Μια ισχνή άποχη για τους ανάξιους εραστές της Δημοκρατίας....

Τι είναι λάθος και τι σωστό; Όσα επιχειρήματα έχω υπέρ της αποχής μου από τις κάλπες, άλλα τόσο βρίσκω για να συμμετέχω σε αυτές.
Όσα επιχειρήματα έχω για να βγω στους δρόμους να φωνάξω, άλλα τόσα έχω για να κάτσω στο γραφείο μου να διαβάσω δέκα πράγματα που θα μου δείξουν ότι όσο και να φωνάξεις, όσο αντιρρησίας και να είσαι, αν δεν βρεθεί η υπευθυνότητα και η συνέπεια τόσο από τους πολιτικάγκουρες αλλά και από το λαό-ανεμοδείκτη μας, αποτέλεσμα δεν θα υπάρξει.

Τώρα θα μου πεις ‘μα για αυτό το λόγο θα βγεις να φωνάξεις!’. Να φωνάξω τι; Ότι θέλω να μου παρέχουν δωρεάν παιδεία; Πώς να το απαιτήσω αυτό, όταν εγώ, εσύ αυτός ξέρουμε πως μεγάλο ποσοστό μαθητών και φοιτητών κοροϊδεύει τον ίδιο τον διδάσκοντα με σκονάκια. Με τι δικαίωμα θα απαιτήσω να μου παρέχονται δωρεάν μαθήματα, όταν στα μισά από αυτά δεν πατάω επειδή γουστάρω να παίξω πόκερ, ή να πάω για καφέ στη διπλανή καφετέρια; Δεν αποδίδω ευθύνες μονάχα σε εμάς τους φοιτητές, όχι. Αναγνωρίζω πως πολλά μαθήματα, με τον τρόπο που διδάσκονται είναι άξια της μοίρας τους. Αναγνωρίζω ακόμη ότι το πανεπιστήμιο που απειλείται αυτή την περίοδο, είναι μια απειλή από μόνο του. Είναι μια οντότητα που τείνει να απονεκρωθεί και απλώς τώρα οι άρχοντες το εκμεταλλεύονται.


Οι εργαζόμενοι από την άλλη, [καθώς και εργαζόμενοι φοιτητές] απαιτούν εργασιακά δικαιώματα. Εργασιακό δικαίωμα. Απαιτείς μια αξιοπρεπή αμοιβή για τις υπηρεσίες που παρέχεις. Για μένα η λακκούβα σε αυτή την υπόθεση είναι πως πρώτα εντάσεις τον εαυτό σου στο κίνημα των εργαζομένων και έπειτα ζητάς την αμοιβή σου σαν άνθρωπος! Όχι! Είσαι πρώτα άνθρωπος. Με το να απαιτείς δικαιώματα χρησιμοποιώντας τίτλους που το ίδιο το σύστημα κατασκευάζει, απλά διαιωνίζεις το σάπιο παιχνίδι. Συμφωνώ πως σου στερούν χρόνο από τη ζωή σου, πως σε εκμεταλλεύονται για να πάρουν οι ίδιοι περισσότερο χρήμα από εσένα, αλλά είσαι σίγουρος πως έκανες τα αδύνατα δυνατά όταν διαπραγματευόσουν με τον εργοδότη σου για να πάρεις τα νόμιμα; Υπάρχουν ή όχι επιθεωρήσεις εργασίας; Υπάρχουν, αλλά πολλές είναι τσιράκια μεγαλοπαραγόντων. Τι κάνεις στα πλαίσια του Δήμου σου, για να το αποτρέψεις αυτό; Βγαίνεις στο δρόμο και φωνάζεις έτσι αόριστα πως θέλεις τα λεφτά σου πίσω; Ο άλλος από πάνω θα σου πει, δεν υπάρχουν λεφτά! Και καλά θα σου κάνει! Γιατί αν εσύ είσαι ηλίθιος μια φορά, αυτός είναι κουτοπόνηρος δέκα!

