Ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία

 ...Ατυχώς όμως, έχει και το δικό του προϋπολογισμό. Τα πάντα στην Ελλάδα έχουν την ιστορία τους, και, αφού η Ελλάδα είναι η ζώσα Ιστορία της Ιστορίας, βάλε μάλιστα κι ότι οι έλληνες είναι λαός περήφανος, και δεν ξεκαβαλλικεύουν παρά μόνο στο χώλ του σπιτιού τους, έ, επομένως, καλό και λογικό είναι να μπορεί κανείς να μετακινηθεί απρόσκοπτα. 

Κάπως έτσι μόνο δικαιολογούνται όλα αυτά τα δρομάκια - παραδρομάκια που σπέρνουν την ελληνική ύπαιθρο, στη μέση του πουθενά, με
αδιαφανή εκκίνηση και προορισμό. Κάποιοι τα βαφτίζουν "αντιπυρικές ζώνες" (ατυχές, αφού ψηλότερο δέντρο στις περισσότερες περιοχές όπου αυτοί οι δρόμοι φαίνονται, είναι το πουρνάρι). Άλλοι τα θεωρούν συνδεδεμένα με την Εθνική μας Άμυνα (ναί, είναι προφανές ότι οι Τουρκοι θα κατέβουν στο Μοριά για μιά ακόμα φορά,και πρέπει να αναχαιτιστούν στις υπώρειες του Ταϋγετου και του Μαινάλου). Άλλοι στέκονται βέβαια εμφαντικά στην Ιστορία και την τοπική παράδοση: πώς είναι δυνατό, άς πούμε, να μήν υπάρχει δρόμος προς τα "Κουλουβιάνικα", περίφημη τοποθεσία, όπου είκοσι γενναίοι Αρκάδες κλέψανε την κατσίκα του τοπικού αγά, με συνέπεια μιά περίφημη μάχη στην περιοχή, όπου έπεσε ο επώνυμος ήρωας ! Χρειάζεται λοιπόν ένας δρόμος από το κοντινό χωριό στο σημείο ακριβώς της μάχης, και με κατάληξη μάλιστα ακριβώς στον ηρωϊκό βράχο, όπου η μητέρα, η θρυλική Πέτραινα, θρήνησε τον ήρωα γιό της και την κατσίκα για το άδοξο τέλος τους!

Ή, άς πούμε, πώς να αμελήσει η τοπική κοινότητα την κατασκευή ενός δρόμου που να ενώνει την πανέμορφη Μπούρτσοβα με το μοναστήρι του Προφήτη Ηλία, που ανελλιπώς ανοίγει κάθε χρόνο στην εορτή του αγίου ! και μάλιστα, πώς να μην είναι αυτός ο δρόμος περικαλλής, κι όχι καμιά τσιμενταρία, με πέτρα και γκαλντερίμι, ρείθρα (που πάνε στο πουθενά, αλλά, ο δρόμος εδώ που τα λέμε, πού πάει δηλαδή;), και, κοντά στη χάρη Του, πάρκινγκ και σκαλάκια μέχρι την εκκλησία, με ράμπα δίπλα για ΑΜΕΑ! Πολιτισμός και Ιστορία αντάμα! 

Κάπως έτσι φαντάζει και ο επόμενος πυλώνας "ανάπτυξης" στη χώρα μας - με προτεραιότητα στην αποπεράτωση των "εθνικών οδών" πού είχαν σκαλώσει λόγω πενίας. Και, επειδή η πενία τέχνας κατεργάζεται, αλλά από οδοποιία δεν σκαμπάζει, αναλαμβάνουν να την συνεπικουρήσουν μιά σειρά από ρομαντικά ονόματα : Άκτωρ, Αθηνά, Τέρνα, κι ακόμα, άλλα ξένα κι όχι λιγότερο υποσχόμενα : Χόχτιφ, Δραγάδος, Βίντσι, όλα τα "καλά παιδιά", για την Ελλάδα ρε γαμώ το ! Αρτηρίες μπουκωμένες που θα ξεμπουκώσουν, με ονόματα τρανταχτά : Εγνατία οδός, Ιονία οδός, Ολυμπία οδός, έ, και κάτι πιό μπανάλ, τύπου "Καλαμάτας - Σπάρτης - Τσακώνας", κανείς δεν είναι τέλειος, κι ούτε βέβαια η ελληνική ιστορία, που κατέβασε τους επάρατους Σλάβους μέχρι τις όχθες του Ευρώτα. 

Βέβαια, το "ποιοί" θα κινούνται στους δρόμους αυτούς, είναι ένα ζήτημα, άν μάλιστα συνυπολογισθούν στο αυξημένο κόστος των καυσίμων και τα διόδια, και σε μιά εποχή με ούτως ή άλλως ιδιαίτερα πεσμένη την κυκλοφορία λόγω ύφεσης. Στην Ελλάδα ερμηνεύουμε συνήθως το αίτιο δια του αιτιατού, κι έχουμε γενικά συνηθίσει στα πρωθύστερα : πρώτα κάνουμε το δρόμο, και μετά παρακαλάμε να έρθει και η ανάπτυξη. 

Τακτική βέβαια αντίθετη από την, άς πούμε, και με το συμπάθειο κι όλας, Γερμανική (οι μεγάλες αρτηρίες στην Γερμανία δεν είναι φαρδύτερες από τις δικές μας, ίσως μάλιστα συχνά να είναι στενότερες, αν και είναι καλύτερα κατασκευασμένες, ενώ οι επαρχιακοί δρόμοι είναι σχεδόν πάντα αρκετά πιό δύσκολοι από τους ελληνικούς). Κι άν κανείς μάλιστα βρεθεί και στην υπανάπτυκυς οδηγούς λεωφορείων, θα πρέπει να τους λέμε "λεωφορείς";), αυξάνεις τους δείκτες ανάπτυξης αλα ελληνικά (δηλαδή, απορροφάς κονδύλια που ξοδεύεις με τρόπο που να μην μπαίνεις σε μπελάδες), έ, και σου μένουν και δυό δρόμοι, τί κι άν χρεωκοπήσει τελικά η έρμη χώρα! 

Ο δρόμος έχει τη δική του ιστορία ... Εγνατία οδός, Ιονία οδός, Ολυμπία οδός ... Μακαρία η οδός ...

http://www.cityportal.gr/articles_det1.asp?cat_id=26&subcat_id=205&article_id=37966