Αν ήμουν στην αίθουσα τύπου του «Καραϊσκάκης» και άρα δεν ξέρω τι ακριβώς συνέβη και ποιος είπε τι. Είδα απλώς στο σχετικό βίντεο, την ένταση με τον Ίβιτς, τους δημοσιογράφους που ρωτούσαν σαν να ήταν εκπρόσωποι του Ολυμπιακού και κάποιον τύπο που εγκάλεσε τον προπονητή του ΠΑΟΚ με την φράση «έχεις φάει ψωμί στην Ελλάδα, δεν μπορείς να τα λες αυτά»!
Το γεγονός ότι βρέθηκε ένα παλικάρι σε συνέντευξη τύπου, μετά από ντέρμπι της Σούπερ Λίγκας, όχι παιχνίδι ανάμεσα σε γειτονικά χωριά του Μυλοποτάμου, να εκτοξεύσει τέτοια βλακεία – «νουθεσία», αποτελεί ντροπή βεβαίως. Αλλά δεν αποτελεί ντροπή μονάχα για τον ίδιο (ο οποίος αποκλείεται να την αισθανθεί κιόλας). Αποτελεί ντροπή συνολικά για τον χώρο της αθλητικής δημοσιογραφίας που διατηρεί εδώ και χρόνια τις πόρτες του ανοιχτές σε τέτοια «φυντάνια». Και αδυνατεί να κάνει κατανοητό σε όλους όσους δηλώνουν αθλητικοί συντάκτες πώς τα δημοσιογραφικά θεωρεία και οι αίθουσες τύπου είναι χώροι με εντελώς διαφορετικούς κανόνες λειτουργίας από την Θύρα 7, την Θύρα 13, την Θύρα κ.ο.κ. Ή τουλάχιστον θα έπρεπε να είναι.
Η καφρίλα εις βάρος των δημοσιογράφων έχει στηλιτευθεί αρκετές φορές. Δικαίως. Είναι ντροπή στο 2016 να υπάρχουν γήπεδα όπου οι μπράβοι σουλτσάρουν στα δημοσιογραφικά και βρίζουν ή χτυπάνε όποιον δεν γουστάρουν.
Για την καφρίλα των ίδιων των δημοσιογράφων εντούτοις, οι περισσότεροι σφυρίζουμε αδιάφορα. Δεν μιλάω μόνο για κείμενα και άρθρα, γεμάτα δηλητήριο, από μισθωμένα «παπαγαλάκια» ή αγράμματους ανόητους. Μιλάω για την αγνή, οπαδική καφρίλα στα δημοσιογραφικά, όπου βλέπεις ανθρώπους - οι οποίοι βρίσκονται εκεί με συγκεκριμένη επαγγελματική ιδιότητα για να καλύψουν, υποτίθεται, ένα αθλητικό γεγονός - να πανηγυρίζουν ή να βρίζουν σαν χουλιγκάνοι στα πέταλα.
Μιλάω επίσης για την καφρίλα, στις συνεντεύξεις τύπου όπου - συχνότερα δυστυχώς από όσο θα αντιστοιχούσε σε ένα στατιστικό λάθος - οι δημοσιογράφοι, αντί να αρκεστούν στις ερωτήσεις που θεωρούν χρήσιμες, καταθέτουν άποψη, εκτοξεύουν ειρωνείες, νουθετούν παίκτες και προπονητές ή προπηλακίζουν λεκτικά όποιον διαφωνεί μαζί τους. «Έχεις φάει ψωμί στην Ελλάδα»;
Προφανώς όταν ένας προπονητής ή ένα ποδοσφαιριστής καθίσει απέναντι σου, έχεις κάθε δικαίωμα ή ακόμα και την υποχρέωση να τον ξετινάξεις, ειδικά αν νιώσεις ότι δεν σε κάλυψαν οι απαντήσεις του ή ότι δεν σε σέβεται. Αλλά να τον ξετινάξεις δημοσιογραφικά, με καίριες ερωτήσεις, όχι και εξυπνακισμούς. Με σεβασμό απέναντι στο επάγγελμα σου και όχι με προσήλωση στο ιερό δίκιο της ομαδάρας. Με ευσυνειδησία και ευγένεια, πάντα με ευγένεια, όχι με χουλιγκανική μανία, χυδαιότητα και με «με έχεις φάει ψωμί στην Ελλάδα»! Αν είσαι αληθινός μάγκας και καλός δημοσιογράφος, μπορείς να εκθέσεις οποιονδήποτε, δίχως να εκτεθείς εσύ και κυρίως δίχως να εκθέσεις την δημοσιογραφία.
Πρόκειται για μια παρεξήγηση απολύτως αποδεκτή στην χώρα μας, απαράδεκτη για οποιαδήποτε άλλη χώρα θεωρεί την δημοσιογραφία, λειτούργημα και όχι καυλάντα. Αποδεκτή δε, από όλους μας. Ενώσεις, σωματεία, εκδότες, αρχισυντάκτες, όλους! Όλοι ξέρουμε - καλοπληρωμένους - «επαγγελματίες» που δηλώνουν πρώτα Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός, ΠΑΟΚ ή ΑΕΚ και μετά δημοσιογράφοι και τους αποδεχόμαστε ως συναδέλφους. Δεν είναι.
Ναι, εντάξει, οι περισσότεροι από εμάς γίναμε δημοσιογράφοι αφού πρώτα υπήρξαμε οπαδοί. Και ασφαλώς το αθλητικό ρεπορτάζ αφήνει μεγαλύτερα περιθώρια στο συναίσθημα σε σχέση με άλλα. Πρόκειται για κάτι ζωντανό, παλλόμενο, όχι αποστειρωμένο και τεχνοκρατικό. Δεν λέω λοιπόν ότι πρέπει να σταματήσουμε να αγαπάμε τις ομάδες που αγαπήσαμε από παιδιά, επειδή γίναμε δημοσιογράφοι. Λέω όμως ότι άπαξ και αποφασίσεις να μπεις στον χώρο, οφείλεις την ίδια στιγμή να «σκοτώσεις» τον οπαδό μέσα σου. Οφείλεις επίσης να αγαπήσεις την αλήθεια περισσότερο από οποιονδήποτε εργοδότη, πρόεδρο, σύλλογο. Και οφείλεις να υπηρετείς επίσης το γενικότερο καλό του αθλητισμού. Διότι πολλοί αθλητικοί δημοσιογράφοι στην Ελλάδα όχι απλώς δεν αγαπούν τον αθλητισμό, δεν ξέρουν καν από αθλητισμό! Ξέρουν μόνο την εντεκάδα της ομαδάρας τους και τίποτα παραπάνω.
Αυτοί είναι συνήθως όσοι «νουθετούν» τον Ίβιτς και τον κάθε Ίβιτς στις συνεντεύξεις τύπου. Κανονικά θα έπρεπε να βρίσκονται στα πέταλα. Αντιθέτως βρίσκονται στα δημοσιογραφικά και στις αίθουσες τύπου. Γιατί;
Δείτε το ΒΙΝΤΕΟ - sdna.gr
.jpg)
.jpg)