Όσο απλοποιείς τις απαιτήσεις σου, θα παίρνεις απλοποιημένη ανταπόκριση. Όσο απλοποιείς τις απαιτήσεις από τον εαυτό σου, τόσο απλοποιημένες θα είναι οι υποχρεώσεις από το πολιτικό σύστημα προς εσένα. Γιατί; Επειδή ανήκεις σε αυτό. Είσαι και εσύ πολιτικό ον. Φαγωθήκαμε όλοι να αναφερόμαστε στο μπίξε δείξε σύστημα. Γιατί δεν καταλαβαίνουμε πως βρισκόμαστε μέσα σε μια κοινωνία η οποία μπορεί να προσεγγιστεί από πολλά συστήματα, είτε πολιτικό, είτε επιστημονικό, είτε τεχνολογικό κ.ά ; Συμβαίνει το πολιτικό να έχει αποκτήσει τέτοια δύναμη που να παίρνει μαζί του και όλα τα υπόλοιπα. Πώς σκατά πήρε αυτή τη δύναμη; Φταίει πράγματι η αδιαφορία μας; Αμφιβάλλω.

Για να πράξεις, πρέπει πρώτα να σκεφτείς. Για να σκεφτείς πρέπει να έχεις κάποια δεδομένα. Τα δεδομένα στα προσφέρει η γνώση. Πού είναι η γνώση; Ξέρεις τι ζητάς; Λεφτά! Ο Γιωργάκης σου λέει αν θέλεις λεφτά πες μου πρώτον πού να τα βρω και δεύτερον αν δεν θες να συνεργαστώ με ΔΝΤ τι άλλο μπορώ να κάνω; Μπορείς να του δώσεις απάντηση; Έστω ότι συμφωνούμε να βγούμε από Ε.Ε, ΔΝΤ και κάθε είδους στράτα. Πώς σκατά θα σηκωθεί στα πόδια του αυτός ο λαός, όταν δεν είναι ικανός να φροντίζει το περιβάλλον του. Όταν υπάρχουν τόσα ακαλλιέργητα εδάφη και δεν τα αξιοποιούμε; Πώς θα περπατήσουμε μόνοι μας, όταν τα τουριστικά μέρη, αντι να προάγουν παραγωγικά τον πολιτισμό τους, κοιτούν να πάρουν λεφτά από ένα ‘χρυσό’ κέικ και πέντε πανάκριβα ξενοδοχεία; Πώς θα αναδείξουμε το είναι αυτής της χώρας, όταν τρώμε από Everest, Goody's, Mcdonalds παρακολουθώντας τηλεπαιχνίδια πουλημένα που παρουσιάζουν ως πρότυπα, τα ιδανικά άλλων πολιτισμών; Από τη μια βλέπω την Πάτυ την ασχημούλα και από την άλλη το διαγωνισμό μοντέλων. Από τη μια βλέπω διαγωνισμό σεφ και από την άλλη όλη την Αθήνα γεμάτη από φαστφουντάδικα. Αυτό είναι δημοκρατία; Αυτό για μένα είναι ελευθερία οκνηρίας! Είμαστε ανίκανοι να εκτιμήσουμε τι είναι πολιτισμός. Ανίκανοι να δημιουργήσουμε πολιτισμό. 

