Να πούμε και καμιά αλήθεια;

 Του Θανάση Νικολαΐδη
ΠΟΛΛΗ δουλειά έπεσε, καιρός για…ξεκούραση. Πολλά  τα γράμματα, τα παραπανίσια  δεν χρειάζονται. Κι άρχισαν οι καταλήψεις, πριν την ώρα τους. Μια πρόβα εν όψει των…προχριστουγεννιάτικων  καταλήψεων που γίνανε θεσμός κονταίνοντας de facto τη σχολική χρονιά.
ΚΙ  από επιχειρήματα και αιτήματα; Τα χρόν-ι-α, εκείνα τα γνωστά και πολυμεταχειρισμένα, τα χρήσιμα σε κάθε ζήτηση για την  έναρξη του «αγώνα».  Με πάνω-πάνω το κεντρικό «δεν έχουμε τα βιβλία». Λες κι όταν μοιράζονταν(;) στην ώρα τους(!) τα ξεζούμιζαν μελετώντας τα παραμερίζοντας την αποστήθιση, δεν τα έκαιγαν, δεν
τα πετούσαν κι ούτε τα’ κοβαν με το ψαλίδι κομματάκια για το γήπεδο.
ΧΡΕΙΑΣΤΗΚΑΝ «ενισχύσεις» οι καταληψίες των Υπουργείων. Μαζικότητα το «Κίνημα» και εγκυκλιότητα η διαμαρτυρία. Έπεσε (σιωπηρά) το σύνθημα, τσίμπησε ο μαθητόκοσμος και να τος, στ’ αχνάρια των φοιτητών και των μεγάλων. Αρωγός και κάποιων υψηλόμισθων που ξεβολεύονται με κάποια πλαφόν και άλλες…ανοησίες. Ξοπίσω τους, λοιπόν, «τα παιδιά» που δεν τα πιάνει ο νόμος, στο πλευρό τους η νεολαία, χωρίς να’ ναι ορατή η ζημιά. Ο μαθητής, εκπαιδευμένος για…αγώνα «εξ απαλών ονύχων του» θα καταστεί τέλειος καταληψίας σαν μεγαλώσει και μιμητής του δάσκαλου-καθηγητή (δεν μιλάμε για τους πολλούς ευσυνείδητους και εργατικούς εκπαιδευτικούς) που θέλει να λουφάρει. Τι άλλο να κάνει; Να τρυπώσει στα σπίτια για (παράνομο) ιδιαίτερο που το λάτρεψε και το «υπηρετεί» με πάθος.
ΚΙ  ύστερα; Θα’ ρθουν  Χριστούγεννα και  Πάσχα. Τα σχολεία θα’ ναι άδεια  από τελειόφοιτους που θα «διαβάζουν στο σπίτι» και θα κωδικοποιούν τα αποστηθισμένα τους στο φροντιστήριο. Με (προ)υπολογισμένες τις απουσίες που θα δικαιολογηθούν με ψεύτικο «χαρτί» από γιατρό, θα το πρωτοκολλήσει «ψεύτης» καθηγητής, θα το δεχτεί ο «ψεύτης» λυκειάρχης-διευθυντής κι όλα εν γνώσει του γονιού που πληρώνει, ελπίζει και ονειρεπυεται. Το μήνυμα πέρασε, η συνταγή δόθηκε. Πορέψου με μικροαπάτες στη ζωή, χωρίς να αγωνιάς για τιμωρίες και ποινές, βγες στη βιοπάλη-αυτή είναι η ζωή. Ελληνική, περίεργη και απείθαρχη, λίγα χιλιόμετρα απ’ την Ευρώπη, πολλά απ’ τους κανόνες των ευρωπαίων.