1η Οκτωβρίου: «Παγκόσμια Ημέρα για την Τρίτη Ηλικία» Μαύρη Επέτειος για χιλιάδες Έλληνες συνταξιούχους

Βασικό ζητούμενο για μια Ευρωπαϊκή Ένωση που «γερνάει», με περισσότερο από το 17% του πληθυσμού της να αποτελείται από άτομα άνω των 65 ετών, αποτελεί η δημιουργική ενσωμάτωση των ηλικιωμένων στο σύνολο του κοινωνικού βίου. Η προαγωγή της ενεργούς και υγιούς γήρανσης συνιστά κεντρικό ζήτημα άρρηκτα συνδεδεμένο με την οικονομική ανάπτυξη, την ανταγωνιστικότητα, την κοινωνική ευημερία και τη δημοσιονομική βιωσιμότητα. Σε αυτή την κατεύθυνση τον περασμένο Ιούλιο αποφασίστηκε η θέσπιση του Ευρωπαϊκού Έτους Ενεργούς Γήρανσης και Αλληλεγγύης μεταξύ των

γενεών (2012), με στόχο την ενίσχυση και ενθάρρυνση προσπαθειών σε ενωσιακό, εθνικό, περιφερειακό και τοπικό επίπεδο για την αναγνώριση και αξιοποίησητης προστιθέμενης αξίας που προσφέρουν τα άτομα προχωρημένης ηλικίας στην εργασία, τη σύγχρονη κοινωνία, την οικογένεια και την πραγματική οικονομία.

Η Ευρώπη επανασχεδιάζει μεθοδικά την κοινωνικοοικονομική της στρατηγική συμπεριλαμβάνοντας πλήρως τα άτομα προχωρημένης ηλικίας, μέσω της προώθησης ενεργειών για τη διασφάλιση μιας αξιοπρεπούς και λειτουργικής διαβίωσης. Αντίθετα στην Ελλάδα που εμφανίζει ένα από τα υψηλότερα ποσοστά ηλικιωμένων στην Ε.Ε. (18,7% έναντι 17,2% του ευρωπαϊκού μέσου όρου), η κυβέρνηση καταδικάζει τα «γηρατειά» -με προκλητικά ανάλγητο τρόπο- στο περιθώριο. Το 22% των 2.2 εκατομμύριων Ελλήνων που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας είναι ηλικιωμένοι, την ώρα που σχεδόν μισό εκατομμύριο συνταξιούχοι «επιβιώνουν» με λιγότερα από 6.000 ευρώ ετησίως.

Ο Ευρωβουλευτής Κ. Πουπάκης σε αυτό το πλαίσιο και με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Τρίτης Ηλικίας, δήλωσε:

“Οι απόμαχοι της εργασίας δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να αντιμετωπίζονται ως «απόστρατοι» της ζωής. Είναι καθήκον και υποχρέωση κάθε ευνομούμενης πολιτείας να διαμορφώνει συνθήκες, ώστε οι ηλικιωμένοι να μην νιώθουν κανενός είδους περιθωριοποίηση ή απομόνωση. Άλλωστε ο τρόπος αντιμετώπισής τους χαρακτηρίζει την ποιότητα και το επίπεδο του κοινωνικού κράτους. Το «απόθεμα» της πείρας αν μπολιαστεί γόνιμα με τον ενθουσιασμό των νέων μόνο θετικά αποτελέσματα μπορεί να επιφέρει τόσο για το σήμερα, όσο και για το αύριο. Θλίψη και οργή προκαλεί το γεγονός ότι οι ηλικιωμένοι συμπολίτες μας στην Ελλάδα του 2011 βρίσκονται σε έναν διαρκή αγώνα για τα αυτονόητα. Η σημερινή κυβέρνηση διέγραψε με χαρακτηριστική ευκολία τη δουλειά χρόνων με «συντάξεις πείνας» που θυμίζουν περισσότερο προνοιακά επιδόματα. Ο «Γολγοθάς» της Τρίτης Ηλικίας συνεχίζεται καθημερινά με τη σημαντική μείωση του αφορολογήτου ορίου, τα «χαράτσια» και τις άκριτες φοροεπιδρομές, όταν η υγειονομική περίθαλψη και η φαρμακευτική κάλυψη γίνονται πολυτέλεια, ενώ τα προγράμματα προστασίας και φροντίδας, όπως το «Βοήθεια στο Σπίτι», «πετσοκόβονται» σε μια προσπάθεια εκδίωξης κάθε εστίας κοινωνικής ευαισθησίας και υπευθυνότητας.”