Γιατί δεν υπάρχουν οργανωμένες πολιτισμικές ομάδες στα πανεπιστήμια; Γιατί η τέχνη δε συνάδει με την επιστήμη; Γιατί οι εργαζόμενοι που ζητούν να τους στηρίξει το σύστημα δεν παράγουν κράτος και μόνο απαιτούν από αυτό; Ζούμε σε μια χώρα που δεν μας εκφράζει. Υπάρχουν χίλια δυο πράγματα να παρακολουθήσεις, αλλά δεν σε εκφράζουν. Το πιο σύγχρονο θέμα τέχνης ίσως να είναι μια πρωτοποριακή έκφραση της αθλιότητας που υπάρχει σήμερα, ή το κλαψομούνιασμα των αδικημένων ανθρώπων! Λάθος! Λάθος! Λάθος! Δεν είναι τέχνη αυτό! Τέχνη θα ήταν αν βρισκόμασταν στα μέσα ενός πολέμου! Μιας πραγματικής αθλιότητας! Τώρα έχουμε πάρα πάρα πάρα πολλά αγαθά! Δεν τα εκτιμάμε! Δεν λέω να αρκεστούμε σε αυτά, αλλά καλοί μου άνθρωποι είμαστε στην Ελλάδα. Μια χώρα που δεν είναι μόνο πολιτικά πίσω αλλά και ανθρωπιστικά. Περνάμε μεταβατική περίοδο. Καλό μας κάνει δε λέω. Τουλάχιστον τώρα όλοι μας συζητάμε για κάτι κοινό. Μας διατρέχει ο ίδιος φόβος. Τι καλά που μπορεί να ενώσει και τον ωχαδερφιστή νεοέλληνα κάτι! Νιώθω ανακούφιση! Δεν υπάρχουν βάσεις! Και να μου δώσουν δωρεάν παιδεία δεν είμαι άξιος να την αξιοποιήσω! Οι Έλληνες δεν αξιοποιούν πια τη γνώση! Ξέρουν ότι είναι πάρα πολλή για αυτούς! Έτσι, απλά την εκμεταλλεύονται! Δεν θέλω να έρθεις να μου πεις, εγώ διαφωνώ μαζί σου επειδή διαβάζω Νίτσε! Θέλω να σε ακούσω να με πατάς κάτω με επιχειρήματα του Νίτσε! Δεν μπορείς; Τότε έχεις χάσει το παιχνίδι!


Ένα παιδί ξεκινάει να μάθει γράμματα. Προχωράει στο σχολείο... λειψή ιστορία, λειψά ΣΦΑΙΡΙΚΑ θρησκευτικά, λειψά ελληνικά, λειψά πολιτισμικά προγράμματα και ξαφνικά έρχεται η Τρίτη λυκείου. Σκάμε 6.000 σε φροντιστήρια για να καλύψουμε αυτά τα κενά και να προσθέσουμε και λίγα ακόμη λειψά από πάνω. Τέλεια! Το παιδί είναι έτοιμο να γίνει επιστήμονας! Δεν έχει σημασία αν τα όσα ξέρει τα έμαθε μέσα σε 365 ημέρες! Δεν έχει σημασία αν μπαίνει στο εκάστοτε πανεπιστήμιο και μετά από δύο μήνες αρχίζει να λασκάρει τον πήχη, ούτε το αν βγαίνει από το Πανεπιστήμιο [το οποίο μάλιστα, όχι μόνο τον δέχτηκε με εκείνη την εφήμερη αρχική γνώση αλλά του έδωσε και πτυχίο!] με λειψές γνώσεις! Πού είναι ο ανθρωπισμός, πού είναι η άμεση επαφή με τους άνεργους, με τους μετανάστες, με τους πυρόπληκτους, με τους ανάπηρους, με τους άστεγους; Οι φοιτητές είναι το πιο αξιοποιήσιμο δυναμικό της χώρας μας και αντί να δίνονται ερεθίσματα και πεδία εφαρμογής των επιστημών συνδυασμένα με την τέχνη και την ανθρωπιά, που τόσο όμορφα και κρυσταλλωμένα χαρακτηρίζει τις επιστήμες, τρωγόμαστε μεταξύ μας για την Πολιτική! Ακόμη δε βγήκαμε από το αυγό μας και θα μιλήσουμε για πολιτική! Δεν θέλω να μηδενίζω τα πάντα! Υπάρχουν ικανά παιδιά! Άτομα που έχουν την ικανότητα να βλέπουν σφαιρικά τα πράγματα και να έχουν άποψη. Αλλά εσύ διπλανέ, ΟΚ, καταλάβαμε ότι ξέρεις να παπαγαλίζεις άπταιστα! Από εκεί και πέρα έχεις κάτι άλλο να προσφέρεις;

Ένα άρθρο από Mary Poppins                                                      RAMNOUSIA