος γιατί  δεν καταφέραμε να εκπληρώσουμε πλήρως τους όρους του μνημονίου, κυρίως όμως γιατί οι αγορές οι ίδιες άλλαξαν, δεν έχουν καμία σχέση με τις αγορές του 2010. Η Ιρλανδία είναι εκτός αγορών, Πορτογαλία και Ισπανία είναι σε κρίσιμη περίοδο. Ολόκληρη η αντίληψη των αγορών για το ρίσκο δανεισμού στις χώρες του νότου έχει χειροτερεύσει δραματικά. 
Συνεπώς υπάρχουν δύο  δρόμοι. Η μία είναι να συνεχίσουμε  να τηρούμε τους όρους του μνημονίου  και να ζητήσουμε να μας βοηθήσει η Ευρώπη, για όσο καιρό χρειαστεί. Η δεύτερη είναι να εγκαταλείψουμε την προσπάθεια και να οδηγηθούμε στην καταστροφή.
Όσο ταχύτερα μειώσουμε  τα ελλείμματα και όσο βαθύτερα προχωρήσουν  οι διαρθρωτικές αλλαγές τόσο μεγαλύτερες  πιθανότητες έχουμε να πετύχουμε  την πρώτη λύση. Όσο επικρατούν στη χώρα οι αντιμνημονιακές κορώνες  και η πλειοψηφία της κυβέρνησης κάνει μισή δουλειά με μισή καρδιά, τόσο κινούμεθα μεταξύ της επώδυνης αναδιάρθρωσης και της καταστροφικής χρεοκοπίας.
Αν κάνουμε αυτά που πρέπει και διαπραγματευτούμε  με σοβαρότητα πιστεύω ότι η Ευρώπη θα μας βοηθήσει και θα ελαφρύνει το βάρος του χρέους. Προϋπόθεση είναι όμως να βοηθήσουμε όμως και εμείς τον εαυτό μας. Αν το κάνουμε αυτό υπάρχει και ελπίδα και προοπτική. Η χώρα μπορεί.
Φτάνει να γίνουν όλα αυτά με πολύ μεγάλη ταχύτητα. Είναι  τραγικό λάθος η καθυστέρηση. Όσο παραμένει ανοικτό το φάσμα της χρεοκοπίας η Ελλάδα δεν έχει καμία πιθανότητα για ανάπτυξη. Μηδέν. Καμία. Τίποτε. Γιατί κανείς δεν βάζει λεφτά σε μια χώρα με ανοικτό το ενδεχόμενο της χρεοκοπίας. Προϋπόθεση για να ξεφύγουμε από τον κίνδυνο της χρεοκοπίας είναι να μειώσουμε τα ελλείμματα αρκετά ώστε να μπορούμε να εξυπηρετούμε ένα μέρος τουλάχιστον των τόκων και των χρεολυσίων.
Οι Έλληνες που  νοιάζονται για το μέλλον τους και  το μέλλον των παιδιών τους. Οι Έλληνες  που δεν κανοναρχούνται από ανόητες  κομματικές παρωπίδες, πρέπει να εξεγερθούν. Να απαιτήσουν από ένα δειλό, άβουλο και σε πολλές περιπτώσεις ιδιοτελές πολιτικό σύστημα και τα παρελκόμενα του (συντεχνιακά, μιντιακά και επιχειρηματικά συμφέροντα), να αναλάβει επιτέλους το πολιτικό κόστος της δυσβάστακτης προσαρμογής ή να απαλλαγούν από αυτό και να φέρουν στην εξουσία δυνάμεις και ανθρώπους που είναι διατεθειμένοι -με όποιο κόστος- να δώσουν τη μάχη για την σωτηρία του τόπου. Δεν υπάρχει ούτε μια μέρα για χάσιμο.
Δείτε το βίντεο της παρέμβασης ΕΔΩ