ΜΙΑ ΠΑΛΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ

ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΜΠΑΜΠΗ ΜΠΑΡΜΠΟΥΝΑΚΗ
Τα τελευταία 24ωρα είμαστε στη δίνη της κακοκαιρίας που έχει σαρώσει όλη τη χώρα, αλλά και στο επίκεντρο του τεράστιου προβλήματος του μεταναστευτικού κύματος. Χιλιάδες άνθρωποι εγκαταλείπουν τις κατεστραμένες πατρίδες τους και έρχονται περπατώντας από τη χώρα μας στην Ευρώπη, με την ελπίδα μιας καλύτερης ζωής. Είναι συγκινητική η συμπαράσταση σ' αυτούς τους άτυχους ανθρώπους από τους πληγέντες οικονομικά Ελληνες. Η ιστορία με τη μετακίνηση των μεγάλων πληθυσμων προς την Ευρώπη είναι παλιά. Το 2006 οι ισπανικές αρχές ανέφεραν 6.000 νεκρούς πρόσφυγες που πνίγηκαν στον Ατλαντικό ωκεανό στην προσπάθειά τους να προσεγγίσουν τα Κανάρια νησιά, που βρίσκονται ακριβώς απέναντι από τη δυτική ακτή της Αφρικής. Πολλοί άλλοι πέθαναν από ασφυξία σε εμπορευματοκιβώτια, φορτηγά πλοία και οχήματα στα λιμάνια του Λονδίνου, του Δουβλίνου και του Ρότερνταμ, καθώς και από το κρύο.
Η επιβίωση στη Ευρώπη όλων αυτών των ανθρώπων, που από κάποιους αναφέρονται ως λαθρομετανάστες, εξαρτάται από την αγορά εργασίας. Μικρές και μεγάλες επιχειρήσεις θα επωφεληθούν από το φτηνά εργατικά χέρια, που παρά τη νομιμοποίησή τους θα πρέπει να θεμελιώσουν τη νέα τους ζωή σε άλλη, αφιλόξενη βάση.
Συντηρητικοί κύκλοι που επικαλούνται το «νόμο και την τάξη» υπερασπίζονται το κλείσιμο των συνόρων και τη μηδενική ανοχή απέναντι στους «λαθρομετανάστες». Το ευρωπαϊκό οχυρό που ευαγγελίζονται κάποιοι είναι όρος που προέρχεται από το γερμανικό φασισμό, τη ναζιστική προπαγάνδα του 1942. Ο Χίτλερ έκανε έκκληση για την υπεράσπιση του «ευρωπαϊκού οχυρού» από τις «ρωσικές ορδές της Ασίας». Το 1939 τα Εs-Εs ανέλαβαν να επαναπατρίσουν 75.000 Γερμανούς από τη Λετονία και την Εσθονία. Η φιλόστοργη μεταχείριση αυτών των προσφύγων αναφέρεται από Αμερικανίδα δημοσιογράφο στα 1940. Το απόσπασμα είναι από το βιβλίο του Μαρκ Μαζάουερ «Σκοτεινή Ηπειρος (ο ευρωπαϊκός 20ός αιώνας)». «Οι γέροντες λιάζονταν ήρεμοι, καθισμένοι στα παγκάκια... οι γυναίκες, μαντηλοφορεμένες, όπως είναι οι Γερμανίδες σ' αυτά τα μέρη του κόσμου, κουτσομπόλευαν πλένοντας στις σκάφες, κάτω από τα υπόστεγα. Υπάρχουν βεράντες που ξεχείλιζαν από πράσινο, όπου άλλες γυναίκες σιδέρωναν και έπλεναν. Φαινόταν να υπάρχουν περισσότερα μωρά και μικρά παιδιά εδώ απ' ό,τι στον Γαλλικό Καναδά, που έζησαν επιτηρούμενα από νηπιαγωγούς κυρίως Γερμανίδες κοπέλες που υπηρετούσαν έτσι την εθελοντική κοινωνική τους θητεία. Κάθε τόσο ένας νεαρός άντρας των ΕΣ ΕΣ έπαιρνε με ζεστασιά ένα παιδί και το έκανε βόλτα στους ώμους του ή το κρατούσε στην αγκαλιά του...».
Ο 21ος αιώνας θα είναι και αυτός όπως ο 20ός, ένας αιώνας συνεχών πολέμων που θα διαμορφώσουν νέες ισορροπίες και θα δημιουργήσουν καινούργια δεδομένα στην παγκόσμια ιεραρχία.